ohiratni
oldida
dunyoni
qanday
ekanini
bilmoqchi
bo‘lsanglar,
barmog‘ilarni dengizga botirib olinglarchi qancha suv chiqadi, dunyo
ohiratni oldida shunchalik ham emas dedilar.
Imom Termiziy rivoyat qilgan hadisda. Bu hadisni ham Sahl ibn Sa’d naql
qilganlar. Rasululloh s.a.v.shunday dedilar: “Agar Alloh-ni nazdida dunyoni
pashshani qantichalik qadri bo‘lganida, Alloh taolo kofirga bir qultum ham
suv bermas edi” dedilar. Alloh taolo insonni qalbiga dunyoga qiziqishni solib
qo‘ygan, inson moddiy olami bilan bu dunyoga qiziqib yashaydi. Bu dunyoni
obodligi uchun unga dasturlab qo‘yilgan. Lekin bu sinov, u dunyoga erilib
ketib shu bilan band bo‘ladimi yoki shu hislati bilan dunyoni obod qilib, lekin
ruhi bilan Allohga bo‘g‘lanadimi, shuni imtihoni uchun inson yaratilgan.
Shuning uchun inson dunyoni haqirligini aqli bilan anglasin, tabiatiga esa
dunyoga mehr solib qo‘yilgan, shu turtki bilan u dunyoni obod qiladi. Ammo
mezon buzulsa oqibati yomon, inson dunyoga berilib Allohni unutsa dunyoda
ham fasod qiladi, ohiratini esa barbod qiladi. Ammo Allohga berilaman deb
dunyo nematlarini tark qilsa dunyo harob bo‘ladi va bunda ohiratini qo‘ldan
boy berishi ham mumkin.
Imom Ahmad kitobi zuhdda aytadilar. Abu Muslumul Havloniy buyuk
tobeinlardan, ular aytadilar: Dunyodan zohidlik halolni harom qilish yoki
mol-dunyoni zoye qilib beparvo tashlab qo‘yish emas, zohidlik shuki o‘zingni
qo‘lingdagi narsadan Allohni huzuridagi narsaga ko‘proq ishonishingdir.
Keyin esa, senga bir musibat yetsa, musibatdagi yo‘qotishdan ko‘ra Allohni
senga beradigan savobidan ko‘proq umidvor bo‘lishing zuhd demoqda-lar.
Do'stlaringiz bilan baham: |
