Kirish bob Maktab va futbol
Download 193.98 Kb. Pdf ko'rish
|
Forrest Gump o\'zbek tiliga tarjimasi. By Mushtariy
|
1-bob. Maktab va futbol
Men ovsar bo’lib tug’ilganman- ammo odamlar o’ylagandan ancha aqilliroqman. Men barcha narsani yaxshi o’ylay olaman, lekin ularni yozganimda yoki gapirganimda nimadir xatolikka yo’l qo’yaman. Tug’ilganimda ismimni onam Forrest deb qo’ygan. Tug’ilganimdan biroz keyin otam vafot etgan. U kemalarda ishlagan. Bir kuni bir qutti banan otamning boshiga ag’nab ketib uni o’ldirgan. Shuning uchun bananlarni yomon ko’raman faqatgina bananli tortni yeyman. Avval boshda ulg’ayguncha, hamma bilan o’ynadim, keyin bolalar meni ura boshladi va onam meni ular bilan birga o’ynashimni xohlamadi. Men qizlar bilan o’ynashni boshladim, ammo ular ham mendan qocha boshladi. Atiga bir yil oddiy maktabga bora boshladim. Bollalarning hammasi meni ustimdan kulishdi va mendan qocha boshladi. Ammo bitta qiz, Jenny Kurran, mendan qochmadi, va u ba’zida men bilan uyga birga ketdi, u juda ajoyib qiz edi. Keyin meni boshqa turdagi maktabga qo’yishdi, u yerda g’ayritabiiy bolalar ko’p edi. Ularning ba’zilari birovning ko’magisiz ovqatlanisha olishmasdi va hojatxonga bora olmas edilar. Men u maktabda to’rt-besh yil qoldim. Lekin 13 yoshimda, 6 oy ichida oltita jaroxat oldim. Ular tuzalguncha 16 yoshga to’ldim va men maktabdagi boshqa bolalar kabi kattaroq, vazminroq bo’lgan edim. Bir kuni uyga ketayotganimda yonimga mashina kelib to’xtadi. Haydovchi meni ismimni so’radi va unga men javob berdim. “Qaysi maktabga borasan?” so’radi u. Men unga ahmoqlar maktabini aytdim. “Umringda futbol o’ynab ko’rganmisan?” so’radi u. “Yo’q,’’ dedim unga. “Boshqa odamlarni o’ynayotganini ko’rganman, lekin o’zim hech qachon o’ynamaganman, chunki mendan ular bilan o’ynashimni so’ramagan.” “Yaxshi” dedi u. 4 Uch kundan keyin, o’sha odam kelib, meni maktabga mashinasi bilan olib keldi. Onam ham u yerda edi va ular partamdagi barcha narsalarni malla qog’oz sumkaga solishdi. Va ular o’qituvchim bilan hayrlashishim kerakligini aytishdi. Mashinadagi odam va onam meni yangi o’rta maktabga joylashtirishdi. U yerda oq sochli keksaroq odam mendan juda ko’p savollarni so’radi. Ular meni futbol o’ynashimni judayam xohlashyotganini bilib turardim. Mashinali odam u yerda futbol murabbiysi Fellers ekan. So’ng murabbiy Fellers futbol formasini kiyishimni so’radi, so’ng yana yechishimni so’radi, yigirma marta u menga kiyimlarni kiydirib yechtirdirdi toki ularni osongina kiyib yechmagunimga qadar. Men o’rta maktab jamoasi bilan futbol o’ynashni boshladim, murabbiy Fellers menga yordam berar edi. So’ng men maktab darslariga bordim. U yerda Henderson xonim menga o’qishni o’rgatdi, u judayam yaxshi inson edi. Eng ajoyibi, men maktab kafesida bir kishini uchratdim. U Jenny Kurran edi! U ancha ulg’aygan, ajoyib qora sochli, uzun bo’yli, go’zal yuzli qiz bo’lgan edi. Men uni yoniga borib o’tirdim va u meni esladi! To’satdan kafedagi bir bola meni ismimni aytib chaqira boshladi, va u menga qarab, “Qanchalik ahmoqsan?” dedi. So’ng u mening boshimga sut quyib yubordi, men o’rnimdan turib qochib ketdim. Oradan bir ikki kun o’tdi, tush payti darsdan qaytayotgan chog’imda kafeda menga sut sepgan bola va uning bir nechta do’stlari qarshimda paydo bo’ldi. Ular meni urib, tepa boshladi, men futbol maydoniga qarab qocha boshladim, ular esa meni izimdan quvlab yetisha olmay qolib ketdi. Tasodifan murabbiy Fellers meni kuzatib turganini sezdim. Uning ahvoli juda g’alati edi, u yonimga keldi va menga futbol formasini kiyib kelishimni aytdi, undan so’ng mening qo’limga to’p tutqazdi va u bilan birga yugurishimni tayinladi. To’p ortidan yugurayotgan chog’imda boshqa jamoadosharim meni izimdan quvlay boshladi, buni bilishim zahotiyoq, imkon qadar tezroq yugurishga harakat qilardim. Men shunchalar tez yugurdimki, menga yeta olmagan jamoadoshlarimni ko’rgan murabbiy Fellers hursandligidan kulib sakray boshladi. Shundan so’ng bizning birinchi o’yinimiz bo’ldi, vujudimni qo’rquv egallagnidan oyoq-qo’llarim qaltiray boshladi. Jamoadoshlarim menga to’pni uzatishdi, qo’rquv 5 bilan futbol maydonida yugurardim, baxtga qarshi men ikki uch marta raqib darvozasiga to’p yo’lladim, shu musobaqamizdan so’ng esa barcha menga mehribon bo’la boshladi. Quvonchli kunlarning boshlanishi xosiyatsiz bo’ldi, yaxshi narsa sodir bo’lmadi. “Jenny Kurranni kinoga taklif qilmochiman,” dedim oyimga. Oyim Jennyning oyisiga telefon qildi va vaziyatni tushuntirdi. Ertasi kuni Jenny bizning uyga yetib keldi. Jenny shunchalik go’zallashib ketgan ediki, tarifga so’z ojiz edi, egniga oppoq ko’ylak va sochida pushti gullardan yasalgan gulchanbar bor edi. Shu vaqtgacha ko’rgan dunyodagi eng go’zal qizim Jenny edi go’yo. U bilan birga kinoga bordik. Kino uyimizdan uncha uzoq emasdi. Jenny chiptalarni oldi va biz ichkariga kirib birga kino tomosha qilishni boshladik. Kino Bonnie va Clyde ismli erkak va ayol kishilar haqida edi, kinoda otishmali, odam o’ldiradigan joylari juda ko’p edi. Otishmali sahnalarni ko’rib baland ovozda kular edim, keyin hamma odam menga tikilib qarab turar edi, Jenny esa kinodan qo’rqqanidan o’rindiqdan sirpanib polga tushar edi. Ne ko’z bilan qarasam u polda yotar edi, uni tortib olish uchun qo’llarimni uning yelkasidan ushladim va torta boshladim, afsuski men qo’llarim bilan uni ko’ylagini yirtib yubordim va u yechilib ketdi Jenny esa qichqirib hayqira boshladi… Oyim politsiya stansiyasiga yetib keldi. U tinmay ko’z-yosh to’kayotgan edi, sezdim, yana muammolar girdobida qoldim…. Men muammolar girdobida edim ammo, quvonchli xabar ham eshitdim. Keyingi kun, universitetdan xat yetib keldi. Hushxabar. Agar men jamoa bilan o’yinda ishtirok etsam, u yerdagi yangi maktabda menga joy bor edi. Xabarni o’qigan politsiyachilar menga shahardan chiqib ketmaslik sharti bilan meni qo’yib yuborishdi. Keyingi kun oyim, menga kerakli anjomlarni sumkamga joyladi va meni avtobus bekatiga olib bordi. U yana yig’lashni boshladi, lekin avtobus yura boshladi, biz hayrlashdik va men ketdim. 6 |
