— dedi Bill jid d iy
ohangda. — U qochib ketgan zahoti qordagi izlarga qaradim, keyin
itlarni sanasam, oltita chiqdi. Ishonm asang, anavi yerda izlari bor, yur
ko'rsataman!
Genri indamasdan kavshanaverdi. Nari-beri loviyasini yeb tugatgach,
qaynoq qahva ichdi va lablarini artgan bo'lib og‘iz juftladi:
— Bundan chiqdi seningcha, bu...
C h o‘ziq, hazin uvillash yangradi-yu, uning gapi og'zida qoldi. G enri
jim gina quloq solib turdi, so'ng qorong'ulik ton ion shahodat barm og’i
bilan ishora qilib gapini tugatdi:
— ... bu m ehm on nariyoqdan tashrif buyurgan, shundaym i?
Bill bosh irg'adi.
— 0 ‘lasanm i, qolasanm i, bor gap shu. 0 ‘zing eshitding itlarning
dod-voyini.
U villashlar te z -te z esh itila b o sh la d i, bunga javob tariqasidagi
chiyillashlar uzoq-uzoqdan eshitilardi. Oxiri ham m ayoqni d o d -vo y tutib
ketdi. Bu m udhish ovozlar to ‘rt tarafdan kelardi, o'takalari yorilgan
itlar shunchalik gulxanga yaqin kelib qolishgandiki, sal boMmasa junlari
kuyib jizg ‘inak boMayozdi.
Bill quruq shoxchani o ‘t oldirib, trubka tutatdi.
— N am uncha siqilyapsan, — dedi G enri.
— G enri... — dedi Bill o ‘ychan ohangda. — T o ‘g ‘risini aytsam bizga
qaraganda m anovining om adi bor ekan... — Bill shunday deyaturib,
o ‘zlari o ‘tirgan tobutni chertib q o ‘ydi. — Agar ajalimiz yetsa jasadim izni
itlar g'ijimasligi uchun biruyum tosh bilan b o ‘lsa ham ko‘mib q o ‘yadigan
bironta insofli odam topilarmikin?!
— Qayoqda, ikkovimizning na qarindosh-urug‘im iz, na pulimiz boM
masa, — deya xo'rsindi Genri. — Shundan-shunga olib borib dafn etishga
kim ning ko‘zi uchib turibdi, deysan.
— M en bir narsaga hayron bo'lam an, G enri. 0 ‘z yurtida lord bo'lgan
Do'stlaringiz bilan baham: |
