Çarklar Arasında

"Hans Giebenrath!" dedi öğretmen yüksek sesle.
Hans yürüyüp öne çıktı. Öğretmen elini uzattı kendisine.
"Kutlarım seni, Hans! Sınavında ikinci olmuşsun."
Bunu görkemli bir sessizlik izledi. Derken kapı
açılıp müdür bey girdi içeri. "Kutlarım Hans! Ee, ne diyorsun şimdi bakayım?"
Hans, şaşkınlık ve sevinçten neredeyse küçük dilini yutacaktı.
"Bir şey söylemeyecek misin yani?"
Sonunda, "Böyle olacağını bilseydim, rahat rahat birinci de olabilirdim," sözcükleri döküldü
Hans'm ağzından.
"Şimdi doğru eve gidip babana haber ver du-
rumu!" dedi müdür bey. "Bundan böyle okula gelmene de gerek yok, zaten bir hafta sonra
tatil başlıyor." Okuldan çıkıp eve doğru yola koyuldu Hans.
Başı dönüyordu. Ihlamurlar eskisi gibi yol kenarlarında dikilmiş
duruyor, Pazar Meydanı güneşin altında serilmiş yatıyordu; her şey eskisi gibiydi ama biraz
daha
güzelleşmiş, biraz daha önem kazanmıştı şimdi ve daha sevindiriciydi.
Sınavı vermişti Hans. Üstelik ikinci olmuştu. İlk sevinç dalgası geçip gittikten sonra sıcacık
bir şükran duygusu doldurdu içini. Artık rahip efendiyle yüz yüze gelmekten kaçınması için
neden kalmamıştı. Artık okuyabilecekti. Artık ne bir peynir tüccarının yanında ne de büroda
çalışmaktan korkmasına gerek vardı.
Ve bundan böyle yine eskisi gibi gidip balık tutabilirdi. Eve vardığında,  babası kapıda
durmuş bekliyordu. "Ne oldu, anlat bakalım?" dedi babası yarım ağızla.
"Anlatacak fazla bir şey yok. Okulla
ilişiğimi kestiler." "Nasıl? Nedenmiş
o?"
"Manastırdaki okulun
öğrencisiyim artık." "Bak
sen! Sınavı kazandın mı
yoksa?"
Hans başıyla doğruladı.
"Kaçıncı
olmuşsun peki?"
"İkinci."