O‘zbek adabiyoti tarixi (Eng qadimgi davrlardan XV asrning hirinchi yarmigacha)

Ey zulfi zanjirim, biror devonalami yod qil, Bashosh yuzni ko‘rsatib, g‘amgin ko‘ngulni shod qil.
Ko‘nglum nedin tushti sening yo‘lingda ul bir qayg‘ug‘a, Ul nun qoshing haqqi uchun bu qayg‘udin ozod qil.
Har dam kelib xon mulkiga ishqing shohining elchisi, Jonimg‘a aytur ki ravon chiqmoqqa iste’dod qil.
Kofur ko‘zung yuz ming balo gar meni o‘ldurmasa,
Qon to‘kkuchi g‘amzangni sen har dam manga jallod qil.
Har necha hukmungdur ravon, ey shoh, oshiqlar uza,
Har ishni chun so‘rulg‘usi albatta adlu dod qil.
Chun gul yuzung, bulbul begi, jonimni qildi beqaror, Asig‘siz ushbu so‘z manga aytur: “sen oz faryod qil”.
Kirpikungnung olmosi gar Sakkokiy bag‘rin tilmasa,
Ey sho‘h, sen g‘amzang o‘qi paykonini po‘lod qil.
***
(Ramal: foilotun . foilotun . foilotun foilun)
Ey mening ko‘nglumni zulfi tek parishon aylagan,
Nor yangoqing o‘tidur bag‘rimni biryon aylagan.
Dur mengizlig tishlaring har dam ko‘zumni bahr etar, La'ling ul qontek mening bag‘rim uchun qon aylagan.
Yuz uza zulfing erur ganch ustida yotqon yiion,
Oh, o‘shal ganch orzisidur bizni vavron aylagan.
Sha’y qil ko‘nglum evi ham asru vayron bo‘lmasun,
Sen erursen kim anga ko‘p lutfu ehson aylagan.
Rahm qilg‘il bandag‘a, ey shob, bir Tangri uchun,
Ul erur meni gado va seni suiton aylagan.
Bilmamish bo‘lma bilib Sakkokiyning jon holini,
Ey jahondin aql olib o‘zini nodon aylagan.
***
(Rajaz: musta’filun musta’filun musta’filun musta’filun)
Ey orazi bargi gulu voy qomati sarvi chaman,
Ravshan yuzung yanglig‘ yana hech ko‘rmadi sham’ anjuman.
Ul yuz uza zulfing solib bo‘stonda yurunsang biror, Sunbul mengizlig toilg‘anur o‘z o'zina vardu somon.
Eming kim ul xotam erur angushtarintek og'zina,