«я помню чудное мгновенье…»

PARKDAGI QOTILLIK
Ushbu yakshanbada tergovchi Seytimbetov oshpazlik san’atidan zavqlandi. Uyining oshxonasida pishirilgan palovning xushbo'y hidlari hamma yoqqa tarqaldi. Qopqoqni yopib, mayor soatga qaradi-ular o’n ikki yarimni ko'rsatardilar.
- Yarim soatdan keyin hamma stolda! - deb baqirdi u uydagilarga.
Shu payt oshxonada qo'lida telefonni ushlab turgan xotini paydo bo'ldi. Uning yuziga qarab, Seytimbetov oila uchun tayyorlangan palovni usiz iste'mol qilishini tushundi…
- Kechirasiz, o'rtoq mayor, - u navbatchining ovozini eshitdi. - Favqulodda holat... Parkda o'qdan yaralangan yosh ayolning jasadi topilgan. Boshliqlar allaqachon voqea joyiga yetib borib, u yerda sizni kutishmoqda.
Bir necha daqiqadan so'ng tergovchi parkda edi. U yerda politsiya boshlig'i, shahar prokurori, boshqa xodimlar bo'lib, ularning har biri o'z ishini bajarardi.
Seytimbetovni ko'rib, politsiya boshlig'i uni chaqirdi.
"Bilaman, bilaman, sizning boshqa rejalaringiz bor edi, lekin vaziyat barchamiz uchun boshqacha edi", dedi polkovnik unga. – Yakshanba kuni kunduzi, shahar bog'ida, yosh ayol o'qotar quroldan o'ldirilgan! Tergovni boshqarishni sizga topshiraman. Sizning tajribangizga umid qilaman!
Jasad parkning chekka burchagida topilgan. Ayol yo'lda yotib, qo'llarini yon tomonlarga yoygan holda edi. Uning egnida jinsi shim va qora ko'ylak kiygan, oyoqlarida ham qora rangdagi mokas bor edi. Uning sumkasi chap qo'li yonida ochiq holda yotar, quyoshdan saqlaydigan ko'zoynaklari ham o’sha tomonda yotar edi. Ammo peshonadagi dumaloq yara e'tiborni darhol tortdi.
"O'lim, tibbiy ekspert tomonidan aniqlanganidek, bir zumda sodir bo'lgan", dedi leytenant Gordeyev, voqea joyiga birinchilardan bo'lib kelgan mayorga. - U taxminan ikki soat oldin o'ldirilgan. Uni parkga qidirish uchun borgan eri topdi.
- Eri nega uni qidirdi? - deb so'radi Seytimbetov.
— U uzoq vaqt uyga qaytmagan va u xavotirlana boshlagan. Ha, u o'zi hamma narsani aytib bera oladi, - Gordeyev yaqin atrofdagi o'rta yoshli odamga o'girilib, xotinining jasadiga tikilib qaradi.
- Mening familiyam Jabrailov va bu mening xotinim Natasha, - erkak boshini murdaga qaratdi. - Bugun ertalab u do'stlarinikiga bordi lekin biz kechki ovqatni birgalashib qilmoqchi edik. Bir soat oldin men ularga qo'ng'iroq qildim va ular Natasha uyga ketganiga ancha bo’lganini aytishdi. Men xavotirlana boshladim va uni qidirish uchun parkga bordim. U yyyerda men uni shunday ahvolda topdim…
- Do'stlaringiz uzoqda yashaydimi? - deb so'radi tergovchi.
"Bizning uylarimiz bog'ning qarama-qarshi tomonida joylashgan u yergacha maksimal yigirma daqiqada piyoda yurish mumkin", deb javob berdi Jabrailov.
- Sergey, - dedi mayor yordamchisiga, - siz bu yerni nazorat qilish uchun qolasiz, shunda yigitlar hamma narsani to'g'ri bajaradilar. Ehtimol, jinoyatchi quroldan yoki boshqa narsalarni shu yyerga atrofga yashirgandir xalos bo'lgan.
- Talonchilik deb o'ylaysak? -dedi Gordeyev. - Hamyonida hech qanday qiymat va pul yo'q edi.
- Seryoja, bu Chikago yoki Detroyt emas, bu yerda hamyoningizdagi sariq chaqa uchun ham ular peshonangizga o'q otishlari mumkin, - deb javob berdi Seytimbetov. Kelasi yakshanbada ham ishda bo’lishni hohlamasangiz izlanglar.
Bir necha daqiqadan so'ng tergovchi marhumning do'stlarining uyini taqillatdi. Mariya va Viktor uyda bo'lib, do'stining o'limi haqidagi xabar ularni hayratda qoldirdi.
"Natasha, erta tongda yugurib biznikiga keldi", dedi Mariya. - U ertalab eri bilan janjallashib, qolgan. Bu holat ularda tez-tez sodir bo'lib turardi. Uning eri juda rashkchi, bundan tashqari ularning yoshi o’rtasidagi farq katta edi. Ikki kun oldin biz ziyofat qildik, ziyofatda u yana Natasha bilan janjallashib qoldi, bu safar bahona mening erim edi. Qo’rqinchili sahna, qichqiriqlar, ko'z yoshlar yuz berdi.
- Nima bo'ldi? - deb so'radi mayor.
— Ko'ryapsizmi, - Viktor suhbatga aralashdi, - Natasha mening sobiq sevgilim. Biz u bilan bolaligimizdan do'stmiz. Ular Jabrailov bilan uchrashgandan keyingina u bilan ajralishdik. Aniqrog’i ajralishmadik, balki munosabatlarni to'xtatdik. U Masha bilan do'stlashdi, u ko'pincha bizning uyimizga tashrif buyurardi. Qolaversa, u mening kompaniyamda asosiy moliyachi bo'lib ishlardi.
- Ko'rib turganingizdek,men erimni Natasha tufayli rashk qilishim mumkin edi lekin men bunday qilmadim.
- Do'stingiz qachon ketdi?
— Tushga yaqin, - javob qildi Viktor. - U tushlik vaqti yaqinlashgani uchun uyga borishi lozimligini, aks holda eri ochligi uchun janjal yana sodir bo’lishini hohlamasligini aytdi. Biz uydan birga chiqdik, men u bilan xayrlashdim va tushlik uchun biror narsa sotib olish uchun eng yaqin supermarketga bordim. Masha hali ham u bilan gaplashayotgan edi…
"Biz bir necha daqiqa suhbatlashdik," dedi Mariya, " u yo'lni kesib o'tib, parkga bordi va xayrlashdi. Men uni smartfonda ham chiroyli qilib sur’atga oldim. Men unga ushbu fotosuratni yubormoqchi edim. U ketdi va biz uni boshqa ko'rmadik. Endi esa uni ko'rmaymiz…
Ayol ko'z yoshlarini artdi, smartfonni chiqarib, fotosuratni tergovchiga ko'rsatdi. Bu vaqtda leytenant Gordeyev uyning ostonasida ko’rinish berdi.
- Boshliq, katta yangilik bor, - dedi u pichirlab va mayorni chetga olib chiqdi. - Biz voqea joyi yaqinida butalar orasida qotillik qurolini topdik. Bu qurol shu uyning egasiga tegishli…
Mayor yordamchisiga hayron bo'lib qaradi.
- Bu aniqmi?
- Ha, biz ma'lumotlar bazasidan raqamini tekshirdik. U Viktor Chizixning nomiga ro'yxatga olingan. Lekin, quroldagi barcha barmoq izlari o'chirilgan.
- Ayting-chi, Viktor, - tergovchi uy egasiga murojaat qildi, - sizda qurol bormi?
- Ha, lekin nimaga ishora qilyapsiz? - erkak g'azablandi. — Men yirik xavfsizlik firmasining egasiman va mening qurolim rasman ro'yxatdan o'tgan va uni saqlash uchun ruxsatim bor. U mening ofisimdagi stol tortmasida yotadi.
- Biz uni ko’rsak bo’ladimi? - deb so'radi Seytimbetov.
Bir daqiqadan so'ng, politsiyachilar egasining kabinetidagi bo'sh stol tortmasiga va uning yuzi qo’rquv bilan qoplanganiga guvoh bo’lishdi.
- Jin ursin, — dedi Viktor titroq ovoz bilan, - u shu yerda edi. Qasam ichaman! Natashani men o'ldirgan deb o'ylayapsizmi? U men uchun eng aziz odamlardan biri edi.
- Qurolingizni oxirgi marta qachon ko'rgansiz?
- Juma kuni kechqurun ishdan keyin. Biz sizga aytgan uydagi ziyofatni boshlashimizdan oldin, men ofisimga borib, stolga qo'ydim.
- Stol tortmasini yopdingizmi? - so'radi Gordeyev.
- Esimda yo'q, - javob qildi Viktor.
"Bu endi muhim emas", dedi mayor. - Endi men uchalasidan qaysi biri ayblanishi kerakligini bilaman.
KIMGA? SEYTIMBETLARNI O'LDIRISHDA KIM GUMON QILINGAN VA NIMA UCHUN?

8.