Китоблар тўпланмаси

буюрилган. У Аллоҳ таоло тақводор бандалар билан биргалиги 
ва оқибат тақво эгалариники бўлишига иймон келтирсин. 
Унинг бошига ѐғилаѐтган мусибатларга ўзининг гуноҳлари 
сабаб. Бас, сабр қилсин. Аллоҳнинг ваъдаси ростдир. 
Гуноҳларига истиғфор айтсин. Эртаю кеч Аллоҳ таолони 
поклаб ҳамду тасбеҳлар ўқисин.
Дин ғариб бўлиб бошланди, аста-секин кучайиб азиз бўлди. 
Худди шундай Ислом баъзи пайтларда ва айрим жойларда 
заифлашиши мумкин, лекин бир оз вақт ўтгач у аста-секин 
албатта яна кучга киради. Масалан, Умар ибн Абдулазиз 

---

халифа бўлганларида кўпчилик Исломдан анча бегоналашиб 
қолганди. Ҳатто мусулмонлар орасида ароқнинг ҳаромлигини 
билмайдиган одамлар бор эди. Бироқ оз вақт ичида Аллоҳ таоло 
Умар ибн Абдулазиз орқали Исломнинг ғариб бўлиб қолган 
жиҳатларини яна азиз этди.
«Фатволар тўплами», 18-жузъ, 295-297-бетлар. 
Кулфатлар йўқолишини кутиб ўтирган биродар билмайдики, бу 
тўхташ билан у қуйига қараб кетади ва иймони заифлашиб 
бораверади. «Банда доимо кетаѐтган бўлади. У ҳеч қачон тўхтаб 
турган бўлмайди. У ѐ юқорига ѐки қуйига ѐ олдинга ѐки орқага 
қараб кетади», деб ѐзадилар Ибн Қоййим раҳимаҳуллоҳ.
На табиатда ва на шариатда мутлақо тўхтаб қолиш, деган 
тушунча йўқ. Биз чиққан карвон жаннат ѐки дўзах сари шитоб 
билан яқинлашиб бормоқда. Охират йўлида кимдир тез, кимдир 
секин ва яна кимдир кеч қолиб одим ташлаяпти. Бу йўлда 
юрмасдан ўтириб олган бирон тирик жон йўқ.
Дунѐга келдикми, ҳаракат қилишга мажбурмиз. Дунѐдаги ҳамма 
йўллар ѐ жаннат ва ѐ дўзахга олиб боради. Гуноҳ-маъсиятлар билан 
ўралашиб қолган кимса, албатта, солиҳ амалларга кеч қолади...