J a h o n w 2 sargitzasht a d a b iy o t I
Download 109.17 Kb. Pdf ko'rish
|
- Bu sahifa navigatsiya:
- VI b o b DAHBED М О Т А М ICHIDA
- V I I b o b « D A D A M N I OTIB QOYDILAR...»
312 — U kaginam ning o‘lig ini tashlab-a? — B oshlang deyapm an, — yer tepinib buy u rd i Namoz. Y arim so atlard an so‘ng b u rn in g g a ch ertib ketsa ham ko‘rinm aydigan qalin tu m an lik o rtid an pusib kelgan n a v k a rla r choyxonaga hech qanday qarshi- liksiz b o stirib k irib hang-u m ang bo‘lib qoldilar. B ir chekkada cho‘zilib yotgan to ‘r t m urdadan boshqa hech kim yo‘q edi. 0 ‘rta d a n ochilgan k a tta tu y n u k ch ad an to ‘lqin u rib , shaloplab oqayotgan su vning shovqini esh itilib tu ra rd i. K ap itan P y o tr Shirokov tu y n u k ch ag a uzoq tik ild i. N ihoyat, boshi ni ko ‘ta rib xun u k b ir jilm ayib qo‘ydi: — H a, Namoz deganlaricha bor ekan bu batto l. VI b o b DAHBED М О Т А М ICHIDA B o g ‘ tom onga yozilgani o ‘tg an Zamonbekni o tga o ‘ng arib k etish ay o tg an i o ‘sha zahotiyoq ovoza bo‘lib, bo‘lis hokim i M irza Qobil qo‘liga qurol o lish i m um k in b o ‘lgan a la m z a d a la rn i oyoqqa t u r g ‘izib, k e tla rid a n o t qo‘ydi. J o ‘yidevonada bo ‘lgan ch alam a-ch atti otishm ada b u lard an sakkiz n a fa ri huda-behuda nobud bo‘lib ketdi. Z am o n b ek n in g m u rd a s in i a ra v a g a yuk lab qaytishdi. M irza Qobil o rtid an qilich y alan g ‘ochlab, mabo do, Namoz qo‘lga tu sh ib qolsa berilad ig an muko- fo tn in g k a tta ro g ‘in i o‘zim olam an, deb kim o‘zarga o t qo‘yib borgan y ig itla rn in g ko‘pchiligi boy-u b a d a v la tla rn in g , k a tta -k ic h ik a m a ld o rla rn in g fa rz a n d la ri edi. Boy-u b a d a v la tla r x o n adonida uch k u n d an buyon y ig ‘i ovozi tin g a n i yo‘q. Dahbed m otam ichida to ‘lg ‘anm oqda edi. H am dam boy suy u k li o ‘g ‘li Zam onbekni oxirgi yo‘lga M arg ‘ilontepadagi k a tta qo‘r g ‘onidan uzat- di. Ehe, janozaga k im lar kelm adi deysiz. B ir ho- 313 vuch fo tih a o ‘qib, k o ‘ngil so‘rab k etishga ne-ne mo‘ta b a r zo tlar qadam ra n jid a qilishm adi. Gesket janoblari ham yelkasidagi pogonlari yal-yal yonib tu rg a n to ‘r t polkovnikning qurshovida kelib, ham- dard lik bild irib ketdi. B uyog‘i Baxm al, N u ro ta, b u y o g ‘i Jo m -u Ju m a b o z o r, K a tta q o ‘r g ‘on-u X atirch id an otda, arav ad a, tu y a la rd a fo tih ach ilar kelib, «shahid bo‘lgan» Zam onbekning arvohini xushnud etib, B oybuvaning cho‘kkan ko‘nglini ko‘ta rish g a h a ra k a t qilishdi. K a ttaq o ‘r g ‘onda bug u n , nih o y at «kir chaydi» m arosim i bo‘lib o‘td i. Y ig‘i-sig ‘i taqqa to ‘x tad i. Boybuva o ‘klonlik U sta Kamol naqsh bergan o‘n b ir yog‘ochlik guldor uyda tan ch ag a ko‘ksini berib m udrab yotibdi. Ju d o lik dard id an y u rak -b ag ‘ri kabob b o 'lgan boy jan o b larin in g orom ini buzm aslik uchun hovlidagilar oyoq uchida sharpasiz yurisha- di, pichirlab gaplashadilar, tiq etg an ovoz yo‘q. K a tta hovlida bam isoli hayot to ‘x tab qolgandek. Hamdamboy xayollarini to ‘x ta ta olm aydi. Mi- yasida h a r xil fik rla r ch arx u rad i. «Е, p arv ard ig o ri olam, senga nim a qilm ishim yoqm adiki, m ening boshim ga bunchalik qaro k u n larn i solasan. Suyukli farzandim dan ham judo qilding, — g ‘ijin ib o ‘ylash- da davom e ta rd i Boybuva. — M eni b a x ti qaro qilib qo‘yding. A x ir, o ‘zing bu osiy b an d alarin g n i b irin i boy, g ‘an i, b irin i kam bag‘al-u yo'qsil qilib y aratg an ekansan, nega endi u la rn in g ko‘ngliga g ‘u lu solib jiq qam u sh t qilib u ris h tira s a n . M ening qalbim ga boylik vahm ini solib, g ‘a y ra t-u sh ijo atli, q a ttiq q o ‘l qilib y a ra tg an ham o‘zingsan-ku? N ega endi menga behisob boylik ato qilib u n i e h tiy o t saqlashim ga o‘zing x alaq it berasan. Nega y o 'q sillarn i menga qayrab qo'yding? R o‘za tu tsa m , namoz o ‘qisam , f i t r ro ‘za bersam , zakot-u u sh rn i kanda qilm asam , hajga borib M uham m ad alayhussalom ning xoki poklariga boshim ni u rib qaytgan bo‘lsam , nega endi meni yana ta g ‘in bunchalik q a ttiq jazo larg a m u stah iq qilasan? Namoz o‘zi kim bo‘ldi? Din yo ‘lidan q ay tg an , islom iyat aq id alarin i oyoqosti qilib, eshon-u mul- lalarn i kaltak lab yuribdi-ku, u k o firn i nega jazola- 314 m aysan? Ehtim ol, u n i jazolashni m ening zimmamga yuklab qo‘ygan bo ‘lsang kerag-u, v aq tid a am ringni bajo qilm aganim bois endi m ening o ‘zim ni jazola- yotgan bo‘Isang kerak. M asjidlarga o t bog‘lab, tu n - la ri aziz avliyolarning xonaqohlarida yotib yu rg an u k o firn i allaqachon q a tl etm o g ‘im d a rk o r edi. U gum- roh begunoh b an d alarin g n in g qonini to ‘kib yuribdi. A x ir o‘zing Q u r’oni sh arifd a «Al-qasosu minal- haq», deb b itib qo‘yibsan-ku. Demak, qasos olmoq m usulm on bandang uchun ham qarz-u, ham fa rz d ir. Demak, m ening ham qalbim da qasos o ‘tin i o‘zing yoqm oqdasan, e, xudo. Qonga qon, jonga jon ola m an. Suyukligim , suyangan to g ‘im Zamonbekning b ir qoshiq qoni uchun k o fir Namoz avlodining ham m asini bo‘g ‘izlaym an. Zamonbegim, ish larim n in g riv o ji, dono m aslahatchim eding, qabringda tinch yot. 0 ‘chin g n i olam an, o‘g ‘lim. Meni him oya qilib sen sh ah id k etd in g , x o tin in g beva, asaldek sh irin fa rz an d larin g yetim qoldi, toylog‘im . M ard eding, arslon eding, sh ah id ketd in g . X udo ko‘nglim ga soldi, o‘chingni olam an». H am dam boy xudd i uyqudan u y g ‘ongandek b ir seskanib uyoq-buyog‘iga qarab oldi. Tancha u stid a gi kum ush qo‘n g ‘iroqchani ja h l bilan silk itd i. Eshik ovozsiz ochilib, ostonada, ikki qo‘li ko‘ksida, boshi xiyol egilgan x izm atk o r ko‘rindi: — M irzoni ch aq ir buyoqqa. Xiyol o‘tm ay yuzi zahil, qovoqlari salqigan Olim M irzo k o 'rin d i. Ichk ari k irish g a botinolm ay u ham ostonada qo‘l qovu sh tird i. — Qachon qaytding? — tan ch ad an boshini ko‘ta rd i Boybuva. — K echalab yo‘l bosib keldim , — deb qo‘ydi Olim M irzo. — X o‘sh, K a ttaq o ‘r g ‘on ta ra fla rd a nim a gap? Olim M irzo aslo so‘ram ang degandek um idsiz qo‘l siltab qo‘ydi: — H am m ayoqda shu b atto l N am ozning gapi. — A kam bilan gaplasha oldingm i? — U kishig a ham oson em asdur, Boybuva, — x o ‘rsin ib qo‘ydi ham on qo‘l qov ushtirib tu rg a n 315 Olim M irzo, — Zamonbek sizga fa rz an d bo ‘lsa, u kishiga kuyovdir. K uyov farzan d d an a ’lo, deydilar m ashoyixlar, poloponidan ay rilg an chum chuqdek chirqillab y otibdilar. — A kam m enga hech gap aytm adim i? Olim M irzo orqasiga o ‘g irilib esh ik n i ichidan berkitib , p a st ovoz bilan dedi: — A rslonqul Namoz bilan kalla talash ib yu rg an ekan. — X o‘sh? — Boybuvaning ko‘zlari charaqlab, y u zlari n u rlan ib ketgandek bo‘ldi. — N am ozning bosh in i kesib b e rish g a rozi bo‘libdi. Ham damboy o‘rn id an tu rib , neg ad ir k a ftla rin i bir-b irig a ishqalay boshladi. — Rozi bo‘libdi degin? — H a, rozi bo‘libdi. F aq at v a ’da qilingan til- loning yarm in i oldin olam an, debdi. — Men rozi. M ana, x a lta g a solib, tayyorlab o‘tirib m an un i. H oziroq jo ‘na. Olim M irzo, b u tu n hayotim davom ida ham dam im bo‘lgan eding, bu ishda ham ham dam im o ‘zingsan. H oziroq jo ‘nay qol, oq yo‘l senga... endi m enga M irzo Qobilni chaqirib ber. M irza Qobil b ir necha kun d an buyon azador B oybuvaning ko‘n g lin i ovlash u chun sh u yerda tu- n ayapti. Boshqa azad o rlarn in g uyiga nom igagina borib fo tih a o ‘qib keldi. Qolgan v aq ti shu yerda o ‘ta y ap ti un in g . U behad qo‘rq ib ketgan: otishm ada o 'lg an y ig itla rin in g o ta-o n alari *jang qilishni b il mas ekansan, nega bizn in g o‘g ‘lim izni olovga bosh- lab k ird in g » , deb un in g o‘zini qora kaltak qilib yub o rish lari hech gap em as. B undan ta sh q a ri, xiz- m a tin g g a b erib qo ‘yg an o ‘g ‘lim n i e h tiy o t qila olm ading, deb Hamdam boy ham u n i sog‘ qo‘ym asa kerak. Boyning g ‘azab to ‘la qalbi b u g u n bo ‘lm asa e rta g a jun b ish g a keladi, hiqildog‘idan siqib olishi hech gap emas a x ir. M irza Qobil och bo‘rin in g q arsh isig a boylab qo‘yilgan qo‘zichoqning ahvoliga tu sh ib qolgan hozir. D ir-d ir q altirab , tu n -u ku n boy n in g k o ‘zini poylab, y u ra g in i hovuchlab o‘tirib d i. 316 — A ssalom u alaykum , Boybuva, — dahlizda tu rib boshi yerga tek k u n ch a t a ’zim qildi hokim . — N echta qurollangan y ig it topib kelishing m um kin hozir? — Boybuva, u la r... azador-ku? — T u p u ru k q u rigu n cha m u h latd a o ‘n ta q u ro l langan y ig it topib kelasan. — B oybuva... — J o ‘na. H am dam boy ik k i o‘g ‘li, k u y o v la ri, am aki- v a ch c h a lari bo ‘lib sak k iz y ig itn i q u ro lla n tirib hokim ning q ay tish in i ko'chada k u tib tu rd i. Mirzo Qobil, garch i boy jan o b lari un g a tu p u ru k q u rig u n cha m u h la t b ergan bo ‘lsa ham , ku n peshindan oqqanda qay td i. K echikkani uchun Boybuva u n i b ir qam chilam oqchi ham bo‘ldi-yu, ammo, hozir bajar- moqchi bo ‘lgan yum ushida hokim ning sadoqati d a rk o r bo ‘lg an i uchun sh ash tid a n qaytdi. Boy o ‘n sakkiz o tliq n in g oldiga tu sh ib , so‘nggi p ay tlard a boshi balolardan chiqm ay qolgan Ja rq ish lo q tom on o t ch o p tirib k e td i. Bo‘rin in g bolasini o‘ldirib bo‘lm as em ish. Ona bo‘r i q a ttiq q u tu rib o ‘ch olarkan. Qo‘yxonaga k irib olib, qo‘y-u qo‘zilarn i bo‘g ‘iz la rk an , duch kelgan odam ning qo rn in i yorib ta sh lay b e ra rk an . H am dam boy ham ho zir bam isoli q u tu rg a n ona bo‘rig a o‘x sh ard i. Qo‘yxona a x tarib ketm oqda u. Him oyasiz qolgan qo‘zilarn i tu tib olib tom og‘iga tis h in i b o tirib , qonini to ‘yguncha so‘rish ish tiy o qid a yonib borm oqda u. N am ozning avlod- ajdodini qirib tash lam ag u n ch a qonga b o ‘lgan tash- nalig i qonm aydiganga o 'x sh ayd i. V I I b o b « D A D A M N I OTIB QO'YDILAR...» J a rq is h lo q n in g ko‘rim sizgin a m asjidiga y ig ir m a chog‘lik yosh-u q ari to ‘planib peshin nam ozini o‘qim oqda ed ilar. Ham dam boy, hovlisi ko‘cha yuzi- 317 da bo‘lgan m ana shu mas j id oldida terg a pishib k e t gan o tin in g jilovini to rtd i: — M asjidni qurshab tu rin g la r, — dedi shosha- pisha, — hech kim ni ch iq arm an g lar. H okim , meni qotilning xonadoniga boshla. C h o rak o r X olbek b ilan p ax sak ash Ja v lo n q u l devor darm iyon yashaydilar, o ralarin i p astak kin a kesak devor a jra tib tu ra d i. T u t novdasidan to ‘qil- gan chetan eshikcha orqali kirdi-chiqdi qilishadi, hamsoya tovoq qilishadi. Y u rt notinch b o'lgandan buyon jo ‘jab ird ay jon bo‘lgan bu ikki xonadon yana ham yaqinlashib ketgan. Ipakdek m ayin ta b ia tli, ham m aga birdek m ehribon, beozor Bibiqiz xolaning sil kasaliga chalinib qolganiga ikki-uch yil bo‘lib qoldi. Bu d ard i bedavoni Sergey tabib ham davolay olmadi. H ozir Bibiqiz xola b ir ahvol bo‘lib qolgan. O naizor begona ellarda y u rg an N asibasiga in tiq edi: qizi bilan ko‘rish d i-y u , ahvoli yengillashish o‘rn ig a neg ad ir b a tta r og‘irlash ib qoldi. K echadan buyon to m o g ‘ida g ‘a r g ‘a ra b o r. O yog‘i sovub boryapti. B ugun ko‘zlari tep ag a to rtib , hushidan ham ketib qoldi. H ozir ik k i xonadonning erkag-u xo tin i, bola-yu chaqasi bem orning yoniga to ‘pla- nishgan. H ushiga kelib ko‘zini ochishini k u tish y a p ti. R ozi-rizolik tilash ib , vidolashib olmoqchi edilar. H ar ikki hovlining ko‘cha eshigini b ir vaqtda sh id d at bilan do‘p illatib qolishdi. Ahvol olish uchun hovliga chiqqan N asiba hovliqib orqasiga qaytdi. — Dada, otliq lar. — K im ekan u lar? — shoshilib o‘rn id a n tu rd i Javlonqul. Ikki h atlab ko ‘cha eshik oldiga borib, tirq ish id an m o‘ra la d i... e xudo, e, p arv ard ig o ri olam, bu qanaqa ko ‘rg ilik bo‘ldi yana. M irza Qobil qilich y a la n g ‘ochlab tu rib d i. H am dam boyning qo‘lida sak k izo tar to ‘pponcha. Eshik yonida tu rg a n y ig itla rd a n b iri osmonga q aratib o‘q uzdi: — Och eshikni tezroq. Jav lo n q u l yoshiga yarashm aydigan b ir tezlik va chaqqonlik bilan orqasiga qaytdi: 318 — N asiba, Omon, B aro tali og ‘ilxonaning tom iga y u g u rin g lar. M iltiq lar tom da, beda g ‘aram inin g o stida. Q urollaninglar. U chovlari og ‘ilx o n a ta ra fg a o‘tis h g a a ran g u lg u rib qolishdi. M irza Qobilning y ig itla ri om onat q u rilg an ko‘cha eshikni tepib qulatib , hovliga b o stirib k irish d i. — U shla o ‘g ‘riboshini, — qo‘lin i bigiz qilib Jav lo n q u ln i ko‘rsa td i Hamdamboy. B esh -o lti a z a m a t y ig it b ird a n ta sh la n ib , p ah lav o n p a x sa k a sh n in g b a q u v v a t q o 'lla rin i orqasiga qayirib, o‘zini hovli o ‘rta sid ag i q ari nok d a ra x tig a chandib bog‘lay boshladilar. — Namoz qayerda? — Jav lo n q u ln in g g ‘azabdan q a ltira b tu rg a n iyagini qo‘lidagi to ‘pponchaning sovuq d a sta si bilan ko‘ta rd i Hamdamboy. N arig i hovlidan oyog‘i shol bo‘lib yotib qolgan Xolbekni su drab chiqishdi. X olbekning d ardga chalingan oyoqlari ingichka to rtib , o ‘zi ham ozib, chaqaloqdek kichkina bo‘lib qolgan ekan. Boyning oyog‘i o stiga ta sh la d ila r uni. — Tanchaga berkinib yotgan ekan, — axborot b erdi su drab chiqqan y ig itla rd a n biri. — Namoz qani deyapm an? — Javlon q u ln in g iyagini yana ham baland ko‘ta rd i Hamdamboy. — Boybuva, — en tik ib dedi Jav lon q u l, — nim a gap o ‘zi, tu sh u n tirsa n g iz-ch i. — U ylarni tin tin g , — buy u rd i Hamdamboy, — Namoz topilm asa, sen o‘g ‘riboshini naq peshonang- dan otib tashlaym an. X uddi shu p aytda bem or yotgan xonadan qiy- chuv esh itilib qoldi. Q izaloqlarning fary od i, o‘g ‘il b olalarning dodlagani ham m ayoqni qoplab ketdi. — Uyga k irm an g lar, — sherdek о ‘k irib yubordi pahlavon paxsakash, — xo tin im betob, o‘lim bilan olishib yotibdi u bechora. M usulm onlar, insof borm i senlarda. — X o tin in g n i jo nin i m ening o ‘zim s u g ‘u rib ola m an, — g ‘azabdan tish la rin i sin d irg u d ek g ‘ijirlatib dedi Hamdam boy. — A zroil m ening o‘zimman. H a, men A zroilm an. Jo n in g n i olam an ham m angni. 319 — Boybuva, in so f qiling. — T ilingni tiy , o‘g ‘riboshi. — Sening o‘zing o‘g ‘risa n , — ta n ig a bog‘langan arqonni uzish g a in tilib dedi Javlonqul. — Otib tashlaym an. — X otinim jon b ery ap ti deyapm an, insofsiz. — Oldin o 'zin g o‘lasan, m ana. G ‘azabdan o‘zini yo‘qotgudek b ir k o 'yg a tu sh - gan Hamdam boy Jav lo n q u ln in g qoq peshonasini m o‘ljalg a olib tep k in i bosdi. So‘nggi p ay tlard a u g arch i ham isha yonida to ‘pponcha olib yursa-da, u n i kam dan-kam o ta r, yaxshi m o 'ljalg a ololmasdi. Lekin bu gal o ‘qi xato ketm adi. Jav lon q u l nim adir aytm oqchi bo‘lgandek lab larin i cho‘zgancha boshi b ir tom onga og ‘ib, jim qoldi. X uddi shu daqiqada og'ilxona tom idan gum- b u rlab o‘q ovozi esh itild i. M irza Qobilning y ig it larid an b iri o‘q tegib b ir sak rab yerga chalqancha tu sh d i. Boshqa b iri sh e rik la ri q ato ri qochib bora tu rib , ko‘cha eshik ostonasi oldida m unkib ketdi. — Namoz, — vahim a ichida baqirib yubordi qochib borayotgan y ig itla rd a n biri. M irza Q obilning n a v k arlari, boyga ta ra fk a sh bo‘lib kelgan q a rin d o sh -u ru g ‘la ri «Namoz» degan so‘zni esh itib , b ir n afas dovdirab tu rish d i-y u , so‘ng to ‘satd a n o‘zlariga kelib, o stilarid a depsinib tu rg a n bedovlarning boshini duch kelgan tom onga b u ra boshladilar. — Q ayt, ham m ang, — baq ird i Ham damboy, — hech qanday Namoz yo‘q bu yerda. M irza Qobil, sen chorvoq tom ondan o‘tib og ‘ilxonani o‘qqa tu t. H am m asini qirib tashlam ag u n ch a k etish yo‘q bu yerdan. D avrbek, akang n ing o ‘chini ol o ‘g ‘lim, u y larig a o‘t qo‘y bu g azan d alarn in g ... O g‘ilx o n a to m id a N asib a, Omon, B aro tali uchovlari hovlidagi q u tu rg a n y ig itla rn in g h a r b ir h a ra k a tin i ku zatib , nazard an qochirm ay mo‘ljalga olib tu rg a n ed ilar. Jav lo n q u ln i o tg a n la rin i к о ‘rib uchovlari baro b ar o ‘q u zishdi. B aro tali y ig it bo‘lib qo‘liga m iltiq ushlam agandi, o ‘qi bekorga ketdi u n in g . N asib a o ta sig a o ‘q u z ilg a n in i к о ‘rib , 1 1 -5 6 4 2 321 dovdirab qoldi shekilli boyni m o‘ljalga olib tu rg a n bo‘lsa-da, o ‘qi boshqa birovga te g d i... onasi o‘lim oldida, o tasini ham otib tash lash d i un in g . Nima qilsin. Nima qilishi kerak shu paytda? Dodlab oldilariga borsinm i? H a-ha, borgani m a’qul, otasi boshi qiyshayib, bo‘ynidagi arqonga osilib qoldi, yechib olishi k erak ... — Men o ldilariga boram an, — sak rab o 'rn id a n turm oqchi b o 'ld i Nasiba. — Y ot, — yelkasini p astg a bosdi Omon. — Q o'lingni ol, Omon. — Yot deyapm an... — qichqirib yubordi Omon. M aydon to m o n id an k e tm a -k e t o tilg a n o 'q N asibani tom b a g 'irlab yotishga m ajb u r qildi. O'q q u ru q beda g 'a ra m in i v ish illatib kuy dirib , sh u n doqqina yonginasidan o 'tib ketd i. N asiba silliq suvalgan m uzdek tom ga boshini qo'yib b ir nafas jim qoldi... yo'q, b o 'la r ish b o 'ld i, endi o 'zin i q o 'lg a olib, aql bilan ish k o 'rm o g 'i kerak. Tomda uch kishi yotishibdi. Eng m ergani N asiba, jan g k o 'rg a n i ham shu. N im a b o 'p ti o tliq la r hu ju m q il gan b o 'lsa, u la rn in g hech b iri yaxshi otolm aydi, buni N asiba yaxshi biladi. — M iltiqni m enga ber, — B arotaliga sh iv irlad i N asiba, — sen o g 'ilx o n a orqali hov lig a bor, dadam ga yordam ко‘rsa t. — Opa, opajon, — q a ttiq q o 'rq ib k e tg an B arotali d ag '-d ag ' q a ltira rd i. — Tush tezroq. O tliq la r p a n a-p an a g a p u sib o lish ib , beda g 'aram in i o'qqa tu ta boshladilar. Q im irlashning ham , bosh k o 'ta rib uyoq-buyoqqa qarab olishning ham hech iloji bo'lm ay qoldi. N im a qilish i kerak ?.. Namoz akasi b o'lganda nim a qilardi? Y o'q, bu yerda o rtiq qolib bo'lm aydi, ana beda ham lovillab yona boshladi, yo rabbiy. Omon ikk o v lari g 'aram ostidagi y ash irin tu y n u k d an sak rab , o g'ilxonaga tu sh d ila r. Bu yerdan tash q arid a nim a bo'layotgani- ni, g 'an im qayerga pu sg an ini hech ко‘rib bo'lm ay di. Q urshovni siqib k elish lari m um kin. Tomdagi alanga ham kuchayib o g 'ilx o n an in g ichiga o 'ta 322 boshladi. O tlar bezovta kishnab, depsinib, arqonni uzgudek u rin ish y a p ti. 0 ‘t k etsa kuyib, jiz g ‘inak bo‘lib qolishlari m um kin. Yechib, o tla rn i hovliga chiqarib yuborishdi. — Omon, sen em aklab hovliga bor, — shoshilib b u y u rd i N asiba, — opam larni qo‘riqla. — Sen yolg‘iz qolasan. — Em akla deyapm an. X a y riy a t, Omon o rtiq c h a gap q a y ta rm a d i. Em aklab eson-omon hovliga ham o‘tib oldi. 0 ‘q o v o zlari y a q in d an , ju d a y aq in d an k e la y a p ti. Demak, halqani to ra y tirib kelishibdi. Og‘ilxona- n in g ichi achchiq tu tu n g a to ‘ldi. Yo‘q, bu yerda qolib bo‘lm aydi. Nima qilish kerak? H uv n arid a su v o ‘ta d ig a n opch in b o r. 0 ‘sh an d a n K arim S ag ‘irn in g bog‘iga em aklab o‘ts a bo‘ladi. N asiba qo‘lida ikki m iltiq , tu tu n qoplagan y er b ag‘irlab borib, opchindan tezg in a o‘tib ketd i. 0 ‘zi ham bil- m aydi — v u ju d id ag i bu kuch qayoqdan pay do bo ‘ldi ekan shu paytda. N azarida, hayajonlanayot- gani ham yo‘qqa o ‘xshaydi. R u h id a sokinlik, fikr- la rid a a n iq lik se z a y a p ti. M iyasida k e tm a -k et re ja la r tu g ‘ilib borm oqda. P astak devorga tir- m ashib, yana b ir boqqa tu sh d i. «O rqalariga o ‘tib olishim kerak. Q ayerdan x av f ku tm ag an b o 'lsalar, o ‘sha yerdan m o‘ljalg a olam an u la rn i...» fik rid an o ‘td i N asibaning, — e, xudo, yana ozgina kuch, yana b ir oz xavfsiz fu r s a t b er m enga. O tam ning o‘chini olay, onam ning o 'ch in i olay, j u r ’a t ber m enga... Voy sho‘rim , tom ga qanday chiqdim endi? Chiqam an, xudo xohlasa chiqam an. Devor orqali b o stirm ag a, keyin tom ga o‘tib olam an. E, xudoyim , yana ozgina kuch a to qil m enga...» Tom to ‘la o ‘tin ekan. 0 ‘tin la r orasiga cho‘kib, N asiba a tro fn i tezg in a k u zatib chiqdi. K o‘ksi tem irch in in g dam idek k o ‘ta rilib tu sh ib , nafasi qisilib bory ap ti. Lekin fik ri ham on tin iq , qo‘li ham q a ltira y o tg a n i yo‘q. Yuz odim cha n a rid a uch otliq o ‘zlarin i devor panasiga olib tu rish ib d i. O tlar beto- q a t, b ir joyda tek tu ro lm ay depsinib qo‘yishadi. Terakdek novcha otliq , qo‘lini og‘ziga karn ay qilib Download 109.17 Kb. Do'stlaringiz bilan baham: |
Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling
ma'muriyatiga murojaat qiling