Xazratqulova Umida Ro’zimurodova Zarina Aslonov Shahram

Amontilladoning barreli
Fortunatoning menga qilgan minglab azob-uqubatlarini boshdan kechirdim, ammo u haqorat qilganida undan qasos olishga ont ichdim. Men, albatta, biron bir tahdid og'zimga tushishiga yo'l qo'ymadim. Imkoniyatni sabr bilan kutdim. Men muvaffaqiyatsiz bo'lish xavfidan qochishni xohladim; va agar qasos muvaffaqiyatli bo'lsa, ikkita shart kerak. Zolim kim tomonidan jazolanayotganini bilishi kerak; va uning zarba qaytarishi imkonsiz bo'lishi kerak.
Men Fortunatoga yaxshi muomala qilishni va uning yuzida tabassumni davom ettirdim. Mening tabassumim uning o'limi maqsadida ekanligini anglamasdi.
Garchi Fortunato hamma hurmat qilinadigan va hatto qo'rqoq odam bo'lsada, uning bir kamchiligi bor edi. U sharobni bilishi bilan juda faxrlanardi. Boshqa mavzularda u o'zini dono qilib ko'rsatardi, lekin sharob masalasida u samimiy edi. Biz bu qiziqish bilan o'rtoqlashdik. Men o'zim italyan vinolari haqida juda ko'p narsalarni bilardim va iloji boricha ko'p miqdorda sotib oldim.
Ta'til paytida, bir kuni oqshomda imkoniyatim keldi. Biz ko'chada uchrashdik. U qattiq ichgan edi va u meni juda samimiy kutib oldi. U an'anaviy tantanalar uchun, yo'l-yo'l kostyum va uzun bo'yli, qo'ng'irchali shlyapa kiygan edi. Men uni ko'rganimdan juda xursand bo'ldim va hech qachon qo'lini silkitishni to'xtatmasligim kerak deb o'yladim.
Men: “Azizim Fortunato, bugun sizni uchratganimdan baxtiyorman. Men Amontillado (Qimmat ispan vinosi) barrelini oldim, ammo bunga shubham bor.” – dedim.
- "Amontillado?" - dedi. - "Barrel? Bo'lishi mumkin emas! Bayramlar o'rtasida!”
- "Shubham bor", - javob berdim - "va men sizdan maslahat so'ramasdan Amontilladoning to'liq narxini to'lab ahmoqlik qildim. Sizni topolmadim va uni yo'qotishdan qo'rqdim."
- "Amontillado!"
-"Men gumondaman, ishonchim komil emas."
- "Amontillado!"
- "Siz band bo'lsangiz, men Luchesi tomon ketyapman. U menga ayta oladi ..."
- "Luchesi Amontilladodan boshqa har qanday sharobni aytib beroladi."
- "Ammo ba'zi nodonlar uning ta'mini o’zingizning oddiy vinolaringizga mos deb aytishadi."
- “Keling, sharob do'koningizga boraylik.”
- “Do'stim, yo'q. Ehtimol, sizda hech qanday ish yo'qdir, lekin mening do’konim yerdan ancha pastda, va u yer ancha sovuq va nam.”
- “Baribir boramiz. Sovuq hech narsa emas. Amontillado! Siz aldangan bo’lishingiz mumkin. Luchesiga kelsak, u ispan tilida italyan vinosi haqida gapira olmaydi.”
Fortunato qo'limdan ushladi. Men qora ipakdan niqob kiyib, paltamning yuqori yoqasini ko'tarib, uni uyimga meni shoshib olib ketishiga ruxsat berdim.
Xizmatkorlarim uyda yo'q edi. Men ularga ertalabgacha qaytib kelmasligimni aytdim va uydan chiqmaslikni qat'iy buyurdim.
Men bu buyrug’im yetarli ekanligini orqamga o'girilishim bilanoq ularning hammasini yo'q bo’lishini bilardim.
Men ularning ustunlaridan ikkita chiroqni oldim va Fortunatoga birini berib, uni uzun, tor zinapoyaga olib bordim. Bu yer, chuqur yer osti qismida Montresor oilasining barcha a'zolari dafn qilingan joy bo'lgan. Qabrlar orasida oilaviy sharob do'koni ham bor edi.
Do'stimning yurishi beqaror edi va u yurgan paytida qalpog'idagi qo'ng'iroqlar jiringlardi.
- "Bochka?"- dedi; va to'satdan yo'talishni boshladi.
- “Davom etavering”, - dedim. – “yo’yalingiz qancha vaqtdan beri bor?”
Bechora do'stim bir necha daqiqa menga javob bera olmadi. – “Hech narsa emas”, - dedi u nihoyat.
- “Keling”, - dedim qat'iyan, - “biz qaytamiz. Sizning sog'lig'ingiz muhim. Siz boy, obro'li, taniqli, sevimli; bir vaqtlar bo'lganim kabi, siz ham baxtlisiz. Siz kasal bo'lsangiz, men javobgar bo'lolmayman. Ortga qaytamiz. Har doim Luchesi bor ...”
- “Yetar bas”, - dedi u, - “yo'tal hech narsa emas. Meni o'ldirmaydi. Yo'taldan o'lmayman.”
- “To'g'ri – tog’ri”, - dedim. - Men sizni qo'rqitmoqchi emas edim, lekin ehtiyot bo'lishingiz kerak. Bu yerda ichilgan ichimlik sovuqni to'xtatishga yordam beradi.”
Men uzun qatorda, polda yotgan yaxshi, eski vinoni olib ochdim.
- “Iching”, - dedim unga sharobni tutib.
Uni tabassum bilan lablariga ko'tardi. – “Ichaman”, - dedi u, - atrofimizda yotgan o'liklar uchun.”
- “Va sening uzoq umr ko’rishing uchun.”
U yana qo'limdan tutdi va biz davom etaverdik.
- “Bu joy,” - dedi u, - “juda katta.”
"Montresorlar,” - deb javob berdim, - “juda zo'r oila va juda ko'p odam edi."
Sharob uning ko'zlarini chaqnatdi va shlyapasidagi qo'ng'iroqlar yangradi. Biz suyaklardan ko’tarilgan uzun devorlar - mening oilamning qadimiy qoldiqlari orasidan o'tgan edik. Biz shishalar va bochkalar qatoridan ham o’tdik.
- “Bu yerda havo nam ekan”, - dedim. "Biz daryo o'zanining ostidamiz."
Men yana bir shisha sharobni ochib, unga uzatdim. U darhol uni bo'shatdi. Ko‘zlari chaqnab ketdi. U kulib, shishani yelkasidan uloqtirdi.
- “Amontilladani ko'raylik-chi,” - dedi u.
- “Ha, Amontillado”, - javob berdim.
Biz bir necha qadam pastga tushdik va nihoyat chuqur bir g'orga yetdik. Bu yerda havo shunchalik yomon ediki, bizning lampalarimiz oldingiga qaraganda kamroq yorug'lik berardi. Bu g'orning oxirida yana bir kichkinasi paydo bo'ldi. Ko'p yillar oldin odat bo'lganidek, uning devorlari odam qoldiqlari bilan tomga yig'ilgan edi. Keyingi g'orning uchta tomoni hanuzgacha shu tarzda bezatilgan edi. Suyaklar to'rtinchi tomondan pastga uloqtirilgan bo’lib, polda yig’ilib yotardi. Bu devor yana to'rt metr chuqurlikda va uch qadam kengligida, balandligi olti yoki yetti metr baland bo’lgan, mustahkam toshga kesilgan edi. Bizning chiroqlardan xira yorug'lik bu kichkina makonni ko'rishimizga imkon bermadi.
- “Kiring,” - dedim men, - “Amontillado shu yerda. Luchesi haqida esa …”
- “U nodon,” - deb gapimni bo'ldi do'stim, u oldinga qadam qo'yib, ichkariga kirdi. Bir zumda u uzoq devorga yetib bordi va uning yuksalishi qoyada to'xtaganini ko'rdi. U nima qilish kerakligini bilmay boshi qotib, jim va hayron bo'lib qoldi. Bir zumdan keyin men uni toshga bog'ladim. Uning yuzasida bir-biridan ikki fut narida ikkita temir halqa bor edi. Ulardan biriga qisqa zanjir, ikkinchisiga qulf osilgan. Men zanjirni beliga tashlab, bir necha soniya ichida qulfdagi kalitni ochdim. U juda hayron bo'ldi. Kalitni olib, kirish eshigi oldiga qadam qo'ydim.
- “Devorni his eting,” - dedim. – “Haqiqatan juda nam. Yana bir bor qaytib kelishingizni iltimos qilaman. Yo'q? Endi sizni tark etishim kerak. Ammo kichkina xonangizdan sovuq havo chiqmasligi uchun avvalo, bor kuchimni ishga solishim kerak.
- “Amontillado!” - deb xitob qildi do'stim.
- “Ha,” - javob berdim; "Amiontillado."
Men polning o'rtasida suyaklar to’dasi bo’ylab yurdim. Ularni bir tomonga tashlab, men bir qancha qurilish toshlari va boshqa asboblarni topdim. Bular bilan men kichkina joyga kirish eshigi bo'ylab devor qurishni boshladim.
Men birinchi qator toshlarni qo'yib, ikkinchisini boshlaganimda, ichkaridan zanjirning daxshatli qaltirashidan eshitildi. Shovqin bir necha daqiqa davom etdi. Men ishimni to'xtatib, uni ko'proq mamnuniyat bilan tinglash uchun toshlarni ustiga o'tirdim. Nihoyat zanjir jim bo'lgach, men toshlarni ikkinchi, uchinchi, to'rtinchi, beshinchi, oltinchi va yettinchi qatorlarni uzluksiz to'ldirib, o'z ishimni davom ettirdim. Endi devor bo’yim tengi ko'tarildi. Men yana to'xtab, chiroqni tosh ustida ushlab turdim va shu bilan ichkaridagi holatga nuri tushdi.
Zanjirlangan kishining bo'g'zidan daxshatli qichqiriqlar paydo bo'ldi. Go'yo ular meni devordan qaytarishga majbur qilishdi. Bir zum to'xtab, qaltiradim; lekin men qat'iy qolib, o'z ishimni davom ettirdim. Men unga baqirdim. Men uning har bir tovushini takrorladim - lekin balandroq. Men shunday qildim va nihoyat u jim bo'lib qoldi.
Yarim tun edi va men o'n birinchi qatorga - oxirgi qatorga – toshlarni terdim. Bir necha daqiqada faqat bitta tosh qo’yilishi kerak edi. Men uning vazni bilan kurashdim, qisman holatda joylashtirdim ham. Ammo ichkaridan bir past kulishdan tepa sochim tikka bo’ldi.
Uning ortidan Fortunatoning ma'yus ovozini eshitdim. Ovoz dedi: - “Ha! ha! ha! - juda yaxshi hazil - a'lo hazil. Biz bu haqda yaxshi kulamiz - He! He! he! - Sharobimiz ustidan!”
- “Amontillado!”- dedim.
- “Ha! ha! ha! - ha, Amontillado. Ammo kech emasmi? Bizni kutib olishadi - Fortunato xonim va qolganlari. Ketdik”
- “Ha,” - dedim, - “ketdik.”
- “Xudo haqqi, Montresor!”
- “Ha,” - dedim men, -“Xudo haqqi!”
Bunga javob bo'lmadi. Men yana chaqirdim; va nihoyat Shlyapasidagi qo'ng'iroqlarning jiringlaganini eshitdim. Yuragim yomon bo’ldi; shubhasiz, menga yomon havo ta'sir qildi. Men oxirgi toshni joyiga zo’rg’a qo’ydim. Men suyaklarni yana tepaga yangi devorga qarshi surdim. Yarim asr davomida hech kim ularni harakatga keltirmagan edi.
Joyi jannatda bo'lsin!

Girdob
Biz eng baland qoyaning tepasiga yetib bordik, va endi Lofodenning o'tkir, qora qirg'og'iga urilgan g'azablangan dengizlar ustida o'n besh-o'n olti yuz fut narida turardik. Chol shunaqangi nafas olgan ediki, bir necha daqiqa u gapirolmadi.
- “Yaqinda,” - dedi u nihoyat, - “men bu yerga siz va kenja o'g'limni boshlagan bo'lardim; lekin hozir emas. Endi o'zimni tan va ruhan singan his qilyapman. Uch yil oldin boshqa biron bir odam tasvirlab bermagan -men daxshatli voqealarni boshdan kechirdim. Men siz tasavvur qila oladigan dahshatli qo'rquvning olti soatini bosib o'tdim; va shu vaqt mobaynida men qarib qoldim. Bir kundan keyin sochlarim qora rangdan oq rangga o'tdi, qo'llarim va oyoqlarim zaiflashdi va asablarim buzildi. Sizni mening azob-uqubatlarim manzarasini eng yaxshi tasavvurga ega bo'lishingiz uchun va bu voqeaga qanday qarasangiz, hammasini aytib berishingiz uchun bu yerga olib keldim.
- “Biz hozir Norvegiya qirg'oqlariga juda yaqinmiz va biz turgan bu qoyaBulutli Xelseggen deb ataladi. O'tiring, ehtiyotkorlik bilan oldinga egilib, dengizga qarang”- deb davom etdi mening yo’lboshchim.
Qorong'u kengliklar, deyarli qora rangdagi okean qarshimizda turar edi. O'ng va chap tomonda, ko'z ilg’asa bo’ladigan uzoqlik darajada, o'tkir uchli qoyalar qatorlari turardi. Oq suvning tor bir tasmasi bu toshlar quruqlikni tark etib, dengizga boradigan joyni belgilab qo'ydi. Dengizdan besh chaqirim narida, uncha katta bo'lmagankichik bir orol bor edi.Bu yerdan ikki chaqirimcha narida, undan kichikroq, boshqa bir qora tog 'jinslari halqasi bilan o'ralgan orol bor edi. Okeanning ko'rinishi,eng uzoq orol va qirg'oq orasidagi bo'shliqdabu yerda juda g'ayrioddiy narsa bor edi - har tomongasuv jahl bilan harakatlanardi, shamol bilan va shamolga qarshi.
“Keyingi orol,” - deb davom etdi chol, - “Vurrg deb nomlanadi”. Eng yaqinisi - Moskoe. Biror narsa eshityapsizmi? Suvda biron bir o'zgarish ko'ryapsizmi?”
Qariya gapirayotganda, men kuchli shamolning shovqiniga o'xshash baland va asta-sekin o'sib borayotgan tovushni payqadim. Xuddi shu lahzada men ostimizdagi dengizning harakati sharqqa oqib boradigan, oqimga aylanib borayotganini ko'rdim. Qarasam ham,bu oqimning tezligi deyarli ishonib bo'lmaydigan darajada oshdi. Besh minut ichida Vurgga qadar butun dengiz shiddat bilan harakatlanar edi; ammo asosiy tartibsizlik Moskoe va qirg'oq o'rtasida edi. Bu yerda yovvoyi suvlar ko'tarilib, poyga, momaqaldiroq burilib, minglab doiralarda burilib, keyin yana sharqda vahimali tezlik bilan shoshib ketdi.
Ammo bir necha daqiqadan keyin sahna yana o'zgara boshladi. Yer yuzi yanada yumshay boshladi va daryolar uzoq masofaga tarqalib, boshqa, undan kattarog’ini yuzaga chiqardi. To'satdan - buni bir mil naridan ham kattaroq doirada ko'rish mumkin edi. Daryoning cheti oq suvning keng belbog'i orqali tasvirlandi. Markazning o'zi, xuddi ko'rinib turibdiki, silliq, porloq, suv devoir siyoh kabiqora ufqqa qirq besh daraja egilgan edi. Uning atrofida, xuddi yer yuzida hech qachon eshitilmagandekshamolga vahimali ovoz, yarim yig'lash, yarim momaqaldiroq tovushi yubordi.
Biz o'tirgan qoya titrab qotib turardi. Meno'zim yuzimga tashlanib, toshni mahkam tutdim.
- “Bu,” - dedim nihoyat cholga, - “Maelstromning ulkan girdobidanboshqa hech narsa bo'lishi mumkin emas.”
-“Shuning uchun ba'zanbiz norvegiyaliklar buni Moskoe orolidan kelgan “Moskoe-strom” deymiz.” – dedi u.
Ushbu dovulning yozma hisoblari haqiqatan ham meni ko'rgan narsamga tayyorlagani yo'q edi. Jonas Ramus tomonidan berilgan tavsif, ehtimol eng yaxshisi, hech qanday tarzda haqiqatga teng kelmaydigan; lekin ehtimol u sahnani Helseggen yuqorisidan yoki bo'ron paytida kuzatmagan. Ramusning ba'zi tafsilotlariushbu tabiiy hayrat haqida aniq tasavvur berishyetarlicha kuchli emas bo’lsada, qiziqarli edi.
“To'fon kelganda, oqim Lofoden va Moskoe o'rtasidagi qirg'oqqa tezda ko'tariladi.” - dedi Ramus. “To’fon tashqariga chiqqanda, ovozieng shovqini baland va dahshatli sharsharalargatenglashtirilmaydi. Shovqin bir necha mil uzoqlikda eshitilishi mumkin. Girdob shunchalik keng va chuqurki, agar kemajuda yaqin kelsa, u aylana ichiga tortilib va mayda bo’laklarga bo’linib, pastga tushiriladi. Keyin,toshqin ko'tarila boshlaganda, singan qismlari yana yuqoriga tashlanadi. Dengiz ko'proq yoki kamroq sokin bo'lgan toshqinlar orasidagi vaqtning uzunligi, kamdan-kam hollarda qirq besh daqiqada yana o’sha daxshatli holati asta-sekin qaytadi.”
Jonas Ramusning dovulni to'lqinlar harakati sifatida tushuntirishga urinishi, men birinchi bor o’qiganimda yetarli darajada oqilona tuyuldi. Ammo hozir, quloqlarimdagi momaqaldiroq qoniqarsizgumburlaganday tuyuldi. Men manzaraga qarab, mening tasavvurim bir lahzaga Kircher va boshqalarning e'tiqodi yanada maqbul bo'ladideb topdi. Ular o'ng tomonda teshik yoki yoriq bo'lishi kerak, boshqa, okeanning uzoq qismidadeb o'ylashdi. Men bu fikrni hazil sifatida - haddan tashqari ahmoqona –yo’lboshchimgaaytdim. uning aytishicha, o'zi ishonmasligiga qaramay,aksariyat norvegiyaliklar bungaishonishini eshitib hayron qoldim.
- “Siz hozir girdobda yaxshi ko'rindingiz,” - dedi u, - “vaagar siz ushbu qoya atrofida aylanib shovqinlardan uzoqroq bo'lganingizda sizga voqeaniaytib beraman. Bu sizga Moskoe-strom haqida biron bir narsani bilishim kerakligini isbotlaydi.”
Biz toshni aylanib chiqdik va u davom etdi.
- “Ikki akam va men bir vaqtlar juda katta suzib yuradigan qayiqqa egalik qilardik,biz Moskvadan tashqarida deyarli Vurrghdabaliq tutishni odat qilgan edik.
. Dengizdagi barcha dahshatli oqimlarda,agar jasorat bo'lsa,yaxshigina baliq ovlasa bo’ladi. Ammo barcha Lofoden dengizchilari, bizlardan bor yo’g’i uch kishi orolga borishni odatiy qilib qo'yganmiz. Odatdagi baliq ovlash joylari janubgacha uzoq yo'l edi. Yaxshi baliq ko'p sonli baliq tutilishi sababli biz Moskoe qoyalari atrofidadaryo bo'yiga borishgatavakkal qildik.
-“Hovuzdan uzoqda joylashgan orollarga, suv toshqini o'rtasida o'n besh minutlik suzib o'tish bizning odatiy holimiz edi.U yerda biz, dengizning keyingi sokin davr mobaynida baliq ovlar edik,olti soatdan keyin uyga yo’l olardik.
Biz hech qachon safarva qaytishimiz uchunbarqaror shamolsiz yo'lga chiqmasdik. Olti yil baliq ovlash paytidaob-havoni to'g'ri hisoblash uchun atigi ikki marta muvaffaqiyatsiz bo’ldi. Ikkalasida ham bu holatlarda biz orollar yaqinida xavfsizlikni topdik.
-“Biz doimo Moskva-stromdan o'tib bo'ldik Baxtsiz hodisa: garchi ba'zida biz yurganimizda yuragim qattiq urar edi, xotirjamlikdan bir daqiqa oldin yoki undan oldin sodir bo'lgan. Eng katta akamning o‘n sakkiz yoshli o‘g‘li bor edi, menda esa uchta. Bu juda katta yordam bo'lar edi bunday vaqtlar; lekin, biz o'zimizni xavf ostiga qo'ygan bo'lsak ham, biz ulardan nafratlandik yoshlarni xavf ostiga olish haqida o'yladi; dahshatli edi xavf va bu haqiqat. Uch yil oldin, 18 iyul kuni, biz ushbu qirg'oq bo'yida eng dahshatli bo'ron boshdan kechirgan osmondan chiqdi. Ammo ertalab va hatto kechgacha peshindan keyin shamol esayotgan edi janubi-g'arbda bulutni ko'rish mumkin emas edi.
Uchovimiz - mening akalarim va o'zim to'qnash keldik kechki soat ikkida orollarga. Tez orada qayiqni mayda baliq bilan to'ldirdik, buni hammamiz kelishdik o'sha kuni biz bilganimizdan ko'ra mo'l-ko'l edi. Bu atigi yetti edi, mening soatim bo'yicha, biz uyga boshlaganimizda, erishish uchun Suv tinchlanganda Strom. Biz tinch bo'lishini bilardik soat sakkiz. «Bir muncha vaqt biz hech qachon orzu qilmagan holda katta tezlikda suzdik to'satdan, hech qanday ogohlantirishsiz, shamol esdi va biz hech qanday olg'a siljimaymiz. Xuddi shu payt, katta tezlikda harakatlanadigan g'alati qizil rangli bulut bizning orqamizdan ko'tarildi. Nima qilish kerakligini bilishga vaqtimiz kam edi. Kamida uch daqiqada bo'ron bizning ustimizga tushdi va biz shunchalik qorong'i bo'lib qoldikki, biz ham shunday bo'ldik qayiqda bir-birini ko'ra olmadilar. - Bo'ronni tasvirlashga urinish nodonlikdir.
Norvegiyadagi eng keksa dengizchi bu kabi narsalarni hech qachon bilishmagan. Birinchi nafasim bilan ukamni to'g'ridan-to'g'ri puflab yuborishdi dengiz va yo'qolgan. Agar men tashlamaganimda edi, unga ergashgan bo'lardim
Men tekis bo'lib, qayiqning o'rtasida temir uzukni ushlab turdim.
- Bir necha lahzada biz butunlay suv ostida qoldik.
bu safar nafasimni ushlab turdim. Men endi chiday olmasam, men hanuz halqani tizzamga ko'tarib o'zimni oldim va shu sababli o'zimga ega bo'ldim bosh aniq. Keyin bizning kichkina itimiz xuddi itday silkitdi u suvdan chiqqanida va ba'zi bir narsadan xalos bo'lganda sodir bo'ladi dengiz suvi. Keyingi lahzada bilagimga qo'l tegizdi. Bu mening katta akam va yuragim quvonchdan sakrab ketdi, chunki men o'ylagan edim u cho'kib ketgan bo'lsa kerak. Ammo shu zahotiyoq xursandchiligim qaytdi U og'zini qulog'imga yaqinlashtirdi va qichqirdi
"Moskoe-strom" so'zi - Hech kim hech qachon mening hissiyotlarimni bilmaydi lahza. Men eng zo'ravon go'yo boshdan oyoq silkitdim isitma. Men uning bitta so'z bilan nimani anglatishini yaxshi bilardim – men u menga tushuntirishni xohlagan narsani bilar edi. Shamol bilan Endi bizni haydab chiqargan holda, biz to'g'ri yo'l tomon ketayotgan edik Strom dovuli va hech narsa bizni qutqara olmaydi tinchlanish vaqtida unga erishdi. "Biz yelkanlarimizni yo'qotib qo'ydik va qayiq endi tog'li dengizlardan o'tib ketayotgan edi. hayot. Osmonda o'zgarish yuz berdi, garchi har tomonda bo'lsa ham tunda ham qorong‘i edi. Bir lahzaga chalkashdim, lekin keyin to'g'ridan-to'g'ri tepamizda moviy osmonning doirasi paydo bo'ldi. Bunda aylanada men atrofni yoritib turadigan to'linoyli oyni ko'rdim biz-u, ammo, xudo, qanday yorug' sahna!
- Men endi akam bilan gaplashmoqchi edim, lekin u eshitolmadi
bitta so'z; ba'zi sabablarga ko'ra shovqin ko'tarildi. U boshini chayqadi va barmog'idan birini «Eshiting!» demoqchi bo'ldi.
Men uning nimani nazarda tutayotganini mutlaqo tushunmadim. To'satdan menga dahshatli bir fikr keldi. Soatni chiqarib oldim. Yo'q edi. Men uning yuziga oy nurida qaradim va keyin uni dengizga otib yuborganimda yig'lab yubordi. Bu bor edi soat ettida to'xtadi. Biz tinchlanish davrini o'tkazib yubordik va Strom to'lqinlari endi to'la edi! Bir ozdan keyin bizni katta to'lqin ko'tarib, go'yo u osmonga ko'tarildi; keyin pastga, biz shoshilinch ravishda urib yubordik o'zimni kasal his qilyapman Ammo biz tik turganimizda atrofga bir nazar tashladim - va bir qarash etarli edi. Men aniq pozitsiyamni ko'rdim darhol. "Mosoe-strom" dovuli chorak soat atrofida edi bizning oldimizda bir mil. Men eng yomon tuyg'u bilan ko'zlarimni yumdim Men boshdan kechirgan qo'rquv. Biz atrofni o'rab olgan keng oq kamarga kirganimizdan ikki daqiqadan ko'proq vaqt o'tishi mumkin emas edi aylanish markazi. Qayiq keskin ravishda yarim sharga o'tirdi va katta tezlikda yangi yo'nalishda ketdi. Shamol va to'lqinlar pasayib ketdi. Suvning momaqaldiroq ovozi ming shang'illagan baland hushtakka aylandi bug 'kemalari, bularning barchasi birgalikda bug'lanadi. Men kutgandim albatta, yana bir lahzada biz tubiga cho'kamiz aylanish Biz basseynga tushganimizni ko'ra olmadik biz bilan olib borilgan tezlik. Biz okean Endi u aylanib turgan devordek ko'tarilib ketgan edi biz va ufq o'rtasida. «O'limning og'zida bo'lganimizda, endi boshqa umid qilmay qo'ydim. va men bu qarorga kelganimda boshladim o'ralgan holda o'lish qanchalik go'zal ekanligi haqida o'ylang biz bor ekanmiz, bu Xudoning qudrati isboti bilan. Sizga shunday tuyulishi mumkin.
Men aqldan ozgan edim va ehtimol o'zim ham edim, lekin men kashf qilishni xohlagan edim bo'ronning chuqurliklari Mening eng katta qayg'uim men shunday bo'lishim kerak edi hech qachon qirg'oqdagi eski sheriklarimga bu haqda gapira olmayman men ko'rmoqchi bo'lgan sirlar. - Hovuzning chetini necha marta aylanib chiqdik, buni ayta olmaymiz. Taxminan bir soat atrofida aylanib chiqdik asta-sekin oqning dahshatli ichki chetiga yaqinroq va yaqinroq kamar. Bizning ostimizdan suv birdan pastga tushdi.
Bu vaqt ichida menda bor edi hech qachon temir uzukni qo'yib yubormang. Akam hozir orqada edi kichkina, bo'sh suv bochkasini ushlab turgan qayiq arqon bilan mahkam bog'lab qo'ydi. Bu narsa yo'q edi bizga shamol esganda, esib qolishgan edi. Bizning oxirgi narsamiz hovuz bo'ylab sayohat, chuqurlikka tushishdan oldin, u yugurib menga yaqinlashdi. Qo'rquvdan u qo'llarimni qo'lidan tortdi jiringladi va o'zi oldi. Men hech qachon qayg'udan ko'proq xafa bo'lmadim Bu sodir bo'ldi, lekin men buning farqi yo'qligini bilardim oxirida; shuning uchun men unga uzukni uzatdim va o'zimga qaytib bordim bochka. Men o'zimni yangi lavozimimga zo'rg'a ishontirdim, qayiq dahshatli burilib, ichkariga kirdi aylanish chuqurliklari. Men Xudoga qisqa ibodat qildim va o'yladim hammasi tugadi deb. To'satdan qo'rqinchli pasayishni his qilganimda, qo'llarimni mahkam siqdim bochka va ko'zlarimni yumdi. Bir necha soniya davomida ochishga jur'at etolmadim ularni darhol yo'q qilishni kutganim uchun. - deb hayron bo'ldim nima uchun men allaqachon suv bilan kurashmayotgan edim.
Taxminan bir daqiqa o'tdi. Men hali ham tirik edim. Yiqilish hissi bor edi ketdi Men jasorat olib, ko'zlarimni ochdim.
- Men atrofdagi manzarani hech qachon unutmayman. Go'yo qayiq go'yo yarim doira ichida ichki yuzasida osilib turing, V shaklidagi teshik, yarim mildan ko'proq masofada va ulkan chuqurligi. Uning qora suvli devorlari xuddi silliqlangan yog'och singari silliq edi dahshatli tezlik bilan aylanish. To'liq oydan yorug'lik bu devorlar bo'ylab suv bosgan va okean tubigacha bo'lgan masofa quyida - Avvaliga men shunchaki emas, balki ko'proq narsani anglashdan juda xijolat bo'lgan edim Umumiy nuqtai nazar, lekin bir-ikki daqiqadan so'ng men uning devorlarini ko'rdim suv ham tik edi. Qayiq tinmay dam olib yotardi Nishab - bu uning oddiy suzib yurish holatida, nisbatan suv; va biz juda katta tezlik tufayli harakatlanayotganda, ushlab turishda menda hech qanday qiyinchilik yo'q edi.
"Birinchi daryoga tushishimiz, yuqorida aytganimdek, bizni olib ketdi. yarimga yaqin; ammo shundan so'ng bizning taraqqiyotimiz tubga tushdi juda sekinlashdi. Dumaloq va dumaloq supurildik, har bir doira bizga hovli yoki undan pastroqqa olib borardi.
- Atrofga qarab, vaqtimizni ko'rib hayron qoldim qayiq harakatlanayotgan yagona narsa emas edi. Yuqoridagi va pastda qayiq, daraxt tanasi va boshqa ko'plab buyumlarni ko'rish mumkin edi qutilar, bochkalar va tayoqlar kabi kichik narsalar. Men bo'lishi kerak edi, Menimcha, bu vaqtda faqat qisman ongli; Men dam oldim men o'zim o'limni kutayotib, qaysi ob'ektni taxmin qilishga urinib ko'raman vayronagarchilikka olib keladigan keyingi narsa. "Yog'och bo'lagi" Men bir vaqtning o'zida, "albatta yo'qoladi" dedim. Va keyin men edim Kemaning vayronagarchiliklari uni bosib o'tib ketayotganini ko'rib, ko'ngli qolgan avval quyi. Men bir nechta bunday noto'g'ri taxminlarni qilgan edim miyamga bir fikr kelib tushgunga qadar - meni yaratgan g'oya yana titrab, yuragim yana bir marta qattiq urildi.
"Bu menda yangi qo'rquv emas, balki yana tug'ilish edi hayajonli umid. Mening noto'g'ri taxminlarim bitta aniq ma'noga ega edi: katta Obyekt kichikidan ko'ra tezroq pastga qarab tez yurar edi. Bu Ko'rganimday, bu ko'pchilikning kichikligi menga mumkin bo'lib tuyuldi, pastga tezligi sekin bo'lgan narsalar hech qachon unga erisha olmas edi pastki. To'fon ko'tarilib, bo'ronni oxiriga etkazar edi. ular hali ham uning devorlarini aylanib o'tishayotganda. Keyin ular, men taxmin qilinsa, okean tubiga tashlanadi va ko'tariladi oqim tomonidan uzoqda.
“Bu masalalarni ko'rib chiqqach, qisqa vaqtni ko'rdim. 50 ga teng bir vaqtning o'zida bir vaqtning o'zida bo'lgan juda qalin, daraxt tanasi biz bilan sathimiz endi yuqorida edi. Har safar biz uni o'tkazganimizda bizning oramizdagi masofa o'sdi.
- Boshqa kutmadim. Men o'zimni suv bochkasiga bog'lashga qaror qildim.
Men uni ushlab turgan edim, uni qayiqdan bo'shatish va otish uchun o'zim bilan birga suvga. Imkoniyatlarim bilan, alomatlar orqali men akamga bu rejani tushuntirdi va suzuvchi tomonga ishora qildi bizga yaqin bo'lgan o'tin. Men u tushungan deb o'ylayman - lekin, yo'qmi Yoki yo'q, u umidsiz holda boshini chayqadi va rad etdi uzukdan uning joyidan siljish. Harakat hozir shoshilinch edi; Imkonim bor edi kechiktirishga imkoni yo'q va endi u haqida o'ylay olmaydi. Bog'lab qo'yish Men uni bog'lab qo'ygan arqon bilan barrelga bog'ladim qayiq, men dengizga tushdim.
- Natijada, men kutganim aniq bo'ldi. Men hozir kabi sizga bu voqeani aytib bergandan keyin, men qanday qochganimni ko'rasiz tasvirlab berdilar. Keyingi soatda bizning kemamiz katta kemaga tushdi mendan pastroq masofa. Men u erda uch yoki to'rtta yovvoyi burilish yasaganini ko'rdim yarim daqiqalik bo'sh joy; va keyin, mening aziz akamni ko'tarib tushdi to'satdan va abadiy tubidagi g'azablangan suvga basseyn. Menga bog'lab qo'yilgan bochka endi cho'kdi katta o'zgarishlarni ko'rish mumkin bo'lgan yarmida atrofimdagi dengiz. Qovurg'aning yon tomonlarining qiyaligi kundan-kunga kamayib boraverdi. Doira Suvning harakati asta-sekin, kamroq va kamroq zo'ravon bo'lib o'sdi.
Sekin-asta quduq tubi menga qarab ko'tarilganday bo'ldi. Osmon tiniq, shamol esib, to'lin oy bor edi g'arbiy qismida, men okean sathiga ko'tarilganimda.
Men dovul bo'lgan joydan yuqorida edim. Bu edi tinchlanish vaqti edi, lekin dengiz hali ham ta'siridan qattiq edi bo'ron. Kuchli oqim meni sohil bo'ylab olib ketdi baliq ovlash maydonchalariga qadar. Qayiq meni ko'tardi; dengizchilar mening Lofodendagi eski hamrohlarim edi, lekin hech kim tanimadi meni. Bir kun oldin qora bo'lib qolgan sochlarim oppoq edi hozir ko'rib turganingizdek. Bir muncha vaqt men gapira olmadim (hozir mening dahshatli tajribam natijasida xavf tugadi, lekin oxiri men ularga o'z voqeamni aytib berdim. Ular bunga ishonishmadi. Men hozir aytdim buni sizga aytaman - va men sizga bundan keyin unga ishonishingizni kutish qiyin Ulardan ko'ra ko'proq.