Microsoft Word chingiz aytmatov qiyomat lot ziyouz com doc
Download 0.94 Mb. Pdf ko'rish
|
chingiz aytmatov -qiyomat roman
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
148 — Javob shunaqa bo‘ladimi? — Yana nima dey bo‘lmasa? — Sizga ham tushunaman, Ibroyim Cho‘tboevich. Bir marta og‘zingiz kuygan. Hammasi yaxshi bo‘lsin degansiz. Sizni esa bo‘yningizga boplab bir urib, vazifangizni pasaytirishgan. Raykomdan sovxozga o‘tkazib qo‘yishgan. — Rost. Yana bo‘ynimga urishlarini xohlamayman. Aqlim kirdi. — Ana, ko‘rdingizmi? Har kim o‘zini o‘ylaydi. Men qarshi emasman. Odam o‘zini o‘ylasin. Faqat, aql bilan o‘ylasin. Yangilik qilganni emas, yangilik qilishi mumkin bo‘la turib, qilmagan odamni jazolash kerak. Bizda hammasi teskarisi. — Gapirish oson,— iljaydi direktor. — Hamma shunday deydi. Mehmonga kelganday yashash jonimga tegdi. Mehmon nima ish qilib berardi? O’zingiz bilasiz-ku. Oldiniga bir-ikki kun jon koyitadi, keyin bor-e, deydi...Bizda axir, shunday bo‘lmayaptimi, ishlayverasan, ishlayverasan, Qo‘chqorboev esa, to‘xtovsiz burningga chertib turadi sen mehmonsan, sen xo‘jayin emassan, deb... — Gap bundoq, Bo‘ske. Kelishib olaylik. Sen meni ro‘kach qilmaginu o‘zing qanday ma’qul topsang, shunday ish tutaver... Ular xayrlashdilar... Uch kundan so‘ng ular tong qorong‘usida Ernazar bilan Kichibelga otlandilar. Ular otga o‘tirganlarida hali hamma uxlab yotardi. Bo‘ston oq-sarg‘ish axta samanni mindi. Do‘nko‘lik u paytlar endi ikki yoshga kirgan toy edi. Tog‘larga vazmin ot bilan chiqqan tuzuk, dovonga chopib ko‘tarilmaydilar. Ernazar ham yaxshi ot mingan edi. Yilning bu faslida otlar kuchga to‘lgan bo‘ladi. Ular jadal yo‘l bosdilar. Har ikkovlari xurjunlarini to‘ldirib suli olgan — qorliqlarda tunashga to‘g‘ri kelsa, asqotadi. Har ehtimolga qarshi qalin pochapo‘stinlarni ham egarga tashlab qo‘yishdi. Shunday bo‘ladiki, ba’zan yo‘lning o‘zi kishiga rohat bag‘ishlaydi. Ayniqsa, hamrohing diltortar odam bo‘lsa va suhbat sodda, samimiy kechsa. O’sha kuni havo musaffo, kun charaqlab turar — oldinda qor bosgan tog‘ tizmalari bir-birlariga mingashib ketgan, ichkarilab borgan sari tog‘lar ham yuksakroq, qori qalinroq bo‘lib borar, orqaga o‘girilib qaralsa, pastlikda ko‘z ilg‘amas ulug‘ ko‘l yoyilib yotardi. Har safar odamning orqaga, tagi qorayib ko‘ringan ko‘l oynasiga qaragisi kelaverardi. — Issiqko‘lning oynasidan bir parchasini xurjunga solib olib ketsakmikin, a? — deb hazillashdi Ernazar. — Otni sulining o‘rniga oyna bilan boqarmiding keyin,— bosiq javob berdi Bo‘ston. Kulishdi. Cho‘ponning nimasi ko‘p — kundalik tashvishi ko‘p. Ular suruvlarni dovondan qanday olib o‘tishni aniqlash uchun borishar, hali oldinda juda qiyin va mushkulpisand ish turar, shunga qaramasdan, ikkovlarining vaqtlari chog‘, ota-bobolarning so‘qmoq yo‘llari ulardan o‘z mehru shafqatini darig‘ tutmasdi. Ernazarning ko‘ngli ko‘tarilgan — axir, har qalay, uning aytgani yuzaga chiqyapti-ku. Urushdan keyin chamasi qirq yil bu yo‘ldan hech kim o‘tmagan, ular Bo‘ston bilan yurak yutib shu ishga jazm etishgan edi. To‘g‘risini aytganda, Ernazar fikrlashni, so‘rab-surishtirishni yaxshi ko‘radigan odamlar sirasidan edi. O’zi ham ko‘rkam, bo‘lalikkina, urushdan keyin oxirgi otliq qismlarda xizmat o‘tab kelgan edi. Oradan shuncha yillar o‘tgan bo‘lishiga qaramay, hali ham azamat, chingiling yigit edi. Gulimxon erim kinoda o‘ynaydigan artist bo‘lib ketishiga sal qoldi, deb kula-kula so‘ylab yurardi. Bir kinorejissyor bu tomonlarga kelib qolib, Ernazarni kinoda o‘ynashga ko‘ndiraman deb, toza urinibdi. Agar ering Amerikada yashaganda, kinoda kovboy bo‘lib o‘ynardi, debdi. Gulimxon esa, unga: «Bilaman, sizlarning kinolaringizni, bir yilqiboqarni kinoga tushasan deb, olib ketishuvdi, shu ketgancha haligacha qorasini ko‘rsatmaydi. Bir artistka boshini aylantirib qo‘ygan ekan. Men Ernazarimga javob berib bo‘pman». Kulasizmi, qolasizmi! Bo‘ston esa kuzda Kichibeldan qaytib kelsak, Ernazarning qo‘liga biron brigadani topshirishni chamalardi. Mayli, o‘zi mustaqil ishlab ko‘rsin. Endi asl chorvador bo‘ldi. Qachongacha yordamchilik |
