Microsoft Word haq hamisha golib ziyouz com doc

 

 

JAHOLAT ZAMONI 

Sahrodagi voqea 

 Kechga borib havo aynidi. Osmonni bir zumda chang-to‘zon qopladi. Kun bo‘yi olov 

selini yog‘dirgan quyosh ham jamolini berkitib oldi. Garmsel issig‘ini yuzlarga urib turgan 

shamol yanada kuchaydi. Uchib yurgan qumlar og‘iz, ko‘zlarga kirar, tishlar orasida 

g‘ijirlar edi. Kechgacha yo‘l yurib holdan toygan, tashnalikdan og‘zi ko‘pikka to‘lib, 

tumshug‘iga ko‘pirib chiqqan tuyalar sarbonning buyruqlariga ham bo‘ysunmay qo‘ydi. 

Savdogarlarning karvonni to‘xtatib, shu yerda manzil qurishdan o‘zga chorasi 

qolmagandi. Makkadan o‘n chaqirim berida, issiq shamol uvillab yotgan sahroda tunab 

qolish Umarga juda alam qilayotgandi. Ayniqsa, bir oy o‘zga yurtlarda sarson-

sargardonlikdan keyin, shomlik savdogarlar bilan qizg‘in talashib-tortishuvlardan keyin, 

safar mashaqqat-azoblaridan charchagan vujudlar orom, farog‘at, taskin istab turgan bir 

paytda bu majburiy qo‘nish hammaga ham malol kelayotgandi. 

Shu payt tuyalardan biri yoshgina tuyakashga bo‘ysunmay, karvondan chetga chiqdi-

da, lo‘killab qocha boshladi. Bir necha kishi tuya ortidan yugurib ketdi. Sababi unga 

nodir buyumlar yuklangan bo‘lib, savdogarlar tuyaning beboshligidan sarosimaga tushib 

qolishgandi.  

Yarim soatlardan keyin tuyakash bola sarkashni sudrab keldi. Umar tutog‘ib 

ketganidan, hech narsa so‘ramadi. Tuyakashni qamchi ila yuz-ko‘zi demay, savalab 

ketdi. Tuya ortidan chopaverib, shundoq ham holdan toygan bola yerga yuztuban 

yig‘ildi. Yuz-ko‘zi qonga belandi, qumga aralashib loyga aylandi. Umarning jahli shunda 

ham pasaymagan, G’azabi so‘nmagan edi. Agar sheriklari o‘z vaqtida to‘xtatib 

qolishmaganida, u bolani kaltaklab o‘ldirib qo‘yishi hech gap emas edi. 

---

Haq hamisha g’olib (Umar al-Foruq). Ahmad Muhammad