Yurtimiz teatr san’atini ravnaq toptirish, uning o‘ziga xos an’analarini asrab-avaylash va yanada boyitish borasida keng ko‘lamli ishlar amalga oshirilmoqda

Gluk rechitativlaridagi dramatik ifodaviylik opera san'ati so-hasida katta yutuq bo’ldi, ularda tuyg’ular dinamikasi yorqin ifodasini topgan. Ariya va rechitativlar bilan bir qatorda, opera-ning dramatik mazmuniga uzviy ravishda xor ham qo’shiladi, ular ariyalar va rechitativlar majmuyida mahobatli opera kompozitsiya-sini tashkil qiladi.


11.1. Motsartning opera ijodi
Motsart butun umri davomida operalar yaratgan. 11—12 yoshida u «Apollon va Giasint», «Soxta laqma» operalarini yozgan. 14 yoshida «Mitridat, Pontiy qiroli» opera-seriasini yaratgan. Uning so’nggi operasi — «Sehrli nay» esa vafot yilida yaratilgan.
XVIII asrning 80-yillarida Motsart yaratgan operalarning xro-nologik joylashuvi o’ziga xos simmetriyani tashkil etadi. o’n yil-likning boshi va oxirida ikkita zingshpil — «Saroydagi o’g'rilik» (1782) va «Sehrli nay» (1791) joylashgan, ular nemischa matnlarga rechitativlar o’rniga so’zlashuv dialoglarini kiritilishi bilan xa-rakterlidir. 80-yillarning o’rtalarida italyancha matnlarda ikki — «Fi-garoning uylanishi» (1786) va «Hamma shunday qiladi» (1790) operasi yozilgan, ularda Avstriya milliy madaniyati sharoitida buffa janri an'analari rivojlantirilgan edi. Mana shu operalarning bar-chasi orasida Motsartning buyuk kashfiyotlaridan biri italyancha matnga yozilgan, tragik va komik musiqiy teatr qirralarini mujas-sam etgan, psixologik musiqiy drama deb hisoblanuvchi «Don Juan» (1787) operasi qad rostlab turadi.
Motsartning ta'kidlashicha: «operada poeziya dramaning qizi sifatida unga itoat qilishi kerak». Ushbu fikr bizga operaga qarashda Motsart nuqtayi nazarining musiqani dramatik harakatlarga bo’y-sundirishga uringan Gluknikidan nimasi bilan farq qilishini tu-shunishga imkon beradi.
Musiqani operaning asosi deb bilgan Motsart uning dramatik mohiyatiga katta ahamiyat bergan. ljodkorning operalarida musiqa hamma vaqt sahna harakatlarining rivojlanishi bilan to’liq uyg’unlikda bo’lgan. Motsart o’z operalarining librettolariga haddan tashqari talabchan bo’lardi. U librettochilardan musiqaga nisbatan maksimal darajadagi lo’ndalik va e'tiborni talab qilar edi. Musiqaga ustivorlikni bersa-da, Motsart operaga murakkab yaxlit organizm sifatiga qarardi. Motsart opera harakatining barcha unsurlarini bir-biriga bo’ysundirgan holda musiqa va dramatik harakatlarning to’la moslashuviga erishgan.
Motsart buffa, seria va zingshpil janrlarida operalar yaratgan. Bu janrlarning har biri Vena simfonizmining tamoyillariga o’x-shab, uning ijodida boshqa janrlarning unsurlarini qo’shish bilan boyitilib borardi. Jumladan, «Figaroning uylanishi» asosiy janr belgilariga ko’ra, buffa operasi, biroq grafmya obrazi buffa obrazlari turiga kirmaydi: uning birinchi ariyasi («Sevgi xudosi») seria ope-ralarining lirik ariyalariga xos bo’lgan lamentoni ham qamrab oladi.. Motsart o’z qahramonlarining musiqiy tavsifmi berishda ni-hoyatda mohir edi. Bu qotib qolgan maskalar emas, balki tirik insonlar bo’lib, ularning ichki va tashqi qiyofalari butun spektakl davomida ochilib boradi. Don Juan, Donna Anna, Suzannavaboshqa ko’plab personajlar shular jumlasidandir.
Uning operalaridagi asosiy harakatlanuvchi shaxslar murak-kab va ko’p qirrali obrazlarni yaratadigan o’ziga xos, intonatsiyali davrlar (tovushlar izchilligi) bilan ziynatlangan. Masalan, Don Juan obrazida uning jur'ati, qafiyati, hayotiy lazzatlarga nisba-tan behalovat muhabbati ta'kidlanadi; Suzanna obrazida — ayol jozibasi, ayyorligi, aqli va hiylakorligi; Bazilio obrazida — past-kashlik va makkorlik kabi qirralar ko’rsatilgan. Qahramonlarning tavsifi yakkaxon nomerlar va duetlardagina emas, balki ansambl-larda ham ochib beriladi.
XVIII asr oprealarining kompozitsion tarkibi muayyan an'ana-larga ega: opera o’zida bir qator mustaqil tugallangan nomerlarni ham mujassamlashtirgan, ular o’zaro yo rechitativlar, yoki so’z-lashuv dialoglari bilan bog’lanib turgan. Operaning har bir ko’ri-nishi barcha ishtirok etuvchi shaxslarning qatnashuvidagi rivojlan-gan ansamblli sahnadan iborat bo’lgan katta final bilan yakun-langan. Bu an'anaga Motsart ham rioya qiladi, biroq nomerlar-ning bir-biridan keyin kelishi unda har doim qotib qolgan sxe-malarning kuchi bilan emas, balki dramatik harakatlarning man-tiqi bilan shartlangan. Jumladan, «Figaroning uylanishi» Suzanna va Figaroning ikkita dueti bilan boshlanadiki, bu amaldagi qo-nuriiyatlarni ochiqdan ochiq buzish edi.
Motsart har doim qahramonlarining navbatdagi ariyani ku-tib, sahnada qotib qolmasligi uchun qayg’urardi. Uning opera shakli sohasidagi kashfiyotlari shu bilan bog’liq. Ko’p hollarda u alohida nomerlarning tugallanganligini opera sahnasining yax-lit rivoji bilan qo’shib yuboradi. Operaning eng hayajonli, asosiy sahnalari ansamblli ko’rinishlar bo’lib, ularda ziddiyatlar rav-shan va o’tkir nuqtasiga yetadi.