Hozirgi va qadimgi turkli ellar va elatlarning tillari. Asosan

Ragip Hulusi Oʻzden

Ibrahim Grantay

Ahmet Jevat Emre

Mehmet Emin Erişirgil

Ihsan Sungu

Avni Boshman

Falih Rifki Atay

Ruşen Eşref Ünaydın

Yakup Kadri Karaosmanoğlu

Ali Hayder Taner

Komissiya lotin yozuvini turk tilining fonetik talablariga moslashtirishga mas’ul edi. Komissiya lotin alifbosi eski Usmonli yozuvini yangi shaklga oʻtkazishdan koʻra, soʻzlashuvchi turk tilining haqiqiy tovushlarini aks ettirish uchun ishlab chiqilgan^[9].

Otaturk Qayseri xalqiga yangi turk alifbosini tanishtirmoqda. 1928-yil 20-sentyabr
Otaturkning oʻzi komissiyada shaxsan ishtirok etgan va oʻzgarishlarni ommaga etkazish uchun „alifbo safarbarligini“ eʼlon qilgan. U mamlakat boʻylab yangi yozuv tizimini tushuntirib, yangi alifboni tez oʻzlashtirishni ragʻbatlantirdi^[9]. Til komissiyasi besh yillik oʻtish davrini taklif qildi. Otaturk buni juda uzoq vaqt sifatida qabul qildi va uni uch oyga qisqartirdi^[10]. Oʻzgartirish Turkiya Respublikasining 1928-yil 1-noyabrda qabul qilingan 1353- sonli „Turk alifbosini qabul qilish va joriy etish toʻgʻrisida“gi qonuni bilan rasmiylashtirildi^[11][12]. 1928-yil 1-dekabrdan boshlab gazetalar, jurnallar, kinofilmlardagi subtitrlar, reklama va lavhalar yangi alifbodagi harflar bilan yozila boshlandi. 1929-yil 1- yanvardan boshlab yangi alifbodan foydalanish barcha ommaviy axborot vositalarida, shuningdek, banklar, siyosiy yoki ijtimoiy tashkilotlarning ichki aloqalarida majburiy boʻldi. 1929-yil 1-yanvardan boshlab kitoblar ham yangi alifboda chop etilishi kerak edi. Aholiga 1929-yilning 1-iyuniga qadar muassasalar bilan muomalada eski alifbodan foydalanishga ruxsat berildi^[13].
Oʻsha paytda Fransiya nazorati ostida boʻlgan va keyinchalik Turkiyaga qoʻshiladigan Aleksandretta Sanjagida (hozirgi Hatay viloyati) mahalliy turkiy gazetalar faqat 1934-yilda lotin alifbosiga oʻtgan^[14].