Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

www.ziyouz.com kutubxonasi 

206

Havolam qilsa piri dayr but yo mug‘bacha zunnor, 

Ne chora, chun qo‘yib masjid, fano dayrig‘a yuz urdum. 

Navoiydek yorug‘luq ul zamon topdimki, o‘zlukni  

Fano o‘tig‘a o‘rtab, kulni dog‘i ko‘kka sovurdum. 

404

Bahori vaslda o‘rtandi rashkdin jonim,  

Xayol qilki, ne bo‘lg‘ay xazoni hijronim. 

Tanim tugonlariga marham, ey rafiq, ne sud,

Erur ko‘ngulda chu yuz muncha dog‘i pinhonim. 

Ne nav’ deyki, buzug‘ ko‘nglum ichra gah-gah kel,  

To‘kar chu gardi fano lahza-lahza vayronim. 

Jununum emgagidin gar toriqting, ey nosih,  

Salomat o‘l senu shahring, menu biyobonim. 

Kamoli za’f ko‘rungkim, yetar necha yerda,  

Ko‘nguldin og‘zima yetkuncha xayli afg‘onim. 

Salomat ahli, tutung dinu ofiyatqa azo  

Ki, mastu arbadajo‘ chiqti nomusulmonim. 

Qadah quyoshi bila, soqiyo, munavvar qil,  

Ki, g‘amdin asru erur tiyra kunji ahzonim. 

Zamon elida vafo yo‘q, agarchi jon bersang,  

Bas o‘ldi ersa vafosiz, ne ayb, jononim. 

Deding, firoqida sabr ayla toki mumkindur,  

Navoiyo, dema bu so‘znikim, yo‘q imkonim. 

405

Bo‘ldi ravzan-ravzan ul qotil xadangidin tanim,

G‘ussa charxi bu tanimdur, anjumi ul ravzanim. 

Aylamish zulfung xayoli ro‘zgorimni qora,

Oh dudidin qorarmaydur maqomu maskanim. 

Har taraf ul sho‘x tosh urmish, yarolar qonidin  

Kim, quruq jismim uza bo‘lmish teri pirahanim. 

Dema, jon bermak fanin o‘rgan, dog‘i vaslimni tep,  

Sen visoling fikrin etkilkim, erur ul xud fanim. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar