£ з б е к и с т о н р е с п у б л и к а с и о л и й в а

Mirzolar) va 19 ta nevara, 15 chevara, shuningdek, qizlari - Og’a begim, Sulton Baxt 

begim va Og’a begimning o’g’li Sulton Husayn Mirzolar qolgan edi.  

Amir Temur vasiyatiga ko’ra uning o’rnini Qobul, Qandahar va Shimoliy Hind 

erlarini boshqarib turgan nabirasi Pirmuhammad (Jahongir Mirzo o’g’li) egallashi kerak 

edi. Biroq shahzoda Halil Sulton (Mironshoh o’g’li)ning o’zboshimchalik bilan 

Samarqandni egallab, o’zini hukmdor deb e’lon qilishi, tabiiyki, boshqa shahzodalarning 

ham qo’zg’alishiga, saltanatning darz ketishiga olib keldi. Buning oqibatida tez orada 

g’arbiy hududlarning ancha qismi mustaqil bo’lib ajralib ketdi. Ozarbayjon tomonda 

turkmanlarning  Oq quyunli    va  Qora quyunli sulolalarining Temur saltanatiga 

bo’ysunmaslik va unga qarshi qarshilik harakati kuchaydi. Amir Xudaydod va Shayx 

Nuriddinlar esa Movarounnahrning turli hududlarida bosh ko’tardilar. Faqat qat’iyatli, 

shijoatli Shohruh Mirzo bu qonli nizolar, urushlarga barham berib, Xuroson va 

---

 

140

Movarounnahrda hokimiyat jilovini qo’lga kiritadi. U 1409 yilda Movarounnahrdagi 

vaziyatni o’z foydasiga hal etib, uni katta o’g’li Ulug’bekka topshiradi. O’zi esa Xuroson 

hukmdori bo’lib qoladi (1407-1447).