Александр Андреэв Шамбала вақти Дарҳақиқат, Шамбала вақти келди. Н. Рерич и қисм

Биз ҳаммамиз буни шу эрда ўлчаймиз ва бу эрда ҳаммамиз ишонамиз.»^[166].
Э.М.Кондиаин М.Кругловнинг устози сифатида машҳур Кострома оқсоқоли Никитинни номлайди. Айтганча, Н.К.Рерич 1925 йилда ўзининг Ўрта Осиё бўйлаб қилган буюк саёҳати (“Осиё юраги”) ҳақидаги китобида унинг вафоти ҳақида шундай хабар берган: “Яқинда Костромада бир кекса роҳиб вафот этди, у маълум бўлишича, у ерга боришга кетаётган эди. Ҳиндистон узоқ вақт Ҳимолойга. Унинг мулки орасида Махатмас таълимотлари ҳақида кўплаб кўрсатмаларга эга қўлёзма топилган. Бу роҳибнинг одатда қўриқланадиган бу сирларни яхши билишини кўрсатди."^[167].

12. Красних Зори кўчасидаги коммуна

1923 йил охирида - ЭТБ ташкил этилгандан сўнг - А.В.Барченко Кондияновлар билан Красне Зори кўчаси (Каменоостровский проспекти) ва Малая Пасадская (9/2 уй) бурчагидаги уйда жойлашган квартирага жойлашди. Меъмор М. С. Лялевич томонидан нео-Уйғониш услубида қурилган ушбу бино тўғридан-тўғри Аквариум завқ боғининг рўпарасида жойлашган бўлиб, яқинда Ленфилм киностудияси пайдо бўлади. А.В билан биргаликда.
Барченко шунингдек, ўзининг "катта оиласи" - хотинлари Наталя ва Олга, шунингдек, унинг шогирдлари Юлия Струтинская ва Лида Шишелова Марковани ҳам жойлаштирган. Бахтли 49-рақамли ўша квартирада яна икки киши вақтинчалик бошпана топди: Ф. Э. Месмачер - Э. М. Кондиаиннинг амакиваччаси, 1923 йилда Бухородан қайтиб келган, у эрда басмачилар билан жанг қилган, кейин эса болшевиклар ҳукуматида масъулиятли лавозимда ишлаган. ва 1924 йил кузида Э. М. Кондиаиннинг дўсти Татяна Александровна Спендиарова, таниқли бастакор А. А. Спендиарованинг қизи, бўлажак шоира ва таржимон. (Э.М. 24-йил ёзида Судакдаги Спендиаровлар уйида қолиб, сўнгра бастакорнинг қизи Татяна билан дўстлашди.) Шундай қилиб, 1924-йил охирида Кондиаинларнинг уч хонали квартирасида ўн киши, жумладан, кичик ўгʻли ҳам яшарди. Олег.
ЭТБ штаб-квартирасига айланган ушбу ихтиёрий "коммунал квартирада" жуда кўп қизиқарли нарсалар содир бўлди. Бу ерга таниқли олимлар А.В.Барченко билан учрашиш учун келган, масалан, В.М.Бехтерев ва В.П.Кашкадамов, унинг шарқий “устозлари” Хаян-Хирва ва Нага Навен, биродарликка ҳомийлик қилган собиқ хавфсизлик ходимлари (ёки “чекушниклар”), Э.М.Кондиаин уларни киноя билан атаган. ) бошчилигида К.К. Владимиров, талабалар ва бошқа кўплаб одамлар билан. Шундай қилиб, бир куни квартирада ҳаваскор балерина пайдо бўлиб, "сайёра рақслари" билан ҳаммани ҳайратда қолдирди. Юнонча услубда энгил туника кийиб, ялангоёқ, у "сайёра белгиларини" тасвирлай бошлади. Раққоса қуёшни айниқса ифодали тасвирлаб, қўлларини боши узра чалиштириб, бармоқларини елпиғичдек ёяди.
Ушбу ғайриоддий хонадон аҳолиси - Қадимги илм-фан тарафдорлари - ўзига хос ўзига хос дунёда - "чиройли ва ғазабли" ҳаёт кечиришган, бу эрда ақл бовар қилмайдиган ўтмиш бир туртки, туйғу билан қўлга киритилган янада ақл бовар қилмайдиган ҳозирги замон билан тўқнашган ва ўзаро боғланган. ёрқин келажак бахтига ишонч билан мукаммал космик уйғунлик ритмлари. Ташқи томондан уларнинг ҳаёти ниҳоятда зоҳид эди. У Э.М.Кондиян ота-онасидан мерос қолган барча қимматбаҳо мебелларни холаларига берди. Кондиаинлар ўзлари учун фақат М. Г. Мессмачернинг чизилган столини, бир нечта стуллар, яшаш хонасидан иккита темир каравот ва пианино сақлаб қолишди. Бироқ, кўрпа-тўшаклар ва иккита Вена стуллари тез орада бура бозорига олиб кетилди ва одамлар тўғридан-тўғри эрга матрасларда ухлашни бошладилар. Ва кейин, Э. М. Cондиаиннинг оёғини даволаш учун Қримга саёҳат қилиш учун пул керак бўлганда, улар пианинони ҳам сотишди. А.В. Кондиаинлар билан жойлашиб олганида. Барченко, у ёғоч скамейкалар, жавонлар ва иш учун стол ясади. Барченко ўзи ва рафиқаси А.В. учун эстакадали каравот қурди. Қолганлари эса кигизда полда ухладилар. Бироқ, бундай астсетизм бутунлай замон руҳида эди ва шунинг учун ҳеч кимга оғирлик қилмади.
А. В. Барченконинг ягона мулки, Э. М. Кондиаиннинг эслашига кўра, Юлия Струтинская ўзининг илмий ишларини ёзган китоблар, тайёргарлик хонаси ва ёзув машинкаси эди. "У қўй терисидан тикилган эски палто кийиб олган, белбоғи маҳкам боғланган, кокардасиз эски офитсер қалпоқчаси ва ҳар доим мукаммал жилоланган яхши хром этик кийган." А. В. Барченко "ўзининг ва рафиқаси Олганинг никоҳ узукларини болалар учун арча учун совғалар сотиб олиш учун бошпанага берди". Умуман олганда, А.В.Барченко тез-тез шаҳар бошпаналарига қаради - ҳар йили у кўча болалари учун "совға билан Рождество дарахти ташлади". Э. М. Кондиаиннинг айтишича, унинг эри ва А. В. Барченко доимий равишда кўча болаларини кўчадан олиб келишган ва уларни бир муддат ўзларининг умумий квартирасида қолдиришган. Кейин Петербург гаврошлари болалар уйига ёки мактаб-интернатга жойлаштирилди.
“Биз бир оила, тўгʻрирогʻи, коммунадек яшадик. Бизда ҳамма нарса умумий эди. Биз аёллар навбатма-навбат бир ҳафта уй юмушларини бажарардик. Столда улар бир ёки бошқасининг хатти-ҳаракатларини, хатоларини, ёмон ишларини тез-тез муҳокама қилишди. Аввалига бу ҳолатга кўникишим қийин бўлган эди, бироқ кўниксам, бу қанчалик яхши эканини, дўстона гуруҳ олдида ўз айбингизни тан олганингизда қандай енгиллик пайдо бўлишини англадим.
унинг нотўғри ишида.
Кечқурун столда А.В. баъзан бизга Некрасов, Пушкин, Есенин, Ал шеърларини ўқийди. Блок, Гиордано Бруно ҳаёти, Ганди.
У ҳазил қилишни яхши кўрарди ва биларди. <…>
Бир марта у бизни ҳеч қандай сир ва тасаввуфсиз Росиcруcиансга киритди. ”^[168].
Э. М. Кондиаин А. В. Барченконинг стол суҳбатларини ҳам эслатиб ўтади. Уларнинг мавзулари жуда хилма-хил эди - гипноз, телепатия, спиритизм, палмология, теософия, сиёсат, астрономия, тиббиёт. "Биз жамоавий фикрни узатиш бўйича тажрибалар ҳам қилдик. Сеансни амалга оширганимиздан сўнг, энгил ёғоч стол атрофида занжир ўрнатдик. У (стол) биринчи навбатда оёғини тақиллатди, кейин ўрнидан турди, чунки биз ҳаммамиз туришимиз ва қўлларимизни бошимиз даражасига кўтаришимиз керак эди. А.В занжирни очди ва стол оёқлари билан полга қулади”. Ушбу сессия - "кундузи" - Барченко томонидан спиритизмда тасаввуф йўқлигини кўрсатиш учун уюштирилган. Ишончли материалист бўлган А.В “руҳий ҳодисалар”ни қўллар қовуштирилганда ёпиқ электромагнит занжир ҳосил бўлиши билан изоҳлаган. “Ҳар бир инсон ўзида электромагнит зарядни олиб юради. Тананинг ярми мусбат заряд, иккинчи ярми эса манфий зарядга эга. Электромагнит заряд ернинг тортишиш кучини бузади. Занжир билан ўралган объэкт ўз вазнини йўқотади. Инсоннинг энг заиф импулслари уни ҳаракатга келтириши мумкин. Шу тариқа ликопча ҳаракатлана бошлайди”.^[169].
Бошқа дунёдан олинган иддао қилинган саволларга жавобларга келсак, А.В.Барченконинг сўзларига кўра, улар ўлганларнинг руҳлари томонидан эмас, балки руҳий сессияда иштирок этаётганларнинг онгсизлиги томонидан берилади. Эътиборни бир мавзуга қаратиб, одамлар онгини тинчитади ва шу билан онгсизлигини уйғотади.
Бу эрда, Кондиаиновнинг квартирасида А.В.Барченко 1923 йил охирида 1911 йилда Н-нурлари билан тажрибалар ўтказган лабораторияга мослаштирилган махсус лабораторияни жиҳозлади. "Бизнинг квартирамизда қоронғи йўлак бор эди", дейди Э.М.Кондиаин. Унда А.В. лабораторияни токчалари фанера билан ўраб олган. Ҳаммаси қора элим бўёқ билан бўялган."^[170]. Ушбу "қора лаборатория"да олимлар А.В.Барченко томонидан такомиллаштирилган усулдан фойдаланган ҳолда барча турдаги, жумладан телепатик тажрибаларни ўтказдилар. Тамиэл уларнинг натижаларини суратга олди - экранда турли хил фигуралар кўринишида пайдо бўладиган фикр шакллари - ва кейин қора-оқ ва рангли шаффофларни ишлаб чиқарди.
Коммунал квартиранинг доимий меҳмонлари, юқорида айтиб ўтилганидек, "чекушниклар" - К.К. Владимиров, Рикс ва Отто эди. Бироқ, улар руҳий сеансларда ва бошқа "тажрибаларда" қатнашмадилар, нима бўлаётганини четдан кузатишни афзал кўрдилар. 1923 йилда бу триога Петрочекнинг яна бир собиқ ходими Карл Федорович Швартс ("Карлуша") қўшилди, у кейинчалик иккала олим билан илиқ дўстона муносабатлар ўрнатади.
О. А. Кондиаин (А. А. Кондиайннинг ўғли) бу вақтни қуйидаги сўзлар билан эслайди: “Кенг елкали, анча баланд, сочлари оқариб кетган ва бурнида доимий пенс-нез билан Барченко туғма раҳбар эди ва ҳамма сўзсиз итоат қилди. уни... У тез-тез бизни тарк этди ва қайтиб келгач, дарҳол тартибни тиклашга киришди. У масъулиятни тақсимлади - иш, дам олиш, суҳбатлар учун соатларни белгилади - буларнинг барчаси қатъий тартибга солинган. У ҳаммадан кун тартибига қатъий риоя қилишни талаб қилди”. Бироқ, бу қатъийликда маълум бир умумий принтсипни ажратиб кўрсатиш мумкин: инсон ҳаёти ритмларини Табиат ва Космос ритмлари билан уйғунлаштириш истаги.
Ўзининг биродарлик меҳнати деб атаган Барченко бошиданоқ унинг аъзоларини фойдали меҳнат фаолиятига жалб қилишга интилди, чунки у меҳнатни ахлоқий такомиллаштиришнинг кучли воситаси, инсоннинг "ички хотиржамлик ва уйғунликка" эришишнинг энг самарали усули деб ҳисоблади. Бунда у Г.И.Гуржиэффнинг "меҳнат ҳамжамияти" дан ўрнак олгани аниқ. Э. М. Cондиаине бу даврни эслади:
“Бу ҳар жиҳатдан қийин давр эди. А.В.Барченко эса бизни аёлларга тўқувчилик ҳунарини ўргатишга қарор қилди. Бир неча бор шахсий тўқувчига борганмиз. Унинг уйда тўқув дастгоҳи бор эди. У бизни бу санъат билан таништирди. Аммо биз машинани сотиб ололмадик. Иш тўхтаб қолди”.
Аёллар яна А.В.Барченконинг таклифи билан тикувчилик билан шуғулланишга ҳаракат қилишди ва бунинг учун кесиш ва тикувчилик курсларига ёзилишди. Тўғри, бу эрда ҳам қандайдир тарзда иш бермади ва охир-оқибат курсда фақат Наталя қолди. Барченко шогирдлари ва шогирдларига дурадгорликни - болта ва самолёт билан ишлашни ўргатди, чунки у ўзи зўр дурадгор эди. Кейинчалик унинг маслаҳатига кўра, Кондиаинлар ўғиллари учун кичик дастгоҳ сотиб олдилар. (Қизиқарли параллел: шу билан бирга, Г.И. Гуржиэфф томонидан яратилган халқаро таълим ва меҳнат коммунаси Фонтанбло яқинидаги Авон қалъаси ерларида фидокорона ишлаган.)