Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
49
ko'ring va ibrat oling.
Odam bolasining boshiga balolar yog'diradigan illatlardan biri hech shubhasiz, 
qimordir. U qancha oilalarni buzib nobud qilgan. Ammo men yo'liqqan narsa - ta'riflab 
bo'lmas vijdon azobidir. Suygan kasbim, oilam bor edi. Bir farzandimiz - oilamizning, 
ko'nglimizning chirog'i, quyoshi edi. Do'stlarim tufayli qimorga berilishim meni yo'ldan 
ozdirdi. Shunday kunlarda yolg'iz farzandimiz hastalanib qoldi. Uni hakimga olib bordik. 
U dori darmon buyurdi, albatta buning uchun pul kerak edi... Ishhonam bolamni 
davolatishim uchun pul berdi. Lekin la'nati shayton bu pulni ko'paytirishni vasvasa qilib, 
qimor o'yna, dedi. O'ynadim. Yutqazdim. O'g'limning tuzalisdhiga atalgan puldan 
ajraldim. Va o'zimni aybdor his qilmadim. Uydagilarga indamadim, chalg'itdim. Ishdan 
qaytib ko'rgan manzaram meni ado qildi. Bolam - yolg'iz farzandim o'lgandi. U bilan 
izma-iz o'lmoq istasam-da, buni ham eplolmadim. O'shandan beri bu vijdon azobining 
qiqnoqlriga tasalli topolmadim. Shunday tasalli bormi o'zi? Hudo haqqi ayting!Mana, 
qimor. Uyimiznigina emas, ruhimni, insonligimni, hamma narsamni vayron qildi, hor-zor 
qildi. Lutfan buni o'qing, yoshlarimizga o'qiting, o'zingiz yosh bo'lsangiz, 
tengdoshingizga ham o'qib bering. Vijdon azobi - bu dardlarning eng achchig'i va 
yondiruvchisidir! 
X. K. Istanbul.
TAVBA KO'ZYOSHLARI 
Oradan shuncha yillar o'tishiga qaramay, qlabimning tubida qolgan eski yara esga 
tushadi... . Muallim bo'lib ishga sho'ng'igan ilk yillarim oila qurdim. Qishloqning eng 
go'zali Asmoga uylandim, o'zimni saodatli hayot ichida ko'rdim. Bu orada ikki farzanlik 
bo'ldik. O'g'lim Umar 7 yoshga chiqdi. Qishloqdagi sokin, huzurli hayotimizga. shaharga 
ishga tayinlanishim rahna soldi. Yangi muhit, yangi do'stlar, kasbdoshlar va hokazo. 
Avval erkak ayol aralashib o'tirishlar, keyinroq esa ichkilik balosi... Yillar menga hizmat 
qilishda kamchilikka yo'l qo'ymagan vafodor, jafokash jufti halolimning har bir harakati 
qusurli bo'lib ko'rinardi. Bo'lmasam, men ham musulmon edim, juma, bayram 
namozlaridan qolmas edim. Borgan sayin yo'qolayotgan o'zligim, zaiflashayotgan irodam 
tufayli juma namozlarini ham tark qila boshladim. Ulfatlar hafa bo'lmasin deya ichar, 
zaqqum esa o'z kuchini ko'rsatar, achinish bilan tabassum qilib qaragan Asmoni hech 
aybi bo'lmasa ham haqorat qilardim, urardim. Koshki shu qo'llarim sinsaydi... Qilgan 
zulmim, urgan tayog'imga javoban ko'zlaridan achchiq yoshlar sirqib chiqardi. Ertalab 
pushaymon bo'lar, yana bir ozdan keyin hammasini unutar edim. Do'st niqobidagi 
dushmanlarim zaif irodamdan foydalanishardi. To'ng'ich o'g'lim Umar 10yoshga to'ldi. 
Yillar davomida aqlu hushimni yog'ish o'rniga tobora yo'qotardim. Bolalarimni qon 
qusdirib, yedirgan ichirganlarimni ham burnidan chiqarardim. Allohga itoatli ayolim 
yoqmas, uning ro'moli, kamsuli, paltosi uchun jahl qilardim. Nega? Boshqa muallimalar 
kabi pardoz- andozli, bo'yanmagandi-da... Shayton qutqusiga uchib uni hafa qilardim. 
Uni ham o'zimga o'hshatmoqchiydim, lekin u Allohdan qolmasdi. Buning ustiga 
bolalarimni mo'min qilib tarbiyalashni o'zining ulug' burchi deb bilardi. Hayron qolarli 
emasmi? Ahir, mening nomim muallim bo'lsa, davlatning alohida ta'lim tarbiya ko'rgan 
odamlarimiz. Menga omonat qilib topshirilgan o'quvchilarni, bolalarimni tarbiya 
qilmoqchiman. O'zimni ahvolimni ko'ring! 
Bosh og'rig'i bahonasida darslarga ham bormay qo'ydim, mudir bilan esa til 
topishdik. Oyni ohirida maoshimni olgani borardim... Zamonaning menga o'hshagan johil 
muallimlari qancha o'quvchilarga yomon o'rnak ko'rsatarkin, bilmadim. Chekkan vijdon 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li