Yuraksiz fabrika Muallif: Sverre Knudsen Tarjimon: Fazliddin Raxmonaliyev ogohlantirish: Mazkur kitobdan tijoriy maqsadlarda foydalanish taqiqlanadi. Tarjimon ushbu tarjima uchun mualliflik huquqini

Hamma narsa ko'rinadigandek emas
Ishdan keyin Byornar Sivertsen zavodda Maritni kutayotgan edi. O'ninchi soat edi, lekin Fru Grossen Maritga birin-ketin topshiriq berdi, qizga dam olishga va o'ylashga vaqt qolmadi. Bir payt boʻldi Marit butunlay ruhiyatini yoʻqotdi – unga ish hech qachon tugamaydigandek tuyula boshladi.
- Oh, Marit, salom! — dedi Byornar, xuddi tasodifan uchrashgandek. «Bu yerga kel, mening yangi ixtiromga qara!» Byornar Maritni uyning burchagiga olib bordi, u yerda yuklarni tashish uchun yuk ortish platformlari qator qilib terilgan edi. Endi ombor yopilgan, faqat ulkan darvozalar zaif, xira nur bilan yoritilgan edi.
«Balki keyinroq yaxshidir…» deb so'z boshladi Marit, lekin Byornarni endi to'xtatib bo'lmasdi. U chizilgan rasmni olib, ustiga chiroqni yoritdi.
- Bu nima ekanligini tushundingmi? — shiddat bilan so'radi u.
«Tushundim», deb javob berdi Marit, garchi u hech narsani tushunmasa ham. U chizilgan rasmni ko'rdi va buni tushunish unchalik qiyin emas edi, lekin qiz juda charchagan edi. – Voy! Menimcha, inspektor kelyapti, - dedi u.
- Qayerda? — deb so‘radi Byornar chiroqni o‘chirib, tezda chizmani yig‘ishtirib olarkan.
«Menimcha, menga shunday koʻrindi», deb g'o'ldiradi Marit. Byornarni aldagani uchun u o'zini jirkanch his qildi.
- Oh, qara, - xavotir bilan pichirladi Byornar devorga o'zini bosib. – Mashina kelyapti!
Endi Marit ham uni payqab qoldi. Kichkina vayron bo'lgan mashina qorong'ida yuk ortish joyiga kelib to'xtadi. Undan bir ayol chiqdi. U eng yaqin darvoza tomon yugurdi va uning yonidagi eshikni taqillatdi.
- Bu Amanda! Marit notanish odamni taniguncha pichirladi Byornar. – Bu oʻsha… murabbo tayyorlaydigan…
Shubhasiz, Byornar Amandaga juda qiziqdi va Marit jilmayib qo'ydi. Xavotirlangan doʻstiga yaxshi gap aytgisi keldi. Ammo eshikni ochgan odamni ko'rib, Marit og'zi ochiq qotib qoldi.
Bu odam Silvestr edi.
Amanda uning bo'yniga o'zini tashladi, egildi va u qizni quchoqladi.
- Ular uchrashishadimi? — deb pichirladi Byornar, Silvester va Amandani yaxshiroq ko'rish uchun oldinga egilib. Byornarning yuzidagi hayrat o'rnini qayg'u egalladi.
Marit hech narsani tinglay olmadi va hech kimga qaray olmadi: na bu ikkisiga, na g'amgin do'stiga. U ortiga o‘girilib, binoning burchagini aylanib, metro tomon yugurdi. Ko‘z yoshlari uning yonoqlaridan oqib tushdi. U qayg'uli, norozi va g'azablangan edi, lekin birinchi navbatda o'zini aldangandek his qildi. Axir, Silvestr uni o'pdi!
Marit Os imkon qadar tezroq uyga qaytmoqchi edi. Ammo bu dahshatli ko'p qavatli uydagi kvartiraga emas, har tomondan minglab mashinalar aylanib yuradi, balki ota-onasinikiga, ularning bog'da go'zal daraxtlar o'sadigan ajoyib uyiga.
U aslida shaharda nima qilardi? Nima uchun «Boshvafli»da ishlardi?
Marit turli rejalar tuzib, bekat bo‘ylab platforma tomon yugurdi. U zavodni tashlab, yolgʻonni tugatadi. Bir marta va bir umrga. Ammo u vagonga kirmoqchi bo‘lganida birdan kimningdir ovozini eshitdi:
- Bugun poezd bu yo'ldan ketmaydi, Marit. Menga ergashing.
Bu qo'shiqchi Stella edi. Marit javob berishga ulgurmasidan, sumkada gitara va tayoq tutgan keksa ayol o‘girilib, oʻtish yoʻlagi bo‘ylab tezda oqsoqlanib boshqa yo‘lga o‘tdi. Marit boshi bilan uyga qaytmoqchi ekanligini tushundi, lekin oyoqlari unga bo'ysunmadi va Stellaning orqasidan ergashdi. Marit darhol Stellaning gitara g‘ilofida Silvestrnikiga o‘xshash gul chizilganini payqadi.
«Nima bo'lyapti?» — deb o‘yladi Marit Stellaning yoniga o‘tirarkan.
«Bu siz o'ylagandek emas», dedi qo'shiqchi.
Marit unga o'girildi, ularning ko'zlari to'qnashdi va qiz juda muhim narsa sodir bo'lishini tushundi.