Imo-ishoralar. Imo-ishoralar muloqotni samarali va mazmunini sermahsul
qilish maqsadida muhim ahamiyatga ega. Uzukni o‘ynash, kalit zanjirini
aylantirish yoki oʽz qoʻlini qattiq siqish kabi imo-ishoralar soʽzlovchining
koʻngil holatini koʻrsatishi mumkin. Muloqotdagi fikrini maxfiylashtirish yoki
ochib berishi mumkin. Malakali notiq oyna oldida bir narsani mashq qilish
bilan mos imo-ishoralarni qoʻllashni oʻrganib oladi. U shu xususda, doʻstlari yoki
hamkasblaridan maslahat oladi. Biroq, imo-isholarni qoʻllashda doimiy tarzda
oʽzini baholab borishi va to‘gʻri ta’sir koʻrsatishi uchun to‘gʻri imo-ishorani
qoʻllashi kerak. Imo-ishoralarni qilishda madaniy cheklovlar, jinsiy oqibatlar,
axloqiy majburiyatlarga ehtiyotkor va diqqatli boʻlish kerak. Imo-ishoralar fikrga
ma’no qoʻshadi, lekin muloqot vaqtni, joyni va shaxsini hisobga olmasak, qo‘pol
boʻlishi mumkin. Qoʻl siqish, o‘tirish holati, bosh barmoqni ko‘tarish, qoʻlni
yuzga qoʻyish, boshni irgʻitish, yoqani itarish, barmoqlarni ishqalash, koʽz imo-
ishoralari, koʽzni qisish(yumish) va hokazolar misol boʻladi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
