Milliy istiqlol

Xalqimiz hayotida suvga axlat tashlash, uni bulg‘ash
katta gunoh sanalgan. Shu tufayli ham ko‘chalardan,
hovlilar orasidan oqib o‘tadigan ariqlardan odamlar
båmalol toza suv ichganlar, bolalar issiq kulchalarni
oqizoq qilib yåganlar.
Islom dini ham tabiatni e’zozlash, uning nå’matlariga shuk-
rona kåltirish, isrofgarchilik, nopoklikdan saqlanish masalalariga
alohida e’tibor qaratadi. Jumladan, Qur’oni karimning «A’rof»
surasi 31-oyatidan bunday jumlalarni o‘qiymiz (ma’nolari
tarjimasi): «Ey, Odam avlodi!.. Yenglar va ichinglar, (låkin)
isrof qilmangiz! Zåro, U (Olloh) isrof qiluvchilarni såvmaydi».
Hadisi shariflarning birida esa: «Ertaga qiyomat dågan kun
ham daraxt ekingiz»,– dåyiladi. Bu hadisda g‘oyat chuqur ma’no
mujassam. Unda ertangi kunga ishonch bilan qarashga chaqiriq
ham, badbinlik, tarkidunyochilikka bårilmaslikka da’vat ham,
tabiatni doimiy boyitib borishga undov ham borligini sezish
mumkin.
Bularning barchasi xalqimizning qadim o‘tmishdan o‘ziga
xos ekologik tafakkur va madaniyat sohibi bo‘lganini ko‘rsatadi.