Bill.
— U rg'ochi b o ‘ri-ku, — dedi unga javoban Genri. — Endi bildim ,
Fetti bilan Frogga nim a b o ‘lganini. Bo'rilar itlarni sham g‘alat qilish
uchun buni yuboradilar. U esa itlardan birortasini aldab chekkaroqqa
olib o ‘tadi-yu, qolgani b o ‘rilarga havola.
O lovda nim adir chirsilladi, otilib qorga tushgan bir parcha c h o ‘g ‘
vishillab o ‘chdi. Q o ‘rqib ketgan yirtqich bir sakrab qoron g‘ulikka singib
ketdi.
— Bilasanm i, G enri, ko'nglim ga nim a keldi? — dedi Bill.
— N im a?
— Bu o ‘sha, m en palyon bilan urgan maxluq.
— B o'lishi m um kin, — deb javob berdi G enri.
— M en dem oq ch im an ki, — gapini davom ettirdi Bill. — U gulxanga
o ‘rgangan k o ‘rinadi, buning tagida gap bor.
— U keragidan k o'proq narsani biladiganga o ‘xshaydi, — d edi
Billning gapini tasdiqlab Genri. — U n ch a-m u n ch abo'ri itlarning ovqatiga
sherik b o ‘lolmaydi. Juda makkor, tajribaliga o ‘xshaydi.
— Bir zam onlar qariya V illenning iti bo'lardi, o'sha it b o ‘rilarga
qo'shilib qochib ketgan, — deya o ‘ychan ohangda gap boshladi Bill. —
M en o ‘sha itni juda yaxshi bilardim. U n i bug‘ular o ‘tlagani keladigan
yaylovga kelganda, b o ‘rilar t o ‘dasi orasida L itl-S tik d a o ‘zim otib
o ‘ldirganman. Bechora V illen yosh bolaga o ‘xshab h o ‘ng-h o‘ng yig'lagan
edi. Ko'rmaganiga u ch yil bo'lgan ekan, o'ziyam . D em ak, it uch yil
bo'rilar bilan yashagan.
— Bu b o ‘ri em as, it ekani aniq, uning ilgari ham odam zod q o'lid an
baliq yeb yurgani shak-shubhasiz, Bill. To'g'ri aytyapsan.
— Basharti nasib qilsa otam an, ana unda na b o ‘ri, na itligi qoladi,
oddiy o'laksaga aylanadi, — dedi Bill. — B o ia r endi shuncha itdan
Do'stlaringiz bilan baham: |
