Alisher Navoiy.
Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com kutubxonasi
342
Oy yuzung bog‘i bahori olam,
Araq ul yuzda gul uzra shabnam.
Guldek ul chehrag‘a qul bog‘da ko‘p,
Qoshlaringdek yangi oy charxda kam.
Ul og‘iz keldi chu ma’dum, ne kom,
Jong‘a andin agar o‘lmasa adam.
Zuhdu taqvo elidin ko‘p yetti
Har dam ul telbaga bedodu sitam.
Ul haramdin dedi, men butkadadin,
Bir-biriga so‘z ulandi mahkam.
Chun chiqishmay orada suhbatimiz,
Ul haramg‘a qadam urdi, men ham.
Yetar ul yuzga furug‘ ohimdin,
O‘tni andoqki, yoruq aylar dam.
Chunki bu dayri fano ichra ko‘ngul,
Olami ishqing aro bo‘ldi alam.
Tuno kun chiqmish edim maykadadin
Ki, yo‘luqti manga bir shayxi dajam.
Mustami’ past ediyu nukta biyik,
Tund o‘lub, urdi haram sari qadam
Yana mug‘ dayrig‘a kirdim sarmast,
May tut, ey mug‘bachai bodaparast!
VI
Ey buti sarv, qadi gulruxsor,
G‘unchang aytur chog‘i shirin guftor,
Mayi gulgun yuzunga shu’la solib,
Ul gulungni bu gul aylab gulnor.
Orazing ko‘ngluma ochti yuz gul,
Kirpiking bag‘rima tikti ming xor.
Xar nafas la’li labing nukta bila
Iso e’jozini aylab izhor.
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
Do'stlaringiz bilan baham: 
