Microsoft Word haq hamisha golib ziyouz com doc

 

 

---

Haq hamisha g’olib (Umar al-Foruq). Ahmad Muhammad 

 

 

www.ziyouz.com kutubxonasi 

38

Malomat sababi 

Bir gal shunday voqea yuz berdi. Navbatdagi fathlardan birida Islomiyatga kirgan 

o‘lkadan ko‘plab mol-mulk o‘lja qilib keltirildi. Tartibga ko‘ra, o‘lja mol hammaning 

o‘rtasida baravar taqsim qilinardi. Shunda qiziq hodisa ro‘y berdi. Ko‘ylaklik gazlamalar 

hammaga teng taqsimlangandi-yu ammo u oz bo‘lgani uchun birorta odam ham o‘ziga 

ko‘ylak tiktirolmasdi, chunki bir kishining ulushi ko‘ylakka yetmasdi. Shunda hazrati 

Umarning (r.a.) o‘g‘li Abdulloh bir tadbir topdi: 

– Berilgan mato menga ko‘ylaklikka yetmaydi, ozlik qiladi. Otamning ulushi ham uning 

o‘ziga kamlik qiladi. Yaxshisi, men o‘zimga tegishli matoni otamga hadya qilsam, unga 

ko‘ylak tikish uchun yetarkan. 

Abdulloh shunday ham qildi, ota-bolaning ulushidan hazrati Umarga (r.a.) bir ko‘ylak 

tikildi. Kunlardan bir kuni hazrati Umar (r.a.) ana shu kiyimda minbarda so‘zlayotganida, 

bir faqir kishi o‘rnidan turib, unga malomat qila boshladi: 

– Ey amiral mo‘minin, endi men sening gapingga ishonmayman, senga itoat ham 

qilmayman. «Nega?» desang, sen Alloh va Uning rasuli buyurgan ishni qilayotganing 

yo‘q. 

Hazrati Umar (r.a.) sarosimaga tushib qoldi va o‘sha odamdan ajablanib so‘radi: 

– Bu nima deganing? 

O’sha kishi o‘rnidan turib, so‘zlay ketdi: 

– Bir kuni o‘lja bo‘linayotganida, har birimizga tekkan matodan bir ko‘ylak chiqmasdi. 

Shuning uchun biror kishi o‘ziga tekkan ulushdan ko‘ylak tiktira olmadi. Sen esa 

xalifaligingdan foydalanib, o‘zingga ikki hissa ulush olibsan, mana ko‘ylak tiktirib, kiyib 

ham olibsan. 

Hazrati Umar (r.a.) xijolatlikdan qip-qizarib ketdi. Ammo ayni paytda bu kishining 

haqni gapirayotganidan xursand ham edi. U najot izlaganday atrofiga boqdi, nigohi 

odamlar to‘pi ichidan kimnidir axtara boshladi. «Oralaringda Abdulloh bormi, bor bo‘lsa, 

haqiqatni aytib bersin!» dedi xalifa. 

Xayriyatki, Abdulloh shu yerda, jamoat orasida ekan, o‘z ulushidan voz kechib, 

otasiga ko‘ylak tiktirib berganini aytib, xalifani xijolatlikdan qutqardi. Bundan qoniqish 

hosil qilgan boyagi odam uzr so‘radi: 

– Voqea shunday bo‘lgan ekan, mayli, men so‘zimni qaytarib oldim. Haqiqatan 

tushunmovchilik bo‘libdi. Sening gapingga endi ishonaman, itoat ham qilaman... 

Hazrati Umar (r.a.) shundagina yengil tin oldi, yuziga qizillik yugurdi. U tushunmay 

malomat qilgan odamdan xafa ham bo‘lmadi. Aksincha, shunday teran fikr yurituvchi, 

sergak va haqgo‘y odamlar borligidan xursand bo‘ldi.