insonlarning iztiroblari mahorat bilan tasvirlangan.
Asarning ikkinchi qismida Faustni o'zini Margaritaning mash’um
qismati sababchisi deb bilib, og'ir iztiroblar iskanjasida qolgan holatda
uchratamiz. Bu yerda ham uni jo'shqin hayot, go'zal tabiatning sehrli
chorlovi, ilohiy qudrati qutqaradi, uning mudroq qalbida ikkinchi
marotaba uyg'onish ro'y beradi.
Tumanlar ichidan turguvchi sahar,
Senga yana shodon chiqurman peshvoz.
Azaliy ко ‘rking-la aylab musaxxar,
Zamin, bu kech menga bo ‘libsan hamroz.
Sen yana ко lcsimda uyg ‘otding istak.
Orzular ко Tcida qilurman parvoz.
(Erkin Vohidov tarjimasi)
Faust endi afsonaviy Yelenani izlab Mefistofel va kimyogar Vagner
tomonidan shisha idishda yetishtirilgan sun’iy odamcha Gomunkul
ko'magida safarga otlanadi. Go'zal Yelenani topadi, ular orasidagi
xayoliy muhabbatdan Evforion tug'iladi. Faust sarguzashtlari ramzlarga
boy, ular tag zaminiga yetish alohida diqqat va talakkur talab qiladi.
Evforion halok bo'ladi, go'zal Yelena ko'kka ko'tarilib g'oyib bo'ladi.
Faust endi olam tashvishlari bilan band. U Mefistotel bilan imperatorlar
urushida qatnashadi, qonuniy imperator g'alabasiga sabab bo'ladi.
Imperator unga dengiz bo'yidagi botqoq va balchiq yerlami in’om
qiladi, shu o ‘rinda ma’rifatchilik davrining ideal qahramoni — faoliyat
kishisi, yaratuvchi inson namoyon bo'ladi, Faust bu yerlarni insonga
xizmat qildirish uchun zo ‘r ishtiyoq bilan kirishadi. Faust bir umr
izlanadi, inson umrining ma’nosi va mohiyatini anglab yetishga intiladi,
nihoyat o ‘zi orzu qilgan «To‘xta, ey daqiqa, go'zalsan g‘oyat» deb
ataluvchi lahzalar jonli, jo'shqin hayotda ekanligiga imon keltiradi,
Do'stlaringiz bilan baham: |
