Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

426

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar 

www.ziyouz.com kutubxonasi 

217

Har qizil gulkim, yuzung shavqida olib isladim,  

Yetkach ohim shu’lasi, ani sarig‘ gul ayladim. 

Charx varzish  aylabon Farhod ila Majnung‘a javr,

So‘ngra  maqsudi  mening bedodim ermish — angladim. 

Toshki otdi, xasta ko‘nglum chokidin solib ani,  

Yor ko‘nglidek meni bedil ichimda asradim. 

Kirdi  maydon ichra go‘y o‘ynarg‘a ul chobuksuvor,

Men ham aning raxshi ollida boshim go‘y ayladim. 

To yo‘luqti ofiyat ko‘yida ul kofir manga,

Aqlu dinim bordi, bilmon, ne balog‘a uchradim. 

Subhdam dayr ichra mast o‘lsam meni muflis ne tong,

Shayx dastorin  kecha masjidqa kirgach, sirmadim. 

Ey Navoiy, ko‘ngluma ishqida qo‘ydum dog‘lar,  

Ul meni gar o‘rtadi, men dog‘i ani o‘rtadim. 

427

Ne tong gar muhlik o‘lsa dudi ohim imtidodi ham  

Ki, bir hijron tunicha bor aning qaddi savodi ham. 

Labi birla mengi vasfin yozay desam, munosibdur,  

Varaq jon safhasi, dog‘im qorasidin midodi ham. 

Agar bir dam unutsam ani, haqdnn pstaram o‘lmak,  

Agarchi o‘lturur har dam meni bedilni yodi ham. 

Tutulmish zulfunga, lekin yuz ochsang, ochilur ko‘nglum,  

Sening ollingdadur ul telbannng bandi kushodi ham. 

Hayotim naxlini hajringda ashkim sayli chun yiqti,  

Madad qildi nigun aylarda ohim tundbodi ham. 

Uqubatlar bila hijronda o‘ltursang  meni, ey  ishq,

Jahon ahli aro ibrat uchun yetkur munodiy ham. 

Kerakmas g‘arra  bo‘lmoq,  shohidi  davlat bosh indursa

Ki, bir xamliq erur aning salomi xayrbodi ham. 

Meni zuhdi riyoiy sari targ‘ib etting, ey zohid,  

Salohi bor esa, zohirdurur aning fasodi ham. 

Navoiy, egninga qo‘ydung sabu ichmakka dayr ahli,  

Bu erdi umrlar, ey  mug‘bacha,  aning murodi ham. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar