Shu kuni b o ‘ri bolasi yana bir g ‘aroyib voqeaga duch keldi. U onasi
borligini, bu yorug' olam da undan yaqinroq, undan zarurroq narsa
yo'qligini eslab qoldi. Yuz bergan voqea va hodisalar oqibatida u faqat-
gina jism an em as, aqlan ham charchagan edi. Shu ch o q q a ch a u,
bugungichalik qiynalm agan, holsizlanm agan edi. Buning ustiga uning
uyqusi kelgandi. A loha u o'zin i yo lg‘iz va nihoyatda ojiz va m ajolsiz
sezgancha onasi bilan m akoni — g'orni izlab yo'lga tushdi.
Butalar aro o ‘tib borarkan, d a fatan vahshiyona chinqirgan tovush
eshitildi. B o ‘ri bolasining ko'z oldidan allaqanday sarg'ish ko'lanka lip
etib o'tgandek bo'ldi. U butazor sari o'qdek uchib kelayotgan loch inn i
ko'rib qoldi. Keyin oyoqlari ostida g'im irlayotgan m ittigina mavjudotni
payqadi, bu xuddi o 'zi, bo'ri bolasi singari uyasidan qochib, o 'z holicha
sayr qilib yurgan latchaning bolasi edi. M ittigina latcha bolasi lip etib
maysalar orasiga kirib ketm oqchi bo'luvdi, bo'ri bolasi tum shug'i bilan
bir turtib uni chalqancha yotqizib qo'ydi. Latcha bolasi chiyillab yubordi —
uning ovozi o'ta chiyildoq edi. Xuddi shu daqiqada bo'ri bolasining
ko'z oldidan sariq ko'lanka lip etib o'tdi. U chirqiragan ovozn i eshitdi-
yu, allanim a boshiga qattiq urildi va ona latchaning o'tkir tishlari b o'g '-
ziga g'ippa yopishdi.
Bo'ri bolasi ingillab, uvillab orqaga chekinayotgandi, latcha yugurib
borib bolasini oldi-da, butalar orasiga kirib ko'zdan g'oyib bo'ldi. Latcha
tishlagan yerlari ham on og'rir, lekin u ko'proq alam iga chidayolm as
edi. Ona latcha kichkina bo'lsa ham tishlagan yerini uzib olardi. Bo'ri
bolasi hali latcha Shim ol o'lkasida yashovchi yirtqich hayvonlarning
eng dahshatlisi ekanini bilm asdi, chindanam qonxo'rlikda, vahshiylik
Do'stlaringiz bilan baham: |