Мир аммон деҳлавий чор дарвеш қиссаси

Гплса, бари муҳайё. Итни курсиси билан ўша ерга 
гқазиб 
қўйишди. 
Хожа 
савдогарваччани 
ўтиришга 
гаклиф қилди, қадаҳларга бетакаллуф шароб қуйилиб, 
мкковлари сипқаришди. Сал сархуш бўлишгач, хожа 
гаом келтиришни буюрди. Дастурхон ёзилиб, оламда бор 
мозу неъмат келтирилди. Даставвал бир товоққа овқат 
юлишди, 
устини тилло қопқоқ билан ёпиб, 
итнинг 
олдига олиб бориб қўйишди. Ерга зарбоф дастурхон ёзиб, 
гопоқ қўйилгач, ит ўтирган курсисидан тушиб, овқатдан 
хоҳлаганича еди. 
Тилло жомдаги сувдан ичиб, 
яна 
жойига 
чиқиб 
ўтирди. 
Ғулом 
итнинг 
оғиз-бурни, 
осқларини рўмол билан артди. 
Кейин ғулом итдан 
қолган овқат билан сувни қафас олдига элтиб қўйди-да, 
хожадан калит олиб, уни очди. Қафасдаги икки бандини 
қайдаб чиқарди, уриб-сўкиб, итдан қолган сарқит билан 
сувни едириб-ичкизди-да, 
қайтадан жойларига қамаб, 
калитни хожага келтириб берди. Ана шундан кейингина 
хожа овқатга қўл узатди.
Савдогарваччага бу иш ёқмади. Нафратланиб, овқатга 
қўл урмади. Хожа ҳарчанд таклиф қилмасин, у овқат 
емади.
— Нега овқат емаяпсан?— деб сўради хожа.
— Бу 
қилмишингиз 
таъбимни 
хира 
қилди,— деди
йигит.— Ахир, 
инсон 
маҳлуқлар 
ичида 
улуғи, 
ит
табйатан нопокдир. 
Итдан 
қолган сарқитни 
инсонга 
бериш қайси мазҳаб ёки миллатда бор? Уларнинг икка- 
ласи ҳам сизнинг асирингиз. Агар уларнинг бандилигини