Microsoft Word kr shoirning tuyi ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
27
кўриладиган бўлди. Шогирдларига оғир ҳайфсан ва бошқа интизомий жазолар қўлланиб, 
Устознинг ўзига истеъфога чиқиш тавсия этилди. Сўнгги дақиқада унинг партия ва ватан 
олдидаги фидокорона хизматлари инобатга олиниб, кошонадаги бўшаб қолган дарбонлик 
вазифаси таклиф қилинди. Таъқибкор жон-жон деб рози бўлди. Аввало, у йўлланган жойдан 
ҳеч қачон бўйин товламаган, топширилган ҳар қандай вазифани муқаддас билиб, бекаму кўст 
адо этган, қолаверса, бу масканга кириб-чиқаётганларга кўз-қулоқ бўлиб туриш ҳам, аслида, 
чакана лавозим эмас. Сираси, гап — лавозимда деганлар хато қилади, гап — ўша ўринда ким 
ўтирганида! 
...Бу орада ютган-ютган Маъшуқахоним бўлди: ҳам ўзини яна бир бор дўсту душман оддида 
кўз-кўз қилиб хумордан чиқди, ҳам яйраб-мириқиб ўйинга тушди. Тўғри, анови жувонмарг 
бугун ҳам бир оз акиллади. Ҳай, садқаи сар, сенинг гапинг — менинг... Эрим номдору амалдор 
деб кериласанлар, пайпоқ ювиб ўтган кунинг қурсин сен димоғдорларнинг. Битта эрдан бошқа 
нимани кўрибсан? Куйиб-тутаб ўлларинг, Маъшуқахоним яқинда унвондор ҳам бўлади, 
Мафкурахоннинг шахсан ўзи ваъда қилди! 
...Ўша кеча ухлаган одам ухлагандир, Жиянбека ҳаяжону иккиланишлар оғушида тўлғаниб 
чиқди: «Ким бўлсам экан — вазирга муовинми ёки Мафкурахон опамга қарашли шўъбага 
мудирми? Мудирнинг-ку қўли узун, лекин муовинлик ҳам чакана эмас, номи зўр, ҳам эркинроқ. 
Маданий борди-келдилар баҳона, кўп нарсали бўлиб қолиш мумкин. Ким бўлсам экан-а?..» 
...Ўша кеча масъул бир шахснинг қайнотаси бўлмиш Фан арбобининг уйида телефон 
бетўхтов жиринглаб турди. «Табриклаймиз, зўр чиқиш қилганмишсиз, домла!», «Эшитдик, 
эшитдик, шоиру ёзувчиман деганларини оғиз очирмай қўйибсиз-у, устоз, қойилман!», «Гапни 
қийиб ташлабсиз аммо, яшанг, дўст!» 
Вақт ярим кечага яқинлашганда юксак мартабали куёвтўранинг ўзи йўқлаб сим қоқди: 
— Қалай бўлди, дада? 
—Қайдам, ўғлим, ўртоқлар кетма-кет қўнғироқ қилиб табриклашаётибди-ку! 
— Дада, ўша шоирингизни қамалиб чиққан, деб эшитаман. Оти нимайди ўзи? 
— Оти... оти... Ҳозир... 
...Темирйўл ишчиси — Оташқалбнинг собиқ сабоқ-доши ўша оқшом хотинидан айниқса зўр 
иззат-икром кўрди. Қаранг, хотини шу чоққача қандай одам билан яшаб келганини билмас 
экан! 
...Заҳматкаш домла ўша кеча юрак ўйноғи бўлиб, мижжа қоқмай чиқди. Столда иши 
беҳисоб, қўлёзмалар қалашиб ётибди — яқинлашмоққа эса юраги бетламайди. Худди оддин 
бир тазарру айтиб, истиғфор келтириб — покланиб олмоғи зарурдек. Мана, хайриятки, кўп 
йиллик орзуси амалга ошди — Оташқалбнинг таваллуд анжумани, яхшими, ёмонми, ҳарқалай, 
ўтди. Бироқ кўнгил алағда, бошқа ишнинг бошини тутай ёки ётиб дам олай деса, кўз ўнгида 
нуқул бир манзара жонланаверади: қалин қарағайзор четидаги ғариб қабристонда ғарибона 
мунғайган бир қабр. Бир тўда одам уни зўр бериб кавлармиш-у, лаҳмдан ғиштдан бўлак ҳеч 
нарса чиқмасмиш. На бир дона суяк, на бир парча чириган матоҳ, на бир тола соч — фақат 
ғишт, ғишт, ғишт... 
...Жасур шоир бугунги зафар завқидан сармаст, қаттиқ уйқуда. Суюкли хотини бошида 
ўтирибди. У-да мамнун, у-да масрур, бот-бот шоирнинг бошини — шеърият жафоларию 
турмушнинг норасоликларини мардона-мағрур енгиб келаётган тошдан қаттиқ бошини, шу 
йўлда оқара бошлаган сочларини меҳр билан силаб-сийпаб қўяди. 
Шоир ҳозир уйқуда, маст уйқуда. Бугун ҳар қанча ҳузурланиб ухласа арзийди — унга ҳалол. 
Лекин у ҳали ҳеч гапдан бехабар. Эртадан бошлаб у на радиода, на телевизорда чиқа олади. 
Яқинда нашр этилиши лозим бўлган китоби босмахонада «сочиб» юборилишидан ҳам у ҳали 
бехабар. Индин уни бошлиғи чақириб, ишдан бўшаш ҳақида ариза ёзиб беришини сўрайди. 
«Нега?» «Юқоридан шундай буйруқ бўлди». «Кимдан?» «Юқоридан!» 
Шоир уйқуда, маст уйқуда. У ҳозир бошида сочларини меҳр билан силаб ўтирган суюкли 

---

Шоирнинг тўйи (қисса). Эркин Аъзам