lining yerga va hovli joylarga bo„lgan ehtiyoji yil sayin oshib bordi.
1959-
yildan 1986-yilga qadar 0„zbekiston aholisi 10 million 368
ming kishiga ko„paydi va jami boiib 18 million 487 ming
1
kishiga yetdi.
Shu boisdan ham 1989-yilgi maiumotlarga qaraganda, 0„zbekistonda 240
ming oilaning mutlaqo yeri boimagan, 1,8 milliondan ko„proq hovli esa
uy-joy qurilishi va qishloq xo„jaligi mahsulotlarini
yetishtirish uchun
kengaytirishga juda muhtoj edi. Faqat Toshkent shahrining o„zida 92
ming oila
2
yer uchastkasi olish uchun navbat kutardi.
Yuqorida aytilgan fikrlarni jamlashtirib xulosa qilinadigan boisa,
0„zbekiston xalqi 80-yillaming o„rtalariga kelib sobiq Ittifoqda eng ogir
va nochor iqtisodiy ahvolga tushib qolgan edi.
0„zbekistonda paxta
yakkahokimligining avj olishi, aholi uchun
zarur boigan qishloq xo„jalik va chorvachilik
mahsulotlarining kam
ishlab chiqarilishi, qimmatchilik, narx-navoning
oshuvi va eng muhimi,
aholi xarid quwatining nochorligi mamlakatda ogir oqibatlami keltirib
chiqardi.
0„zbekiston yiliga aholining o'rtacha go„sht, sut,
tuxum kabi
mahsulotlami iste‟mol qilishi bo„yicha Ittifoq ko„rsatkichidan 3-6
barobar kam edi. Jon boshiga o„rtacha daromad oyiga 75 so„mdan kam
boigan aholi soni qariyb 45 foizni tashkil etardi
3
.
SSSR Statistika boshqarmasining bergan maiumotlariga qaraganda,
1986-yil 25-mayda Toshkent shahri bozorlarida
karam narxi Belgorod
shahridagiga qaraganda ikki barobar qimmat, lavlagi narxi esa Omsk va
Tomsk bozorlaridagiga nisbatan bir yarim barobar qimmat boigan.
Nukus shahri bozorlarida esa sabzi Tobolsk va Novokuznesk
shaharlaridagi narxda sotilgan
4
.
Sovet tuzumi shunday nohaq va adolatsiz jamiyat barpo etdiki, unda
haq, adolat, insof va diyonat bilan
yashagan insonning umri xorlik,
qashshoqlik va nochorliqda o„tar edi. Chunki mazkur tuzumning asosida
«Yo„qolsin boylar, yashasin yo„qsillar!» g„oyasi yotardi. Ayni paytda bu
tuzum sharoitida hatto oddiy bir yumushni ham to„g„rilik va adolat
yoiida hal qilishning iloji yo„q edi. Har
Do'stlaringiz bilan baham: