Kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa)
Download 0.7 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Er
kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa) kilib, kayfi taraq, uyga kelsa — Arofat. Oq jomasini kiyib, Pakananing shimiga dazmol bosyapti. Ko‘ziga cho‘g‘dek ko‘rindi. O‘zini noshukurlikda ayblab, so‘kdi. Yuragi yonib- o‘rtanib ketdi: shunday jonfido mehribonning qadriga yetmay nima qilib yuribman o‘zi men?! Belidan olib shartta karavotga bosdi. Big‘illatib. Bo‘lari bo‘ldi. Bokira ekan. O‘lding, Pakana! U birdan hovurdan tushib, karavotning yoniga tiz cho‘qdiyu ho‘ngrab yubordi: — Men ho‘kizni kechir, Arofat! Ko‘z yoshlariga belanib yotgan u tomon nima dedi deng: — Ishqilib, baxtli bo‘lsak bo‘ldi… Pakananing sarxush ko‘zlari shartta ochildi: nima-a, baxtli bo‘lsak?.. Ammo endi kech edi. Ammo bu so‘zlarda beg‘ubor ma’sumiyatdan boshqa narsa yo‘q edi. Ertalab Pakana o‘ziga o‘zi irkit ko‘rinib ketdi. Choynak-piyola yuvayotgan qiz undan battar! Alamini ichiga yutmoqqa majbur. Il oji bo‘lsaki, o‘zining yuziga tufursa, burnini tishlasa, g‘ajib tashlasa! Ayni tobda yo bu alvastining, yo o‘zining birdan yo‘q bo‘lib qolishini, hechqursa, o‘tgan kor-hol mudhish bir tushga aylanishini shu qadar istardiki, evaziga yarim umridan voz kechmoqqa ham rozi edi. Shundan so‘ng Arofat ikki haftacha ko‘rinmay ketdi. Bir kech Pakana karavotda kitob varaqlab yotgan edi, qiyshayibgina kirib keldi. Qo‘lida tuguncha. Har xil yegulik. Qizni ko‘rib Pakananing yana avji keldi. Shu kunlar mobaynida botinan uni poylab yurganini angladi. O‘sha mastliqdagi ishni hushyorlikda ham sinab ko‘rish ishtiyoqi tug‘ildi. Sinab ko‘rdi ham. Yaxshi-i! Shu tariqa bu hol yana bir necha bor takrorlandi. Ikki tomon ham rozidek, ikki tomon ham jimjit. Bir gal Pakana teatrdan g‘ashlanibroq qaytib kelsa — tag‘in o‘tiribdi. Daf’atan fe’li aynidi. Og‘ziga kelgan shaloq gapini qaytarmay haqoratlab haydadi: «Endi shu yerga qadam bossang!.. » Arofat sumkachasini olib, miq etmay chiqib ketdi. Yopiray, qanaqa qiz-a bu? Burilib bir og‘iz bir nima desa-chi! «Qayoqqa ketar ekanman? Bu uyda mening ham ulushim bor. O‘zimning uyim. Ketsang, sen chiqib ket. Meni avrab nikohdan o‘tkazding, nomusimni barbod qilding, endi qayoqqa haydayapsan, nomard pakana?! » Yo‘q-yo‘q, boshini yerdan ko‘targani yo‘q. Xuddi shunday bo‘lishini oldindan bilgandek, gunohkorona burildiyu chiqdi-ketdi. Dardisarning dardisari! Uni haydab yuborishga yubordi- yu, Pakana keyin qilmishiga pushaymon bo‘ddi. Vijdoni ezildi. Yana o‘tirib-o‘tirib o‘zini oqladi: «To‘g‘ri qildim. Axir qachongacha!.. » Arofat shu bo‘yi kelmay ketdi. Oradan uch oylar o‘tgach, Pakana bir oqshom teatrdan dilg‘ash bo‘lib qaytmoqda edi. Kayfi buzuq. Boya telefonda gaplashayotganida nogahon boshqa yoqqa ulanib, beixtiyor ikki qizning o‘zaro |
