Dilnoza abduhamidova, Navoiy viloyati. [phone]

Дилноза АБДУҲАМИДОВА,
Навоий вилояти Нурота тумани.

***
Кўнглим кенг, осмоннинг кенглиги нима?

Сиғади кенгликлар, мунғайган қирлар.
Кўнглим майдонига тўкилган дондай,
Дунёнинг бағрига сиғмаган сирлар.

Шунчалар кенгдирки, шунчалар чексиз,

Сиз билган чексизлик кўнглим этаги.
Ҳар тун тушингизда изғиб юрибди,
Қалбим момолари айтган эртаги.

Уммонлар бир томчи ёшга айланар,

Булутлар кўзёши дилга етмайди.
Менинг юрагимга қўнган турналар,
Тўрт фасл ўтса ҳам ташлаб кетмайди.

Мен шундай яхшиман, балки кўнглимга,

Яқинлар шунчалик яхшимикан, ё.
Кўнглимнинг бир таноб ерини мана
Эгаллаб турибди бевафо дунё.

Чексиз бу кўнгилда чексиз бир савол,

(Гарчи сўрамоқлик оғир бўлса ҳам)
Торгина дунёда қандай юрибсиз,
Менинг кенг кўнглимга сиғмаган одам?!


САНДИҚ

Бувим жойлаб қўйган еллик йил бурун,

Бобом учун тиккан рўмолчасини.
Яна тиқиштирар бесабр укам
Жойлаб қўймоқ истар туморчасини.

Кашталар ранго-ранг олманинг нақши,

Ҳали сочилмаган сеплар солинган.
Дунёнинг кўзидан кўзикмасин деб,
Юракдан тизилган мунчоқ илинган.

Мана отам кийган минг йиллик чопон,

Титманг, тўзғиб борар тўзғиган хонам.
Ўша эски одат – бугун нимадир
Қаранг, солиб қўйди мен учун онам.

Охир жойлаб қўйдим мен ҳам бир нарса,

Жойланди бир четда, юрагим, сирим.
У эди тунлар сичқон кемирган –
Ва сизга ёқмаган биринчи шеърим.


*****

Гўёки дунёнинг қасди бордайин,

Чекимга тушади борса келмас йўл.
Ойнинг кўйлагига ямоқ бўляпти,
Кўксимда ҳанузам ухлаб ётган чўл.

Мен телба дунёнинг ўгай қизиман,

Ҳатто дунё мендан безгани тайин.
Ёлғонлар қўлида тутқинман, холос,
Тўкилиб боряпман мана кун сайин.

Умидим, ишончим, сўнмоқда охир,

Қузғунлар ўраган майдонзорим кенг.
Меҳримни англамай турганлар учун,
Мен энг ёмониман, ёмониман энг.

Чекимга тушади борса-келмас йўл,

Ҳаммаси яхши деб ёлғонга йўйдим.
Бироқ, орзуларга бурканган ўша –
Она, эртакларга ишонмай қўйдим.

*****