Намоз вақти киргач, таҳорат билан, пок кийим билан, покиза жойда туриб, қиблага юзланамиз ва ният қиламиз. Масалан, «Холис Аллоҳ учун бомдод намозининг икки ракъат фарзини ўқишга ният қилдим» деган мазмунда ният қиламиз

ФАЛАК СУРАСИ
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
Қул аъузу би роббил фалақ.
Мин шарри маа холақ.
Ва мин шарри ғосиқин изаа вақоб.
Ва мин шаррин наффаасаати фил ъуқод.
Ва мин шарри ҳаасидин изаа ҳасад.


ИХЛОС СУРАСИ.
Қул ҳуваллоҳу аҳад. Аллоҳус-сомад.
Лам ялид. Валам ювлад ва лам
якуллаҳу куфуван аҳад.


КАВСАР СУРАСИ.
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
Инна аътойнакал-кавсар.
Фа солли лироббика ванҳар.
Инна шаниака ҳувал абтар.



Фотиҳа ёки зам сурадан кейин такбир айтиб, рукуъга эгиламиз. Рукуъда болдирлар тик туради, икки қўл билан тиззаларни чангаллаб турамиз, тиззани букмаймиз, бошни эгмаймиз. Орқамиз ҳам текис туриши керак. Шу ҳолатда камида уч марта «Субҳаана Роббиял азийм» деймиз. (Субҳаана Роббиял азийм.
Маъноси: Улуғ Роббим нуқсонлардан покдир.)


Намозни ёлғиз ўқиётган бўлсак, «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» деб, қаддимизни тиклаймиз ва «Роббанаа, лакал ҳамд» деймиз. Жамоат намозида эса имом «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» деймиз, иқтидо қилганлар эса ичида «Роббанаа, лакал ҳамд» дейди.

Маъноси: Ким ҳамд айтса, Аллоҳ уни
эшитади. Роббимиз, Сенга ҳамд бўлсин.

Қаддимизни тўлиқ тиклаб, тик туриб олгач, такбир айтиб, саждага кетамиз.
Саждага бораётганида аввал тиззани, кейин қўлни ерга қўямиз, кейин эса икки қўлнинг орасига бошимизни қўямиз.



Саждада турганда қўлнинг бармоқлари қиблага қараб туриши керак. Пешона билан бурунни ерга теккизамиз, қўлтиқларимиз очилиб туради, қорин сонга тегмай туради. Оёқ бармоқлари ҳам қиблага қараб туради. Шу ҳолатда камида уч марта «Субҳаана роббиял аъла» деймиз.


Кейин такбир айтиб, саждадан бошни кўтарамиз ва чап оёқни ётқизи, унинг устига ўтирамиз. Ўнг оёқ тик ҳолатда қолади, бармоқлари қиблага қараб туради. Икки қўлимиз икки тиззанинг устида бўлади.


Кейин такбир айтиб, иккинчи саждага борамиз ва камида уч марта «Субҳаана роббиял аъла» деймиз.


Яна такбир айтиб, кейинги ракъатга турамиз. Саждадан туришда аввал бошни, кейин қўлларни, кейин тиззани кўтарамиз.


Иккинчи ракъат ҳам худди биринчи ракъатга ўхшаб ўқилади. Фақат бошида такбири таҳрима, сано ва «аъузу» айтилмайди. Фотиҳани ўқиб, сўнг зам сурани ўқиб, такбир айтиб рукуъга эгиламиз. Кейин туриб, такбир айтиб, икки марта сажда қиламиз.


Иккинчи ракъатнинг иккинчи саждасини қилиб бўлгандан кейин чап оёқ устига ўтирамиз, ўнг оёқнинг бармоқлари қиблага қараб тураверади. Ўнг қўлни ўнг тизза устига, чап қўлни чап тизза устига, бармоқларни ёйган ҳолда қўямиз. Кейин ташаҳҳуд ўқийди.