Xazratqulova Umida Ro’zimurodova Zarina Aslonov Shahram

kim soqchilarni o’ldirsa, qalqonga ega bo’ladi”.
“Ezelred yana qilichini ko'tarib, dahshatli qichqiriqlar bilan o'lgan jonzotning boshini oldi va uning ovozi devorlarni silkitib yubordi. Keyin metall qalqon yerga Ezelredning oyoqlari ostiga qulab tushdi.”
Bu yerda yana qo'rquv his qildim va o'qishni to'xtatishga majbur bo'ldim. Hech shubha yo'qki, men aslida kuchsiz ammo og'riqning aniq qichqirig'i eshitdim. U uzoqdan metal urilishiga o’xshash ovoz eshitildi. Usherning o'zi eshitganiga amin emas edim va men titragancha u o’tirgan stulga yugurdim.
Ko'zlari eshikka tikildi; lablari qimirlardi; va men unga egilib, so'zlarni eshitdim.
- “Eshityapmanmi? - Ha, men eshitdim va eshitgandim - uzoq
uzoq - ko'p daqiqa, ko'p soat, kunlar davomida men buni eshitgandim - ammo men bunga jur'at etolmagandim - oh, menga rahm qiling, bechora mavjudot! – men gapirishga jur'at etolmadim! Biz uni shu qutiga joylashtirdik! Aytmaganmidim,
sezgilarim o'tkir deb? Endi men sizga unining bir necha kun oldin birinchi harakatlar eshitganimni aytaman - lekin men gapirishga jur'at etmadim. Va hozir - bugun kechqurun - Ezelred - ha! ha! - eshikni sindirishi, jonzotning o'lim qichqirig'i va qalqonning qulashi! - qutini majburlash o’rniga qamoqxonasining temir yo'lagidagi kurashi yig’isini ayt! Qayerga yashiraman? Tez orada bu yerga kelmaydimi? Uni daf qilishga shoshilganim uchun meni jazolamaydimi?Zinada uning qadam tovushlarini eshitmadimmi? Yuragining o’g’ir urishini eshita olmaymanmi? Ahmoqlik!” – oyoqqa turib, baqirib, shunday dedi: - “AHMOQ! MEN SIZGA HOZIR U ESHIK TASHQARISIDA TURGANINI AYTAMAN!”
Go'yo uning ovozida qandaydir o'ziga xos kuch bor edi, katta eshik ochildi. Bu shiddatli shamolning ishi edi - lekin
shundan keyin eshik oldida oppoq kiyingan, uzun bo'yli odam turardi
ning shakli Ledi Madelin Usher, ba'zilarining dahshatli kurashi qoniga belangan edi. U eshik oldida bir lahza titrab turdi; so'ng, u past ovozda xitob qildi-da, akasining ruhiga kirib oldi.
Shu zahoti shok Usherga o'lim olib keldi va bir lahzadan keyin uning yonida singlisi vafot etdi.
Men qo’rqqanimdan xonadan va uydan yugurib chiqib ketdim. ko'ldan o'tib ketgunimga qadar orqamga qaramadim. Havoni kuchli shovqin to'ldirdi. Men kuzatganimdek, yoriq - men aytgan yoriq binoning tomidan yerga - xuddi qandaydir dahshatli mavjudotning jag'lariga o’xshab kengayib tushdi. Buyuk devorlar parchalanib ketdi. Bu mingta suvning ovozi o'xshash shovqib paydo bo’ldi, keyin esa chuqur, qora ko'l Usher uyining xarobalari ostida qolib ketdi.