«Fuqarolar Sog‘lig‘ini saqlash to‘g‘risida» gi qonun tarkibi va mazmuni Ushbu qonun 1996 yil 29 avgustda qabul qilingan, VI

47-modda. Sog‘liqni saqlash sohasida fuqarolar huquq va erkinliklarini kamsituvchi davlat 
organlari hamda mansabdor shaxslarning xatti-harakatlari ustidan fuqarolarning shikoyat 
qilish huquqi. 
Davlat organlari va mansabdor shaxslarning ushbu Qonunda belgilangan fuqarolar huquq 
va erkinliklarini kamsituvchi xatti-harakatlari ustidan yuqori davlat organlariga yoki sudga 
shikoyat qilish mumkin. 
O‘zbekiston Respublikasi sog‘liqni saqlash tizimini isloh qilish Davlat dasturlari, uning 
asosiy bosqichlari, maqsadi va vazifalari 
Sobiq sog‘liqni saqlash tizimida qishloq uchastka shifoxonalari (QUSH), vrachlik 
ambulatoriyalari va feldsherlik-akusherlik punktlari (FAP)da ishlovchi tibbiyot xodimlari 
(asosan o‘rta ma’lumotli tibbiy xodimlar) aholiga birlamchi tibbiy yordam ko‘rsatish, surunkali 
somatik va yuqumli kasalliklarni aniqlash, sanitariya-propaganda va sanitariya nazorati kabi 
vazifalarni bajarishgan. Statsionarlarda bemorlarga, nafaqat kerakli bo‘lgan tibbiy yordamni 
ko‘rsatish, balki ularning davolanishi davrida davolash-muhofazasi va maishiy xizmat 
(oziqlanish, davolanish, gigienik muolajalar) ham bajarilar edi. 
O‘zbekiston Respublikasi mustaqillikka erishgandan so‘ng o‘sha davrda faoliyat 
ko‘rsatayotgan sog‘liqni saqlash tizimi mamlakatning bozor tizimiga o‘tish davrida quyidagi 
iqtisodiy sabablarga ko‘ra davr talabiga umuman tayyor emasligi ma’lum bo‘ldi.
Birinchidan, Sog‘liqni saqlash tizimi to‘laligicha davlat moliya byudjetiga bog‘liq edi, 
bu esa O‘zbekistonning o‘tgan asrning 80-yilning oxiri, 90-yilning o‘rtalarida iqtisodiy inqirozga 
sabab bo‘lgan. Sog‘liqni saqlash tizimining rivoji va o‘zini-o‘zi ta’minlashi uchun hech qanday 
legal moliya byudjeti mavjud emas edi.
Ikkinchidan, tizimga ajratilgan byudjetdagi mablag‘lar sarflanishi nazorat qilinmagan. 
Ajratilgan mablag‘lar sog‘liqni saqlash tizimi rivojlanishiga qaratilgan, mavqei yo‘lida 
sarflanishni o‘rniga, boshqa maqsadlar uchun behuda sarflanib ketardi. Asosiy e’tibor profilaktik 
va ambulator davo choralariga yo‘naltirilgan edi.