Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc
Download 0.83 Mb. Pdf ko'rish
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
216 — Ha, unda-bunda... — dedi Jamshid savoldan maqsadni uqmay. — Bir e’lon berishyapti. «Xayrli tun, kichkintoylar», degan ko‘rsatuvlari bor. Shu ko‘rsatuvni olib borish uchun yaxshi ertakchi odam kerak ekan. Bir xabarlashing. Shu ish aynan siz uchun, — Zohid shunday deb zaharli jilmaydi-da, xayrlashish uchun qo‘l uzata turib qo‘shimcha qildi: — Ertaklaringizning muxlisiman. Yana uchrashamiz. Yangilaridan eshitaman, degan umidim bor. Hamisha dangal gaplashishga o‘rgangan, so‘z kelmagan taqdirda musht tilida gaplashgan Jamshid bu kinoyani hazm qila olmadi. Bunday uchrashuv hali ko‘p bo‘lishini anglab, g‘ijindi. Murdani osib yoqib yuborgan akaxonlarining katta xatoga yo‘l qo‘yganlariga unda shubha yo‘q edi. Ularning olamida katta xatolar qon evaziga tuzatilguvchi edi. Bu xato kimning qoni evaziga tuzatiladi? Jamshid shu savolga javob izlab o‘tirgan damda tanish ovozni eshitdi: — Ha, yigitning guli, bormisan bu olamda? Jamshid Kesakpolvonni Asadbek huzurida ko‘rgandan beri uchrashmagan edi. Uning uyga kirib kelishidan ajablangan holda salomlashdi. Kesakpolvon batartib xonaga ko‘z tashlab olgach, divanga o‘tirdi. — Haydar degan akaxonim bor edi, deb bir yo‘qlab ham qo‘ymaysan-a? — dedi u gina ohangida. — Bizdan nariroq yursin, degan gapni eshituvdim,— dedi Jamshid xuddi shu ohangda. — Bu Bek akangning gapi. Sen undan xafa bo‘lma. Hozir kasal, yuragiga hech narsa sig‘mayapti. — Bek akamdan xafa bo‘lgan kunim — o‘lgan kunim. — Bu gapni yaxshi aytding. Asadday odam bu dunyoda boshqa yo‘q. Sen o‘zimizning odamsan. Shuning uchun seni o‘limdan olib qoldim. — Kesakpolvon «o‘limdan olib qoldim» degan gapga alohida urg‘u berib, «tirikliging uchun Mahmud akangga emas, menga qulluq qil», deb shama qildi. — Hozir ishlarimiz biroz notinchligini bilarsan? Har holda Krasnoyarlarda bekor yurmagandirsan? — Kozlovni qidirdik. — Buni bilaman. Sen Xongireyning qo‘liga qanday tushib qolding? Jamshid bu tafsilotni yashirmay, barchasini aytib berdi. — Xongirey bilan hech gaplashdingmi? — Yo‘q. — Senga ular qanday topshiriq berishdi? — Hech qanday. Yurtingga jo‘na, deyishdi, vassalom. — Kuzatib yur, biron gap bo‘lsa yetkazasan, deyishmadimi? — Men gap yetkazadigan xotinchalish emasman. — Erkaksan, erkak! — Kesakpolvon unga bir oz tikildi-da, so‘ng gapini davom ettirdi. — Maskovdan Mahmud akang bilan otamlashib kelibsan-da, a? Mahmud akang senga qanaqa topshiriq beryapti? — Hozircha uyda o‘tir, deganlar. — Sen uyda tuxum bosib o‘tirishni xohlamasding, shekilli? — Ish bo‘lsa, ayting, qilay? — Bir ish bor. Lekin buni ikkalamiz bilamiz. Bek akang ham, Mahmud akang ham sezmasligi kerak. Shu shartga ko‘nsang, aytay. — Siz... ulardan yashirincha ish yuritmoqchimisiz? — Aqling o‘tmaslashib qolibdi, bola. Xayolingga darrov buzuq fikr keldimi? Men sheriklarimga qarshi ish qiladigan nomardmanmi? — Unday deganim yo‘q. — He, seni ustozingni... — Kesakpolvon ikki og‘iz «shirin so‘zlar»dan so‘ng muddaosiga |
