Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

cho'qidi. Bo'ri bolasi chinqirib vubordi va qanot bilan birga kaklikni 
ham o'zi bilan tortib kelayotganini tushunm ay ortiga chekina boshladi. 
Jafokash tum shug'iga ayamay tushayotgan zarbalarga chidayolm ay bo'ri 
bolasi dunyoni boshiga ko'targudek angillashga tushdi. U ning jo'sh qin  
jangovor hovuridan asar qolm adi. O'ljasini tashlab, sharmandalarcha 
yalanglikning narigi tarafiga qochdi, borib harsillagan ko'yi tilini osiltirib 
buta ostiga yotdi-yu, zorlanib uvillay boshladi. Birdan, hech kutmaganda 
nom a'lum narsa uning boshi uzra charx urib yana bir baloni boshlayot- 
ganini sezdi. Bo'ri bolasi ustiga yana bir m ash’um balo yopirildi. U 
arang o 'z in i ch etga olish ga va buta ostig a yash irinish ga ulgurdi. 
Y elpig'ichday yoyilgan bahaybat qanotlar uning shundoq ustidan yelib 
o'td i, yuqoridan bo'ri bolasi ustiga tashlangan lochinning hamlasi zoye 
ketgandi.
Bo'ri bolasi buta tagida yotgan ko'yi endi o'ziga kelib, atrofga 
qo'rqa-pisa alanglayotganda sayhonlikning narigi tom onidan yakson 
qilingan uyasidan part-purt qilib kaklik uchib chiqdi, jo'jalaridan judo 
bo'lgan kaklik alamidan lochin degan baloi azim dan ehtiyot bo'lish 
lozim ligini unutgandi. Bo'ri bolasi ham m asini ko'rib turardi, aloha 
ko'rganlari unga bir saboq vazifasini o'tardi. L ochin maysalarga ulkan 
qanotlari tekkudek darajada pastga tushib keldi, o'tkir tirnoqlarini 
kaklikning badaniga botirdi. Kaklik jon achchig'ida chirqillab yubordi, 
lochin esa o'ljasini changalidan qo'ym ay, yuqorilab ketdi.
Bo'ri bolasi ancha paytgacha hech qayerga chiqm ay yashirinib olgan 
yerida yotaverdi. U ko'p narsani tushunib yetdi. Tirik mavjudot borki — 
go'sht, m aza qilib yeyish m umkin. Shundaylikka-shunday, lekin yirik