Ўткир ҳошимов наср бўстони изтироб ҳикоялар тошкент Езувчи* нашриёти

бўлса эри бошини силаса ёш боладек ором топади., 
Нима бу? Ўзиям тушунмайди.
Нариги хонада тағин Салима инграйди. Муяссар- 
нинг кўнглига ғулғула тушади. Балки яна баннисага 
ётқизиш керакдир. Иў-ўқ, биттасидан айрилгани ета- 
ди! Ўт тушсин, ўша пахталарига!
Сутдан оғзи куйган қатиқниям пуфлаб ичаркан. 
Бултур кузда Салима «кўнглим айнияпти, биқиним 
санчиб огрийди». деганида эр-хотин югургилаб қолиш- 
ди. Хайрият, бу сафар вақтида олдини олишди. Ҳали-. 
ям асорати қолган шекилли бу сариқ ўлгирнинг...
Алижон инқиллаб ўрнидан қўзғалади.
— Х,а? — дейди 
Муяссар 
ташвишланиб. — Бе- 
лингиз... 
.
Алижон уҳ тортади. Ётган жойида чўзилиб тимирс- 
киланади. Намат устидаги сигарет билан гургуртни. 
олади.
■
 ■
— Шу одатингиз қолмади-да, дадаси, — дейдн 
Муяесар дашном бериб. — Бола ётибди демайсиз.
Алижон нндамай гугурт чизади. Чеккасидаги оқар- 
ган сочлари, ажин тушган пешонаси бир лаҳза ёри- 
шиб кетади.
«Умр ҳам ўтди, — деб ўилайди Муяссар. — Икко-. 
вимиз ҳам ўтин бўлдик. Қизиқ, кўнглида на алам, на 
огрнқ сезади. Бу гап шунчаки лип этнб хаёлидан ке- 
чади. — Дунёнинг ишлари шу экан».
...Ой ботган шекилли деразадан тушаётган нур хи- 
ралашади. Х,овли томонда қўй маърайди. (Валижон- 
нинг тўйига атаб боқилаётган қўй).
— Онаси, — дейди Алижон сигарет кулини ёнбо- 
шидаги пиёлага чертиб. — Уғлинг келгунча уйни сал 
эпақага келтириб қўйсакмиди...
Яхши ният билан ҳовли этагига бир уй, бир айвон 
солишган. Томини ёпишди-ю, уёғига қўл қисқалик қи- 
либ қолди. Валижон уёқда бўлса, ҳали қанча ишн бор.