«Буюк келажагимизни мард ва олийжаноб халқимиз билан бирга қурамиз»

Франс дъЭпине-Валентина де Вилфорнинг куёви, Албер де Морсернинг дўсти.
Люсен Дебре-Франсия Ташқи ишлар вазирлиги қотиби.
Бошан-«Холис овоз» рўзномасининг муҳаррири, Албер де Морсернинг дўсти.
Раул де Шато-Рено- Франсуз зодагони, барон, виконт де Морсернинг дўсти.
Гайде- Янинлик паш Али-Тебелиннинг қизи.
Луиджи Вампа-ёш чўпон, Рима атрофларидаги қароқчилар тўдасининг бошчиси. Граф Монте-Кристога ҳаёти ва озодлиги билан Бунинг эвазига у граф ва унинг дўстларини ҳеч қачон тегмасликка қасам ичган.
Джакопо- корсикалик «Ёш Амелия» тартанининг мотроси.Ёш Амелия Иф қасридан қочаётган Дантесни қутқаради. Кейинчалик-граф кемасининг капитани.
Батистен- граф Монте-Кристонинг камердинери.
Али- қул, граф Монте-Кристонинг ҳизматкори.

Юлиан Семёнович Семёнов

Ю лиан Семёнович Семёнов 1931 йил 8 октябрь, Москвада туғилиб 1993 йил 15 сентябрьда 61 ёшида,Москвада вафот этган) —рус совет ёзувчиси, носир, публицист, шоир, ўқитувчи, журналист «Детектив ва сиёсат» журнали ва «Ўта махфий» газетасининг асосчиси. Ижод йиллари 1955-1990 йиллар.1948 йилда Москва Шарқшунослик институтига ўқишга кирди.Ўқиш пайтида у Евгений Примаков билан дўст эди. 1952 йил 29 апрелда ҳибсга олингандан сўнг, отаси ўтган йили ўқишдан чиқариб юборилди ва комсомолдан ҳайдалди. Бироқ, Сталиннинг ўлими ва отаси озод этилганидан кейин у қайта тикланди.1954 йилда Москва Шарқшунослик институтининг Яқин Шарқ факультетини тамомлаган. Кейин у Москва давлат университетида пушту тилидан дарс берди ва шу билан бирга у ерда тарих факультетида таҳсил олди. 1955 йилда у ўзини журналистикада синаб кўра бошлади: «Огонёк», «Правда», «Литературная газета», «Комсомолская правда» «Смена» газеталарида мақолалари нашр этилган. 1960-1970 йилларда юқоридаги нашрларда (Франция, Испания, Германия, Куба, Япония, АҚШ, Лотин Америкаси) хорижда мухбир сифатида ишлаган. СССР Давлат радио ва телевидениеси мухбири ёрдамчиси Валентин Запеваловнинг сўзларига кўра, 1970 йилларнинг охири ва 80 йилларнинг бошларида Семёнов бир неча йил Германия пойтахти Боннда «Литературная газета» нинг шахсий мухбири бўлиб ишлаган.

Журналистлик фаолияти давомида у йўлбарс овчилари билан бирга тайгада, қутб станциясида, БАМ қурилишида, олмос трубкаси очилишида, Афғонистон, Испания, Чили, Куба, Парагвайда бўлган.
Семёнов архивлар билан профессионал тарзда ишлаган.У Иқтибос билан кирим қилинади: «ўтмиш назорат - келажакда йўқолиб қолмайди, бугунни йўқотиб бўлмайди».
Юлиан Семёнов ҳеч қачон пул ишқибози бўлмаган ва Россияда биринчилардан бўлиб хайрия ишлари билан шуғулланган... Ўзи асос солган «Топ Сесрет” газетасида у рамзий маош олди – йилига 1 рубль. «Ўта махфий» ва «Огонёк» ёки «Москва янгиликлари» ўртасидаги фарқ фақат бир нарсада эди: Юлиан Семёнов ўз газетасини нолдан яратган. Ўзининг энг кўп сотилган китобларининг 12 миллион тиражи билан таъминланган бутун мамлакат бўйлаб шон-шуҳрат ва тўлиқ фаровонликка эга бўлган бу одам ҳеч қачон бир ерда тўхтамади ва доимо биринчи бўлишни хоҳлади.
«ДEМ» нашриёти ва «Детектив ва сиёсат (ДИП) » журналига асос солган.У қайта қуришда фаол иштирок этди, бир қатор сиёсий йўналтирилган, сталинизмни фош қилувчи асарларни ёзди: «Репортёр», «Кутузовский истиқболининг сири», «Ёзилмаган романлар», «Суд-38». Семёнов совет даврий нашрларида журналистик суриштирув жанрининг кашшофларидан бири эди. 1974 йилда Мадридда у нацист жиноятчи ва Гитлернинг севимлиси Отто Скорзенийдан интервью олди, у илгари журналистлар билан учрашишдан қатъиян бош тортди ва Германияда «Литературная газета» мухбири сифатида ишлаганида у собиқ Рейх вазири Алберт Спеэр ва раҳбарлардан бири билан суҳбатлашди. СС Карл Волфнинг Улар билан суҳбатлар, шунингдек, Иккинчи Жаҳон уруши пайтида СССРдан чет элга кўчирилган Амбер хонаси ва бошқа маданий қадриятларни қидириш тарихи 1983 йилда Семёнов томонидан «Юзгача» ҳужжатли ҳикоясида нашр этилган. Эркинликка эга бўлиш - инсоннинг энг қимматли нарсаси - қайта қуришнинг моҳиятига ва ҳаракатига шундай қарама-қаршилик билан бирга келадики, одамни ҳайратда қолдириши мумкин ... Афтидан, яна «кучли қўл» олиш истаги пишмоқда. .. Бирлик, «буюк, зўр, зўр»ни юксалтириш фалокатга олиб келади. Биз буни ўз тажрибамиздан ҳис қилдик.
-«Московская правда» газетасига берган интервьюсидан , 1989 йил 22 ноябрь
1986 йилда у Халқаро детектив ва сиёсий романлар ассоциацияси (ИДПР) президенти ва ушбу ассоциация томонидан «Новости Пресс» агентлиги билан биргаликда нашр этилган «Детектив ва сиёсат» тўпламининг бош муҳаррири бўлди, бу детективни оммалаштириш учун кўп ишларни амалга оширди.
Юлиан Семёновнинг қабри Москвадаги Новодевичй қабристонида
«У ўзгаришларни хоҳлади, уларни орзу қилди, у Горбачевга ёзди:" Сиздан илтимос қиламан, Михаил Сергеэвич, одамларга ер беринг. Бизники ҳеч кимники эмас, - лекин (СССР) аниқ парчаланишни хоҳламади. У кучли мамлакатни хоҳларди », деди унинг қизи.

«Баҳорнинг ўн етти лаҳзаси»,

«Тирик қолиш буюрилган» романлари

Юлиан Семёновнинг “Позиция” номли роман тетрлогиясининг биринчи китоби Штрилицнинг Фашистик Германиядаги фаолиятига бағишланган.

- «Баҳорнинг ўн этти лаҳзаси» Штирлицга фашистлар раҳбарларидан қайси бири Ғарб билан сулҳ тузиш тўғрисида алоҳида музокаралар олиб бораётганини аниқлаш вазифаси қўйилган;
- «Тирик қолиш буюрилган» – 1945 йил баҳорида фашистлар Германиясининг охирги кунлари ҳақида;
- «Кенгайиш I» – 1940 йилларнинг охирида Испаниянинг Франко штатида Штирлитса Исаев ва Геҳлен қарама-қаршилиги;
- «Кенгайиш II» – роман 1940 йилларнинг охирида Испания ва Аргентинада Штирлиц фаолияти;
- « Кенгайиш III » – роман акцияси Урушдан кейинги даврда Марказий разведка бошқармасининг Лотин Америкасидаги фашистларн фош этилиши ҳақида ёзилган воқеалар Аргентинада бўлиб ўтади;
- Умидсизлик – разведка ходими Исаевнинг урушдан кейинги даврда СССРга қайтиши;
- «Раис учун бомба» – қариган Штирлиц яна фашистларни овламоқда.
Биринчи Позиция ўз ичига Баҳорнинг ўн етти лахзаси ва тирик қолиш буюрилган деган икки қисмни олади. Кеинг Позицялар Ўзбек тилига таржима қилинмаган.
1945 йил баҳор фасли. Гитлерчилар Германиясининг сўнги кунлари. Фашизм ўлим ёқасида ётибди, аммо кураш тугаганича йўқ. Улуғ Ватан урушининг охирги кунлари. Даҳшатли, шиддатли кураш ҳали давом этмоқда. Гитлерчилар Германиясининг сўнгги кунлари.
Ушбу романда ана шундай вазиятда душман уясида иш кўрган совет разведкачиси Максим Исаев (Штрилиц)ҳақида ҳикоя қилинади.
Совет разведкачиси зиммасига юкланган вазифа — фашистларнинг ғарб мамлакатлари бошлиқлари билан сепарат сулҳ тузишга уринишларини фош этиш ва барбод қилишдан иборат бўлиб, бу вазифани у шараф билан бажаради.
Иккинчи жаҳон урушидан олдинги йиллар ва уруш пайтида Штирлиц НКВД бўлимининг ходими бўлиб, уни Стандартенфюрер (кейинчалик - Бригадефюрер) СС Валтер бошқарган; Штрилицнинг разведкада билимдонлиги учта тилни- инглиз, франсуз ва япон тилларини билиши унга имтиёзли сирли, норасмий маслаҳатчи, Германия сиёсий разведкаси раҳбарининг ёнидаги «янги бош» лавозимини эгаллашга рухсат берди: Валтер, Штирлицнинг чет элликларнинг илгари сурган ғоясини ишончли тарзда бузишига ишонч ҳосил қилиш имкониятига эга эди. Вазирлик ёки гестапо, яъни унинг Валтер, рақобатчилари. У мустақил фикрлаши ва ҳамма учун вақтни тежаши учун қадрланди: сиз сўровга боришингиз шарт эмас - Штирлиц билади. НКВДдаги тезкор ишда у «Брунн» ва «Болсен» тахаллусларини ишлатган.
1943 йилда у Смоленскга ташриф буюрди, у ерда Совет отишмалари остида ажойиб жасорат кўрсатди.
Уруш охирида унга масъулиятли вазифа юкланди: немислар ва Ғарб ўртасидаги алоҳида музокараларни бузиш. 1943 йилнинг ёзидан бошлаб, СС Рейхсфюрери Гейнрих Гиммлер, ишончли вакиллари орқали, алоҳида тинчлик ўрнатиш учун Ғарб махсус хизматлари вакиллари билан алоқани ўрнатишни бошлади. Штирлицнинг жасорати ва ақл-заковати туфайли бу музокаралар барбод бўлди («Баҳорнинг ўн этти лаҳзаси»). Учинчи Рейх раҳбарлари билан музокара олиб борган америкалик Швейтсария пойтахти Берндаги Америка бош қароргоҳини бошқарган Аллен Даллес эди.
СС Группенфюрери Геинрих Мюллер 1945 йил апрельда Штирлицни фош этишга муваффақ бўлди, аммо тасодиф Берлиндаги бетартибликлардан фойдаланган Штирлиц ўз фаолиятини давом эттирди «Тирик қолиш буюрилган»).
Штирлицнинг энг севимли ичимликлари-арман коньяклари, энг ёқтирган сигаретлари Каро, фильтрсиз Туя. У Ҳорч машинасини бошқаради. У аёлларни совуқ қон билан даволайди бу, « Тирик қолиш буюрилган» романидаги каби, қисқа муддатли ётоқ эпизодларини истисно қилмайди. Ишдан ишга такрорланадиган нутқ характерли: иборалар кўпинча «Йўқ?» деган савол билан тугайди. ёки «шундай эмасми?»
Уруш тугашидан олдин Штирлицга Совет Иттифоқи Қаҳрамони унвони берилган. Иккинчи жаҳон уруши тугаганидан сўнг, ҳушидан кетган, совет аскари томонидан яраланган Штирлицни немислар Испанияга олиб кетишди ва у ердан Жанубий Америкага кетишди. У ерда Штирлиц Германиядан қочган фашистларнинг фитна тармоғини очиб беради.
Позициянинг кейинги қисми таржима қилинмаган кейинги қисмларда қуйдаги воқеалар юз беради :
Штирлиц Аргентина ва Бразилияда Америкалик Пол Роуман билан ишлайди. Бу ерда улар Мюллер бошчилигидаги фашистларнинг «ОДEССА» фитна ташкилотини очиб беришади, кейин агентлар тармоғини аниқлаш ва Мюллерни қўлга олишади.
Мюллер жиноятлари учун жазодан қочиб қутула олмайди. Штирлиц Совет элчихонасига боради, у ерда у кимлигини, шунингдек Мюллернинг қаердалиги ҳақида маълумот беради. Савет разведкаси ходимлари Штирлицни ҳибсга олишади ва СССРга олиб кетишади. Исаев қамоққа кетади (Умидсизлик). У ерда у Раул Уолленберг билан учрашади ва ўз ўйинини ўйнайди. Бу орада Сталиннинг буйруғи билан унинг ўғли ва хотини ўққа тутилади. Берия вафотидан кейин Штирлиц озод қилинади.
«Олтин юлдуз» мукофотига сазовор бўлганидан бир ой ўтгач, у тарих институтида Миллий социализм, неофашизм; тоталитаризмнинг модификацияси «Диссертация матнини ўрганиб чиққач, Марказий қўмита котиби Михаил Суслов ўртоқ Владимировга ҳимоясиз фан доктори илмий даражасини беришни ва қўлёзмани олиб қўйишни, махсус омборга топширишни тавсия қилди.
Яна бир бор у 1967 йилда Ғарбий Берлиндаги НКВД, собиқ нацистлардан бўлган эски танишлари билан учрашади (Раисга бомба). Исаев хусусий корпорациянинг ядро технологиясини ўғирлашига тўсқинлик қилади ва Жануби -Шарқий Осиёдан келган радикаллар билан тўқнаш келади.
1945 йилда берилган Совет Иттифоқи Қаҳрамони унвонидан ташқари, 1950 йилга келиб, у яна иккита Ленин ордени, Қизил Байроқ ордени ва олтин қурол билан тақдирланган («Пароль керак эмас», «Катта бўрон»). Шунингдек, у Франция, Полша, Югославия ва Норвегия мукофотларини олди.