Мир аммон деҳлавий чор дарвеш қиссаси

Чор дарвеш ва Озодбахт суҳбат қуриб, бир-бирларига 
саргузашт айтиб ўтиришар экан, ҳарам оғаларидан бири 
югуриб келди. У таъзим қилиб, подшоҳни муборакбод 
этди.
— Жаҳонпаноҳ, шу топда ўз ҳусни жамоли билан 
офтобу моҳитобни хижолат ҳилувчи шаҳзода дунёга 
келди,— деб хабар берди.
— Аёлларимизнинг ҳеч бири ҳомиладор эмас эди-ку,— 
деб таажжубланди Озодбахт. — Бу янги офтоб ҳайси 
буржи ҳамалдан намоён бўлди?
— Подшоҳим ғазабига учраган бир ой юзли канизак 
бор эди. Ҳеч кимга аралашмай танҳо ўзи яшарди. 
Сизнинг ҳаҳрингиздан ҳўрҳиб, ҳеч ким унинг яқинига 
бормас, ҳол-аҳволини сўраб-суриштирмас эди. Иҳболи 
кулиб, ана шу канизак сизга паҳлавон ўғил туғиб 
берди,— деди ҳарам оғаси.
Подшоҳ шундай хурсанд бўлиб кетдики, шодликдан 
юраги ёрилиб кетгудай булди.
— Муборак бўлсин, отахонимиз!— деб дуо ҳилишди 
турт фаҳир. — Уйингиз обод бўлсин, шаҳзоданинг кадам- 
лари ҳутлуғ бўлсин. Ўз соянгизда ўсиб-унсин.
— Сизнинг муборак ҳадамингиз кулбаи вайронамга 
етиб, мен бу ҳувончга етишдим. Бундай бахтга эриша- 
ман, деб хаёлимга ҳам келтирган эмасдим. Ижозат 
берсанглар нуридийдамни бориб курсам, — деди подшоҳ 
ўзида йўҳ шод бўлиб. *
— Эй, 
олампаноҳ, тезроҳ борингиз! 
— дейишди 
дарвешлар.
Подшоҳ ички саройга ташриф буюриб, шаҳзодани 
ҳулига олиб, яратганга шукурлар ҳилди. У неча ваҳтдан
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

бери дилида осилиб ётган ғам тошидан озод булди. 
Озодбахт 
шаҳзодани дарвсшлар 
олдига 
олиб 
чиқиб, 
уларнинг оёқлари остига қўйди. Дарвсшлар ёмон куздан