Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

bolasining o ‘takasini yoray dedi. U yerga yota irillab yubordi, O lm axon 
battar q o ‘rqib k etd i-d a, jon h o la td a daraxtga tirm ashib k o'z o ch ib  
yum guncha xavf-xatardan xoli shoxiga chiqib oldi va p o ‘pisa qilgandek 
o ‘tkir ovozda chiyilladi.
Shu voqeadan keyin, b o ‘ri bolasining o'ziga bo'lgan ishonchi ortdi. 
Sal keyinroq so ‘fito‘rg‘ay uni xiylagina c h o ‘chitib yuborgan bo'lsa ham 
hech narsadan xavotir qilm ay yo'lida davom etdi. U shu darajada o'zin i 
erkin va xotiijam tuta boshladiki, allaqanday parranda uning sh undoq- 
qina yoniga kelib qo'nishga jur'at qilgandi, u o'yinqaroqlik bilan old 
panjasini unga uzatdi. Bunga javoban haligi qush tum shug'ini cho'qib  
olsa bo'ladimi?! Og'riqqa chidayolm ay bo'ri bolasi yerga yotib olib 
rosa angilladi, uning tovushidan qo'rqib ketgan parranda pirr etib havoga 
ko'tarildi.
Bo'ri bolasi yuz berayotgan voqealardan saboq olardi. U n ing ojizgina 
tu sh un ch asida m uhim o'zgarishlar ro'y berayotgan, g'ayriixtiyoriy 
ravishda bo'lsa ham tegishli xulosalar paydo bo'layotgandi. Buyumlar 
ikki xil bo'lar ekan: jo n li va jon siz, jon li narsadan ehtivot bo'lishi 
lozim . Jonsizlar qim irlam ay bir joyda turaveradi, jonlilari harakatda 
bo'ladi, ular nima hunar ko'rsatadi, oldindan bilish amrimahol. Ulardan 
har balo kutish m um kin, shuning uchun doim tayyor turish darkor.
Bo'ri bolasi alpang-talpang qilib borar, dam -badam biron narsaga 
qoqilar edi. Hali uzoqda deb o'ylagan shoxlar tum shug'ini timdalar 
yoki biqinlariga urilar ed i, yo'l notekis edi. U qoqilib yiqilar, tum shug'i 
lat yer, panjalari qayrilib ketardi. Yurganda oyog'i ostidagi mayda 
toshchalar panjasiga botar, og'ritardi. B a’zi jo n siz narsalar qim ir etm ay