Kutubxonasi
Download 214.22 Kb. Pdf ko'rish
|
Aldangan Ayselning tavbasi - Xolid Erto’g’rul
www.ziyouz.com kutubxonasi
14 bo’lganini gapirardi. Necha marta o’rtaga chiqib:”Biroz meni ham tinglang, u nomussiz…men ham ikki og’iz gapirayin”, demoqchi bo’ldim. Ammo dugonam Amina qo’limni qo’yib yubormasdi. Bir telbalik qilishimni bilardi. Uning sharafiga yaxshi so’zlar aytildi. Hatto ba’zilar ko’zyosh ham qilib olishdi. Negadir bir kilo muz yutgandek ichim muzladi. Amina o’sha kuni meni uylariga olib ketdi. Shu topda dindor oila muhitini istamasdim. Ammo majbur bo’ldim. Kulfatli kunlarimning do’sti Aminani hafa qilmoqchi emasdim. U ham meni bilgani va o’zi dindor bir qiz bo’lgani uchun meni yolg’iz tashlab qo’yolmasdi. Men kabi o’ylaydigan o’rtoqlarim oldida mening unchalik hurmatim yo’q edi. Ulardek bir hayot kechirsang nima bo’pti. Buni esa men qilolmasdim. Inson obro’yi bilan yashashi kerak. Har doim boshlangan suhbat, yotoqda bitmasdi, buning nomi esa ko’ngil bilan ish ko’rish edi. Nomusszilikni ham, hurmatsizlikni ham, dahriylikni ham bir nomusi, obro’yi bo’lishi kerak. Sen erkaksan, sen yashay olasan. Senga hech kim bo’ydoqligingni ta’na qilmaydi, men esa…Mana shu nuqtada men o’rtoqlarim bilan kelisholmasdim. Dugonam Amina esa, dindor o’rtoqlari bilan emas, men bilan yurardi. Bilardim, o’z ishonchiga ko’ra savobli ishni bajarayotgandi. Meni iymonga qaytarishni istardi. Oh, qaniydi qila olsa. Ba’zida buni juda xohlayman. Ammo mening ko’nglim bunday jiddiy narsalarni qabul qilmasdi. Yana mavzudan uzoqlashdim, hojam, uzr so’rayman. Juda charchadim, dam olayin. Davom etishni xohlayman, bir ishkal bo’lmasa, albatta…. Yana birgamiz hojam. Amina mnei qo’ymay uyida olib qoldi. Chag’dash bilan bo’lgan mojaroni hech kimga aytmaganini va aytmasligini tushuntirdi. Shunday qildi ham. Haligacha o’sha falokatni hech kim bilmadi, demak, durust qiz, bergan so’zida turdi. Boshqa tengdoshlar bilsa bormi, allaqachon tillarda doston bo’lardik. Mana dindorlarning qadrli tomonlari. Hech bo’lmasa aytgan so’zlarida turadilar. Biz esa…U yog’ini aytmay qo’ya qolay. Yana uzoqlashdim shundaymi?Azoblarim meni o’ngu so’lga tortadi. Toygan mavzular emas, aqlim. Dunyoyim chigal, hayotim past, balandliklarga to’la. Yurishni bilmagan odamdek no’noqman. Nima qilay qo’limda emas… Dugonam va dadasi meni qutqarmoqchi. Aminaning ota-onasi meni juda yaxshi kutib olishdi. Pokiza bir xonadon. Har tarafdan huzurbaxsh. Baqirib-chaqirish, kufr, hiyonat va tuzoqlar yo’q. Bu yerda o’zimning juda ishonchli qo’llarda ekanimni his qildim. Onasi meni mehr bilan quchib:”Xush keliding, qizim”, deya o’par ekan, onamni esladim. Agar hayot bo’lganlarida edi, u ham mening yo’limni poylar, u ham menga ovqatlar tayorlar va meni ostonada qarshilar edi. Uning qaynoq quchog’ida yotolmadim. Yonoqlarim mehr to’la dudoqlarini ko’rolmadi. Oh, onam! Qaniydi tirik bo’lsangiz…Menga bir martagina “Qizim, bolajonginam” desangiz yetardi…. Bu ovozni eshitolmay, qanchalar hasratdaligimni bilsangiz edi…
|
ma'muriyatiga murojaat qiling