Kitobxon. Com Uo‘K

2.
30-aprel. Soat 10:30. Shaharning
janubi-mashriq tomoni.
Uncha shinam b o‘lmagan uyd a mehmon
kutayotgan mezbon xizmat qilib yurgan ko‘hlikkina
ayolga imlab qo‘ygan edi, u chaqqonlik bilan

---

8
oshxonaga chiqdi-yu, zum o‘tmay achchiq choyni
yangilab keldi. Deraza tokchasiga omonat suyanib
turgan mehmon unga «rahmat» ma’nosida bosh irg‘ab
qo‘ygach, choyga nisbatan qariyb kuyib ketgan
piyozdog‘ni eslatuvchi choyni ho‘plab, huzurlandi.
– U yoqdagi o‘g‘rilarning fayzi qolmagan. Nomidan
ot hurkadi: «Qonundagi o‘g‘ri!» emish, – u shunday
deb ijirg‘andi. – Qonunning ham nomi qolgan. Men
halol o‘g‘riman, bunaqalarga toqat qilolmayman.
Avvalgi yig‘inda toj kiydirishgan bolani o‘g‘ri deyishga
ham tiling bormaydi. Mishiqi bir so‘tak. Surishtirib
bilsam, bir marta nomusga tegish bilan qo‘lga tushib,
qandaydir yo‘llar bilan suvdan quruq chiqqan ekan.
Otari Kvantrashvilini bilarmiding? Yaponchik
Amerikaga ketgandan keyin uning ishini davom
ettirgan shunday zo‘r odamga ham toj kiydirilmagan
edi. Sportda chempion bo‘lib yurgan kezlari bitta qizni
zo‘rlab qo‘ygan ekan, bu gunohdan milisa ko‘z
yumishi mumkin, ammo o‘g‘rilar olami kechira
olmaydi. Hozir toj kiyayotgan yuzta o‘g‘ri bola bitta
shu Kardinalning oyog‘iga paytava bo‘lolmaydi.
– Zo‘rlarning ko‘zini shira bosibdimi? – dedi
mezbon.
– Zo‘rlarmi? Bilmadim. Ularni ham bir balo urgan-
ga o‘xshaydi. O‘g‘rilar qonunini mensimay qo‘yishdi.
Qaysi biridir biron boyga qotil bo‘lib yollangan,
boshqasi endi tijorat bilan shug‘ullanarmish. Xullas,
hamma yoqni axlat bosib ketgan. U yoqlar bilan har
qanaqa aloqani uzgan ma’qulga o‘xshab turibdi.
Shu onda xonaga bashang kiyingan qotma yigit
kirib keldi-da, eshitilar-eshitilmas salom bergach,
mulozamatni kutmayoq stol ustidagi pivoni ochib,
ichdi. Mehmon uning harakatini zimdan kuzatdi.
Beodobligidan achchiqlansa-da, sir boy bermay,
mezbonga qaradi. Mezbonga uning odati tanish
bo‘lgani uchun g‘azablanmadi. Lekin mehmonning

---

9
qarashidagi ma’noni uqib, tanbeh berib qo‘yish lozim
ekanini angladi.
– Ha, nima bo‘ldi, ammangning sigiri chala tug‘ib
qo‘ydimi? – dedi u jerkib. – Akang bilan durustroq
so‘rashmaysanmi?
– Akaxon, yaxshi dam oldingizmi? – dedi yigit
xafahol tusini o‘zgartirmay.
– Sen so‘raganingdan keyin ancha yaxshi dam
oldim, – dedi mehmon piching ohangida. – Qani, Graf
bolacha, nega tumtayib qolding?
– Kecha ikkita odam o‘ldirilganini eshitdingizmi?
– Eshitdim, – mehmon shunday deb yigitga
yaqinlashdi:
– Xo‘sh, nima bo‘pti?
Yigit javob berishga ulgurmay, mezbon gapni ilib
ketdi:
– Bu bir baxtsiz hodisa. Ularni birov atayin o‘ldir-
madi. Ajal tortib kelgan ekan, o‘lishdi.
– Atayin o‘ldirilmagandir... lekin... siz...
Yigit fikrini ochiqroq bayon etishga jur’at qilolmadi.
Bundan foydalangan mezbon uning gapini uzib, jerkib
tashladi:
– Xajiqizga o‘xshab chaynalma! Gapni boshlaga-
ningdan keyin oxirigacha ayt! «O‘ldirlaring!» deb men
buyuribmanmi?
– Bilmadim... – yigit shunday deb aybdor odam
kabi bosh egdi.
– Ha, bilmaysan! – dedi mezbon. – Kallangni yax-
shiroq ishlat-chi! Ularning o‘limiga o‘zing aybdor
emasmisan? Agar ment tuzukroq kavlashtirsa, birin-
chi galda o‘zingning taging shilta bo‘lib chiqadi-ku!
– Men? – Yigit unga hayrat ila boqdi. – Men u
uyning yaqiniga ham borganim yo‘q-ku!
– Ha, bormad ing, d emak , sen har qanaqa
shubhadan uzoqsan, a? Shunaqa bo‘lgandan keyin
manqalik qilma, bola!

---

Bu tanishuv parchasidir. Asarning to‘liq versiyasi
https://kitobxon.com/oz/asar/2047
saytida.
Бу танишув парчасидир. Асарнинг тўлиқ версияси
https://kitobxon.com/uz/asar/2047
сайтида.
Это был ознакомительный отрывок. Полную версию
можно найти на сайте
https://kitobxon.com/ru/asar/2047