Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

jahdi bilan urishar, o'ta baxtiyor-u, lekin jang lazzati baxsh etayotgan 
baxtiyorlikni o'zi sezm asdi.
U ning tomirida bam isli qon em as, olov oqardi hozir, ana shu olov 
butun vujudini qamrab olgan, qandaydir notanish bir huzur, vahshiyona 
xohish-istak iskanjasidan chiqib ketolm asdi.
U kaklik qanotlarini mahkam tishlab olgancha irillardi. O na kaklik 
uni shoxlar orasidan sudrab chiqdi, yalanglikka chiqqanda bo'ri bolasi 
uni yerga bosib oldi. Parranda jo n achchig'ida tipirchilar va sog' qanoti 
bilan tarsillatib urar, patlari qor parchalari kabi havoda uchar edi. 
Bo'ri bolasi g'azabdan ham m a narsani unutgan, tom irida ajdodlarining

---

vahshiyona qoni j o ‘sh ura boshlagan edi. Shu soniyalarda o'zi sezm agan 
holda bo'ri bolasi huzurbaxsh onlar og'ush id a yasham oqda edi. U  
zim m asiga yuklangan vazifasini ado etar, nim a uchun tug'ilgan b o'lsa 
o'shani bajarar — o'ljasini yengishi va o'ldirm oq uchun olishardi. U 
tabiat ato etgan oliy vazifani amalga oshirar va shu tariqa o'zin in g 
mavjudligini oqlar edi. Bu eng ulug' n e’matga shukronalikdir aslida, 
shak-shubhasiz yaratilishdan ko'zda tutilgan maqsadni ro'yobga chiqarish 
butun k u ch -q u w at, m ayl-ixtiyor, intilish va sezgilarning tantanasi edi.
N ihoyat kaklik qarshilik qilm ay qo'ydi. Bo'ri bolasi ham on uning 
qanotidan tishlab turardi. Ular ikkovi bir-biridan ko'z uzm ay yerda 
yotishardi. Bo'ri bolasi qo'rqitm oqchi bo'libm i g'azab bilan o'kirdi. 
Kaklik to'satdan qaychidek o'tkir tum shug'i bilan uning shundoq ham 
og'riyotgan tum shug'idan cho'qib oldi. Bo'ri bolasi sapchib tushdi, 
lekin qanotni qo'yib yubormadi. Kaklik ketm a-ket yana ikki marta