Library ziyonet uz/ A lvido, ey

Alvido, ey Gulsari (qissa) 
Chingiz Aytmatov 
 
23 
library.ziyonet.uz/ 
 
Abzal-anjomni olmoqchi edik, u ham hech narsaga arzimas ekan. 
 
Tanaboy indamadi. 
 
Haydovchi mashinadan tushdi, aroqning oʻtkir badboʻy hidini har yoqqa taratib, u 
yoqdan-bu yoqqa bir necha qadam tashladi. 
 
– Nima boʻldi? – soʻradi u qayrilib. 
 
– Ot torta olmadi, kasal boʻp qoldi, uning ustiga oʻzn ham qari. 
 
– Hmm. Xoʻsh, endi qayoqqa bormoqchisan? 
 
– Uyga. Sarigov darasiga. 
 
– Oʻ-hoʻ! – hushtak chalib yubordi haydovchi. – Toqqami? Yoʻlimiz bir emas ekan. 
Xohlasang, kuzovga chiq, sovxozgacha eltib qoʻyaman, u yerdan ertaga ketasan. 
 
– Rahmat. Otim bor. 
 
– Manavi oʻlimtikmi? Itga tashla uni, huv anavi jarlikka itarib yubor, vassalom, qargʻalar 
choʻqib tamom qilishadi. Xohlasang, koʻmaklashib yuboraylik. 
 
– Ketaver, – dedi qovogʻini uyib Tanaboy. 
 
– Bilganingni qil, – tirjaydi haydovchi va eshikni yopa turib kabina ichiga qarab soʻz 
qotdi: – Miyasi aynib qolibdi cholning! 
 
Mashina qoʻzgʻalib, xira nur oqimini oʻzi bilan ergashtirib ketdi. Stop-signallarning toʻq 
qizil nuri bilan yoritilgan soy ustidagi koʻprik gʻichirlab qoldi. 
– Nega u odam ustidan kulasan, agar oʻzingning boshingga shunday kun tushsa nima 
boʻlardi? – dedi koʻprikdan oʻtgach, haydovchi yonida oʻtirgan quloqchinli yigit. 
 
– Hechqisi yoʻq... – Haydovchi esnab barankani aylantirdi. – Har qanaqasiga duch 
kelganman. Men gapning poʻskallasini gapirdim. Qandaydir bir qirchangʻi... Oʻtmishning 
sarqiti. Hozir, birodar, hamma narsaning otasi texnika. Hamma yerda texnika. Urushda 
ham. Bunaqa chollar va otlarning davri oʻtdi. 
 
– Mol ekansan! – dedi yigit. 
 
– Tupirdim hammasiga, – javob berdi u. 
 
Mashina ketgandan soʻng, yana hamma yoqni tun zulmati qopladi, koʻz esa yana 

---