Grafika tushunchasi keng ma’noli bo‘lib, unga muhandislik, gravyur, kompyuter, badiiy, miniatyura va boshqa turli fan sohalari grafikalari kiradi

Ulug‘ nemis rassomi Albrext Dyurer (1471-1528) o‘zining «Nasixat» kitobida rasm chizishning to‘liq ishlanmasini beradi va ko‘pgina tekis va fazoviy egri chiziqlarning grafik yasashlar usullarini keltiradi. Predmetlarning perspektiv tasviri va soyalarini uning ortogonal proeksiyalari asosida yasashni tavsiya etadi. Albrext Dyurer birinchi bo‘lib ortogonal proeksiyalardan foydalanish mumkinligini ko‘rsatadi. 1525 yilda u chizma geometriya faniga yaqinroq bo‘lgan risolasini yozadi. Bu risolada vint chizig‘i konus kesimlari va hokozalarni ortogonal proeksiyalarda tasvirlanishni beradi. Shu bilan birga u geometrik chizmachilikning umumiy nazariyasini berishga harakat qiladi. Dyurer kubning ortogonal proeksiyalaridan foydalanib uning perspektivasi va soyasini yasashni ko‘rsatadi. Shu davrdan boshlab ortogonal proeksiyalar yasashlari amaliyotda toshlarni qirqish inshootlarda keng qo‘llanila boshlandi.


Fransuz matematiklari Ferma (1601-1665) va Dekart (1596-1650) tahminan bir vaqtda analitik geometriya fanini yaratdilar. Ular geometriyadagi o‘zaro bog‘lanishlarini analitik funksional bog‘lanishlar orqali berdilar. Bu bog‘lanishlarni algebra va analiz yordamida o‘rganishning umumiy sxemasini berdilar. Ferma va Dekartlarning bu g‘oyalari matematik fikrlashning ulug‘vor yo‘nalishlardan hisoblanadi. Ammo bu g‘oyalarni qadimgi zamonlarda ham paydo bo‘lganligini ham aytish zarur. Dekartning 1637 yilda yozgan «Geometriya» asaridan 100 yil keyin Nyutonning (1642-1727) «Metod flyuksiy» (1736 y.) asarida bayon etilgan cheksiz kichik miqdorlar tushunchasi matematik analiz faniga asos soldi. CHeksiz kichik miqdorlarning paydo bo‘lishi va uni geometriya faniga qo‘llanishi geometriyaning yangi shahobchasi diferensial geometriyalarning hisoblash usullari paydo bo‘ldi. Matematiklar orasida shunday ishqivozlar borki, ular geometrik masalalarni arifmetika va algebra vositalari bilan emas balki geometrik usul bilan echishni tavsiya qilganlar. Ularning geometriyani geometrik usullar asosida yaratish kerak degan fikrdalar. Ammo geometriyaning sintetik usullariga keng yo‘l berib, analitik usullarning ahamiyatini inkor qilish yaramaydi. Sof geometrlar o‘z oldilariga maqsad qilib analitik geometriya masalasini sintetik tahlil qilish zarur deb hisoblaydilar.
Ular geometriya uchun prinsipni amalga oshirib, yangi geometriyani yaratishga erishdilar. Bu yangi fan ya’ni geometriyaning yangi shahobchasi umuman sonlar haqida va miqdorlar haqidagi tushunchalariga ega bo‘lmaydi. Bu geometriyaning ustunligi proeksiyalash usuli qo‘llaniladi. SHuning uchun uni proektiv geometriya deb nomlandi. Proektiv geometriya o‘zining taraqqiyotiga XVIII asr oxiri va XIX asr boshlariga ega bo‘ldi. Bu geometriyani yaratuvchilari fransuz matematiklari Ponsele va Shals va nemis matematiklari Myobius va Shteynerlar hisoblanadi.
Shtaud va Reye asarlarida proektiv geometoriya o‘zining eng yuqori darajasiga erishgan.
1636 yilda Dezarg (1593-1662) perspektiva haqida risola chop etdi. Bu risolada Ponsele va Shalning g‘oyalari rivojlantirildi. Perspektiv yasash masalalari proektiv geometriyani rivojlantirishga boshlang‘ich asoslardan biri bo‘lib, ular ko‘pgina tushunchalarni umumlashtirdi. Bu tushunchalar proektiv geometriyada o‘z o‘rnini topib uning asosini tashkil qildi.