Microsoft Word saodat asri 1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
34
турарди. Аммо кўргани шунчаки бир ҳовуч тупроқ эмас эди. Бу тупроқнинг остида тирик 
қолиши учун беҳад фидокорликлар кўрсатган мард ва гўзал йигит Абдуллоҳнинг чирий 
бошлаган суяклари ётарди. 
Тирик қолиши учун юзта туя қурбон этилган Абдуллоҳ... 
Маккалик бир хотин томонидан «Менга уйлансанг, сенга юзта туя бераман», дея турмуш 
қуриш таклиф этилган Абдуллоҳ... 
Коинот пайғамбарининг отаси бўлганидан бехабар, унинг 
гул юзини бир мартагина бўлса ҳам кўрмасдан ажал ўқига дучор бўлган шўрлик Абдуллоҳ 
шу ерда ётарди. 
Омина мозор бошига тиз чўкди. Не қиларини, нима деярини билмай, сокин ўтириб қолди. 
Кўзлари мозор тупроғига тикилган эди. Шу ҳолатда нималарни ўйлади, кўз олдидан нималар 
ўтди, у ерда қанча вақт қолиб кетди — номаълум. Кўзларидан оқиб ёноғига тушган ёшларни 
ҳам балки сезмади ёки артишни лозим кўрмади. 
Барвақт ҳаётдан кўз юмган хожаси учун йиғлаш айб эмас эди. Ҳаётининг айни бахор 
чоғида, эндигина уйланган йигит, сафардан қайтаркан, касалга чалиниб вафот қилган эди. Олти 
йилдан ортиқроқ вақтдан бери ичини ёндириб келаётган ҳасрат туйғуси аҳёнаҳёнда 
алангаланар, Оминанинг юракбағрини тилкапора қилар эди. Шу онда юрса ҳам, ўтирса ҳам, 
кулса ҳам, доимо қалбида яшаб кслган, фақат севгили ёригагина дахлдор бўлган туйғулар 
Оминанинг кўнглини ўртарди, кўнглидаги ғамалам кўзларидан шашқатор ёш бўлиб оқарди. 
Омина қабрнинг тепасида қачонгача турганини ўзи ҳам билмасди. Билса ҳам, бирон 
нарсани фарқлай олмасди. На бозор билан, на расталар билан иши бор эди. Кайтди, 
тоғалариникига келди. 
* * * 
Нажжор ўғилларининг маҳалласидаги болалар янги бир дўст орттирганларидан беҳад 
хурсанд эдилар. Хушбичим, очиқ чеҳрали, ширинсухан, кучли, бақувват бир бола эди у. Аммо 
жанжал, тўполонни сира ҳам хуш кўрмасди. Уришаётган болаларни кўрса, ажратиб қўярди, 
яраштирарди. Кўллари, юзи тоза, кийган кийими озода. Маккадан Ҳошим ўғилларининг 
хонадонидан келган эди у. 
Бир куни Омина суюкли ўғлининг эшикдан жуда хурсанд ҳолда кириб келганини кўрди. 
Уни бу ҳолатда кўриш Оминани тинчлантирар, унга ором бағишлар эди. Омина ўғлини бағрига 
босди: 
— Бугун жуда хурсандсан, ўғилгинам, — деди. 
Ҳа, онажон. Биласизми, мен сузишни ўргандим. Оминанинг юраги ҳаприқиб кетди: 
— Каерда? 
— Оди ибн Нажжорнинг ҳовузида. 
— Эҳтиёт бўл, болажоним, бирон зиёнзаҳмат етмасин. 
* * * 
Меҳмонлар бир ой қолиб кетдилар. Бу орада суюкли Муҳаммад болалар билан дўстлашиб 
олди. Тоғаларининг ўғиллари билан биргаликда ўйинлар ўйнади. 
Бир куни Нажжор ўғилларининг юрти билан хайрлашдилар. Омина Макка томон йўл олди. 
—Яна келгин, Омина. 
—Сизларни соғинамиз. 
— Бизлардан Абдулмутталиб оиласига салом айтгин...— деювчиларнинг саломатлик 
тилашларидан сўнгйўлга чиқдилар. 
Ортда қолганлар ширин хотиралар оғушида эдилар. Бири маҳзун юзли Омина ҳақида, 
бошкаси юзидан нур ёғилиб турувчи ўғли ҳақида баҳс қиларди. 
Омина бу сафардан жуда мамнун бўлди. Хожасининг кабрини зиёрат қилди, 

---

Саодат асри қиссалари. 1-китоб. Аҳмад Лутфий