J a h o n w 2 sargitzasht a d a b iy o t I
Download 109.17 Kb. Pdf ko'rish
|
|
386 joyga b erk itm o q ch i. Bo‘lm asa, m arh u m H am dam boyning o‘g ‘il v a kuyovlari u la rn i chavaqlab tash lash ad i. Namoz avlodini qirib tu g atm ag u n ch a orqam izga qaytm aym iz, deb u la r ham o t qo‘yib yuribdi. O tliq la r Q izbuloq ta r a f g a bo rm o q d alar. B edovlar horig an, tez-tez qoqilib, goho m unkib- m unkib ketm oqdalar. Shu jo n iv o rlarg a ham jab r b o ‘lib ketd i. Tik tu rg a n c h a to ‘rv ad a yem yeb olishadi. Terlagan o tn i suvga qo‘yib bo‘lmaydi d e rd ila r, kasalga ch alin arm ish , ammo, bedovlar uch kun d an buyon terlab-pishib tu rg a n b ir ahvolda suvga tu m sh u q su q ad ilar. N am ozning oti oqsab chopyapti. Oldingi oyoqlarini avaylab yerga ta s h laydi — taq asi tu sh ib ketganga o ‘xshaydi. Bu kecha a lb a tta qursho v n i yorib o‘tis h la ri kerak. E rta g a kech bo‘ladi! O tlar chopolmay qoldi — qo‘lga tu sh ib qolishlari m u m k in ... Ammo, nim a b o ‘lganda ham Namoz N asibasi bilan xayrlashib olmoqchi. K im biladi, bu ellarga endi qachon qay- ta d i, ehtim ol qaytm as ham. Baxm al to g ‘la ri orqali Forishga o‘tib Qo‘qon- g a — Sergey tabib h u zu rig a borib olishi m um kin edi. Ammo, dilin i xijil qiladigan b ir n arsa chiqib qoldi. A rslo n q u ln in g x o tin i, ik k i o‘g ‘lini Ziyovuddin begi garovga olib qam ab qo‘yibdi. Kelib taslim b o ‘lsa chiqarib yuboram an, bo‘lm asa uchovi- n i ham otib tash lay m an, deb ja r ch aq irtirib d i. Bu shum xab arn i k e ltirg a n la rig a ham , m ana b ir h a fta c h a b o ‘lib qold i. A rslo n q u ln in g jiy a n i J o ‘raq u l ay td i bu g ap larn i. 0 ‘zi ham otryadga qo‘shilib yurib d i. U ta ra fla rg a yolg‘iz borgani y u rag i dov berm ayotgan em ish; to g ‘am bilan birga q a y tam an , d e y d i... N am oz qo ‘rs , q ay sar A rslonqulni beglik ta ra fg a jo ‘n a tg isi kelm ayapti. U ja su r, ammo N azarm atvey yoki Qobil o‘nboshidek ta d b irk o r em as, p ala-p artish ish tu ta d i. «Qo‘lga tu sh ib bekordan-bekorga osilib ketadi, b irg a bori- shim k erak , — deb o ‘yladi Namoz, — men un i ko‘p kaltak lad im , diliga ozor berdim . U bo‘lsa fitn a n i fosh qilib m eni naqdgina bo‘lib qolgan o‘lim dan 387 a srab q o ld i... O zo rla rim n i y a x sh ilig im b ilan yuvishim k erak. Do‘stn in g boshiga tash v ish tu sh - g an d a qochib k e tis h n o m a rd lik b o 'la d i, deb d o 'stlarim g a ko‘p aytd im . 0 ‘z so 'zim g a o ‘zim am al qilm asam u dunyo-yu bu dunyo yuzim qaro bo'ladi. Shu y o 'sin y e tti otliq: N azarm atvey, A rslonqul, J o 'ra q u l, N urbobo, ikki qizni m in g a sh tirg a n H ay it bilan T o 'x tash v oy lar tizzag a u rib qolgan m aysalar oralab Qizbuloqni m o 'ljalg a olib ot qo'yib boryapti. «N ahotki, ham m asi tu g a g an b o 'lsa, — o 'y la rin i to 'x ta ta olmaydi Namoz, — a x ir, yuzlab y ig itla rg a ot m indirgan edim , beliga qilich taq q an d im , qani u lar? N ahotki, b irlash ish n i xohlam asalar? Y o'q, u la r birlashm oqni is ta r ed ilar, men b irla sh tira olmadim. N im adir yetish m ay ap ti, n im ag ad ir aqlim y etm ayap ti... Morozov domla chindan ham avliyo ekan, bugungi ahvolim ni b ir yil oldin b ash o rat qil- gan edi-ya! M ana, q iy g 'ir u rg a n chum chuqlardek h a r tom onga to 'z ib ketyapm iz. B izning p a rtiy ag a a ’zo bo'l, birgalashib inqilobiy g 'o y ala rn i ta rg 'ib qilam iz, degandek b o'lu v d i. Q asoskorni qam ash- lari, o 'ld irish la ri m um kin, ammo m azlum larning ongiga singgan inqilob g 'o y ala rin i qam ab ham , o 'ld irib ham bo'lm aydi, degan edi-ya! Kech qoldim shekilli. Y o'q, kech em as. Eson-omon qurshovdan chiqib olsam , u avliyoni a lb a tta a x ta rib topam an, ishni qaytadan boshlaym an. Y ig itlarim n i ham p a r tiyaga olib kirgan im b o 'lsin . Y o'q deyishm aydi. F a q a t y a x sh ilab tu s h u n tirm o g 'im d a rk e r. S u stk ash lik qildim . Qasos olishga boshim bilan sh o 'n g 'ib k etd im ... Demak, qasos olish, m azlum larn in g ja ro h a tig a intiqom m alham in q o 'yish , bu hali inqilob em as ekan-da? M azlum larning o 'z la ri oyoqqa tu rm ag u n ch a qasoskorlar bilan zulm darax- tin i qo'porib tash lash m um kin emas ekan-da? Yo'q, nim a bo'lganda ham men u sersoqol avliyoni topib, unga qo'l berishim kerak! K ito b lar beram an degan edi, o 'sh a la rn i tish im o 'tg an c h a ta ta la b b o 'lsa ham o'qim og'im d a rk o r... M ayli, b ir yil k e tar, m ayli, ikki yil k e tar, lekin o'qiym an, ko'zim ochilm agun- cha u avliyoning e tag in i qo'yib yuborm aym an... 388 A na undan so‘ng biz ham o ‘zim izni anglab olamiz. H ozircha chekinish kerak. C hekinish o ‘lim emas- ku! V aqti-soati kelib m en ham q arsh i hujum ga o ‘ta rm a n axir! A na unda m ening ham zam baragim , to ‘plarim , bom balarim bo'ladi! S enlar bilan hali ko‘p olisham an, zolimlar! Shoshm ay tu rsa n g la r, hali g ‘a fla t uyqusida yotgan Z arafshon u yg'onadi. A x ir, odam bolasi b ir u m r uyquda yotm aydi-ku, u x la sh u c h u n t u g ‘ilm a y d i-k u , q a c h o n la rd ir u y g 'o n ish i kerak-ku, axir!..» Qizbuloqqa shorn g ‘ira-sh irasid a yetib keldilar. Y ig itla r o tlard an ta p -ta p tu sh ib , bu yerda ham uzoq to 'x ta m a sa k k erak , deb o 'y lash ib darhol b edovlarning boshiga yemli to 'rv a ild ilar. Bu yerga N asibadan ta sh q a ri yana to ‘r t qasoskor dafn etil- gan. Nurbobo ta h o ra t olib, u la rn in g arv o h in i xush- nu d etish u chun tilo v a t qilishga tu sh d i. D ardli ovoz bilan chayqalib Q u r’on o ‘qiy boshladi. Namoz su y uk lisin in g qabri yoniga ch o 'k k a tu sh ib uzoq o 'tirib qoldi. Boshi egilgan, tu r tib chiqqan yelkasi h a r zam onda silkinib-silkinib q o 'y ay ap ti. «Qani en d i an av i beshovi bo‘lm asa-yu, s h a r tta orqa m iyasidan o tsan g , — g 'ijin ib o 'y la y boshladi A rslonqul, — keyin boshini kesib x u rju n g a sol- sang, lekin hali v aq t ertaro q q a o 'x shay d i. Yana ozgina chidashim kerak. A rslonqul shoshm aydi. U b ir m a rta ham la qiladi v a yengadi!» 0 ‘rta g a d a stu rx o n yozishdi, g o 'sh t m aydalash- di, non u sh atild i. N am ozning tom o g'id an negadir hech n arsa o 'tm a d i. B ir tish lam g o 'sh tn i uzoq chaynadi, yutolm adi. M uzdek buloq suvidan bir- ik k i hovuch ichib o tla r tom on ketd i. Bedovlar neg ad ir x o 'ra k yem apti. T o 'rv ad ag i arp a shundoq tu rib d i. B ir x illa ri to ‘r t oyog'ini b ir joyga qilib, b oshini so lin tirib d ir-d ir q a ltira y a p ti. «Tavba, o tla r ham tik tu rib u x la r ekan-da, — fik rid an o 'td i N am ozning, — bug u n yaxshilab dam berm asak jo n iv o rla r e rta g a chopo lm ay d i, adoyi tam om b o 'lish ib d i. N am oz o tin in g s a g 'rin ig a boshini qo'yib ancha m ahal jim qoldi. «C harchagansan jo n iv o r, ham m am iz ham ch arch a g an m iz. 389 C harchash uchun tu g ‘ilg an ekanm iz o‘zi bu dunyo- da. Lekin, na chora, xudo bizga sh u n d ay ta q d ir bit- gan bo‘lsa, qochib qayoqqa ham b o rard ik . Sen, jonivor nega yotm ading? O yoqlaringni cho‘zib ozgina ro h atlan ib olsang bo‘lm aydim i? Yoki sening ham qalbing to ‘la g 'ash lik m i, tavba, bu lanj kay- fiy a t menga qayoqdan yopisha qoldi? R uhim injiq, dilim qorong‘i. B adbashara, nomsiz b ir m axluq tepam da q an o tlarin i yozib tik tu rg a n d e k , tirja y a d i, m asxaralaydi, ru h im n i ezad i... Tovba!..» Namoz q aytsa, do ‘s tla ri o‘tirg a n o‘rin la rd a uyqu allalab m udray boshlashibdi. Vasila qiz bilan Vakilabibi opalarin in g qabri yonida — b ir-b irla rin i qo‘ltiqlab tik tu rish ib d i. — Qani ham m ang boshingni ko ‘ta r-c h i, — to ‘satd an hozirgi k ay fiy atig a hech yarashm aydigan quvnoq b ir ohangda dedi Namoz, — m aslahatlashib oladigan gap bor. V asila, V akilabibi sizlar ham ke lin g la r. N a za rm a tv e y , q iy o m atli do ‘stim , b u y ru g ‘im ni eshit. — Eshitam an! — taom ilga ko ‘ra qo‘lini ko‘ksiga qo‘yib, s a lla li b o sh in i xiyol egib qo ‘ydi N azarm atvey. — O tryadni ikkiga bo‘lam iz. Boshqa iloj yo‘q ,— keskin va sh id d atli b ir ovoz bilan dedi Namoz, — sen do‘stim , T V x ta s h , H a y it, V asila, V aki- labibilarga bosh bo‘lib hoziroq Qo‘qonga jo ‘naysan. — Namoz! — sak rab o‘rn id a n tu rib ketdi N azarm atvey. — Bilib qo‘y, — N am ozning ovozi ham on keskin va qilichdek o ‘tk ir ham edi, — to ‘rtto v i ham m ening jigarbandim . Bu ik k i qiz otam o ‘rn id a ota bo‘lgan Jav lo n q u l am akim dan, onam o‘rn id a onam bo‘lgan Bibiqiz xolam dan, hech b irin g izd an yashir- m aym an, behad suyganim N asibam dan yodgorlik! A yt, Sergey tabib u la rn i e h tiy o t qilsin, o ‘qitsin. A yt, biz yengilganim iz yo‘q, balki chekinyapm iz. A yt, biz un in g m aslah atig a ham on m uhtojm iz. Men A rslonqul og‘am ning boshiga tu sh g an tash v ish n i biryoqli qilm agunim cha bu a tro fn i ta rk etolmay- man. Og‘am oldidagi qarzim ni o‘tag ach , men ham 390 o rq alarin g d an qanot boylab ucham an. Biz Morozov dom lani a x ta rib topishim iz, keyingi ishlarim iz xu su sid a u avliyo bilan kengashib olishim iz kerak. Q arorim shu! Meni Qo‘qonda k u t. Biz ham endi inqilob yo‘lidan boram iz, qorong‘i so ‘qm oqlarda adashib yurganim iz y e ta r endi. — Namoz, b a ri b ir, men seni tash lab ketolmay- m an. — Nega? — Sening hay o tin g uchun x av f behad kuchay- gan b ir paytda seni tash lab k etishga haqqim yo'q. — Tashlab ketay otg an ing yo'q, do'stim ! Balki, to p sh irig 'im n i b ajarg an i boryapsan. Meni to 'g 'r i tu sh u n , qiyom atli d o 'stim , o tla r horib qoldi, e rta ga q u v g 'in boshlansa b ir y o 'la ham m am iz qo'lga tu sh ib halok bo'lam iz. U ndan k o 'ra hech bo'lm asa m ana shu y etim larn i q u tq arib qolganim iz yaxshi em asm i. Loaqal arv o h lar oldida yuzim iz y o ru g ' bo‘ladi-ku! — M enga qara, o 'ris bola, — halidan buyon q o sh larin i g 'a la ti chim irib tu rg a n A rslonqul sal- moqlab g ap ira boshladi, — boshliqning b u y ru g 'in i ik k i qilishga hech birim izn in g haqqim iz yo'q, qolaversa biz ham shu bek ukam ning boshini e h ti yot qilam iz, deb qilich yalang'ochlab yuribm iz. — Biz tirik b o 'lsak , u kishiga hech kim tah d id so lo lm ay d i, — qasam ic h g an d ek q ilib dedi N urbobo, — k o 'ng lin g iz tin ch b o 'lsin , N azar mullo! — M ayli, — x o 'rs in is h a ra la sh dedi N a zarm atvey, — qachon jo'naym iz? — H oziroq jo 'n an g iz. — N am ozning ham ich- ichidan b ir x o 'rsin ish keldi, — ha d o 'stim , tezroq otlan! Nurbobo! — Labbay, bek aka? — D o'stim N azarm atg a, uk alarim H ayitboy b i lan To' x tash v o y larg a o 'ttiz ta d a n o 'q , ikki bomba ber. D urbinni ham b itta s in i bera qol, y o'ld a asqotib qolar. Endi N azarm atvey, o x irg i gapim shu: yetim la rn i eh tiy o t qil. Q o'qonga qanday qilib yetib olish- n i esa o 'zin g hal qil. T adbirkorlikda birovdan qoli- shadigan joying yo'q. X ohlasang, o tla rn i sotib, 391 otash arav ad a k etsan g lar ham m ayli. Jig a rla rim , tu r in g la r en d i, x a y rla sh a m iz . Y ig 'lam an g lar! K o‘zy o sh in i yom on k o ‘ra m a n . V asila qiz, V akilabibi, kelin glar b ir achom lashaylik, y ig ‘lama deyapman! Xudo xohlasa tez kunda yaxshi k u n lar k e la d i... d a sh td a n y e r ocham iz, q a to r-q a to r d an g ‘illam a u y lar quram iz, sin g illarim n i o‘zim kuyovga beram an, u k alarim n i u y lan tiram an . Eh-e, shunday ajoyib to ‘ у la r qilaylikki! Endi o tla rg a mi- n in g lar, x ay r jigarlarim ! X ay r, sizlarn i xudoga topshirdim!! O tliqlar tep alik o rtig a o ‘tib , ko‘zdan g ‘oyib bo‘lguncha ham N am ozni tutq an o q d ek tu tib kela yotgan ru h iy x u ru ji bosilm adi. Qiziq, y ig ‘la r, y ig ia g a n sari dili yorishib, k o 'n g li kunduzdek charaqlab bo rard i unin g . N ahotki, d ilin i ezib t u r gan qora sh arp a shu y etim larn in g g ‘am i, qo‘lga tu sh irib yoki o‘qqa u ch irib qo‘ym asam edi degan tash v ish bo‘Isa. Yo‘q, ko'pam undan em asdir. Qiziq, nim adan ekan, to ‘satd an dilig a quyilib kelayotgan bu ch aro g ‘onlik? ...K o 'p in ch a qochdi-quvdilardan omon chiqib in tiz o r N asibasi h u zu rig a borganda, goho bora- yotganda ana shunday ch aro g ‘on b ir ru h iy ho latn i tu y a r, b u n d ay p allad a to m irla rid a allaq an d ay allalovchi to 'lq in qo‘z g ‘alib, v u ju d in i k u y d irar, qah-qah otib ku lg isi, ash u lalar ay tg isi, h ayqirigisi kelib k e ta rd i... Lekin ho zir su y u k lisi bilan ko‘rish- gani yo‘q-ku, un in g oldiga ham borayotgani yo‘q- ku! Lekin visol um idida paydo bo‘ladigan o ‘sha ta- nish tu y g ‘u , o 'sh a qaynoq his ru h ig a b ir daqiqagi- na m ehmon b o 'lib o 'td i, k a y fiy a tin i k o 'ta rib , q o ro n g 'i diliga sham yoqib ketgandek bo'ldi. — J o 'ra q u l, uxlag anin g yo'qm i? — so 'rad i Namoz orqasiga qaytib. A rslonqul bilan suh b atlash ib o 'tirg a n J o 'ra q u l o 'rn id a n tu rd i: — Bek aka, uyqu qayoqda deysiz. — H aligi g o 'sh tin g d an qolganm idi? — U lushingizni olib qo'yganm an bek aka. Qani buyoqqa. 392 J o ‘raqul shoshib to ‘nin i yechdi-yu, qo‘yarda qo‘ymay Namoz akasining tag ig a to ‘shab berdi. Go‘s h t m aydaladi. — Obbo bek aka-ey, lekin y esirlarn i Qo‘qonga jo ‘n atg an in g iz soz bo‘ldi, — deb qo‘ydi so‘n g ra, — ag ar N azar m ullo yo‘q deganda xudo haqqi, o ‘zim olib jo ‘nagan bo‘lard im ... Bek aka, yonboshlab oling. H a, ana sh u n d ay ... Oyog‘in g izn i ik k i siqib qo‘yaymi? Namoz kuldi: — J o 'ra q u l, sen g 'a la ti y ig it ekansan-ku! — Bek aka, o'lay ag ar sizni jonim dan o rtiq y ax sh i k o 'rib qoldim . T og'am ni qam oqdan qutqar- gan edingiz, endi bu k ish in in g bola-chaqasini ozod etm oqqa ketyapsiz. Siz xuddi e rta k lard ag i b a g 'ri keng pahlavonlarga o'xshaysiz. — Q o'lingni ol, u y at b o 'lad i. — X o'p deng, jon aka. — Y o'q, — Namoz Jo 'ra q u ld a n oyog'ini olib qochish uch u n chordana qu rib o 'tirib oldi, — u n d a n k o 'ra qani, y aq in ro q o 'tir in g la r . Q u r shovdan chiqishning y o 'lin i a x taray lik . A rslonqul o g 'a , nega x a fa k o 'rin a s iz ? T ash v ish lan m an g dedim -ku. Xudo xohlasa bu kecha qurshovni yorib chiqam iz. E rta , n a ri borsa ind in g a xotiningiz bilan o 'g 'illa rin g iz n i ozod e tam iz... Y aqinroq keling, m enda re ja bor. Qoracha to g 'i ta ra fg a y uram iz. Bu yerda ik k ita qorovul posti bor. Ikkoviga ham biz bu tom onga kelayotganim iz haqida kechayoq xabar kelgan. K echadan buyon u la r bizni poylab yotishib- di. Hoynahoy, kechasi o 'ts a k erak , deb tu n i bilan m ijja qoqmay chiqishadi va azonga borib, charchab a lb a tta , uxlab qolishadi. X uddi shu p ayt biz ikki qorovul o 'rta s id a n o 'tib D ahanisoy d arasig a kirib olam iz... U yog'ini m en yaxshi bilam an. Moxovxona qam oqxonasidan qochganim da ikki oycha shu joy- lard a jon saqlaganm an. X o 'sh , bu re ja qalay? — M enga m a’qul, — deb qo'ydi A rslonqul. — Ammo, lekin, bek aka ajoyib kallangiz bor ekan! — zavqi oshib dedi J o 'ra q u l, — h a r b ir n a rsan i ju d a ch u q u r, ju d a keng o 'y la r ekansiz, 393 bekorga bu kallaga yuz m ing tillo tikishm agan ekan, nim a dedingiz, to g ‘a? — Ahmoq! — u rish ib berd i A rslonqul, — hadeb egasining belbog‘ida non ko‘rg an kuchuk boladek dum ingni likillataverasanm i?! — Mayli urish m an g , — deb qo‘ydi Namoz, — bu ham m asi xursandchilikdan. Endi do‘stla rim , vaq t ham allam ahal bo‘lib qoldi. Oz-ozdan m izg ‘ib olaylik. Nurbobo, sen J o ‘raq u ln i yoningga olib Y akkaqayrag‘ochgacha borib kel, a tro fn i sinchik- lab k u z atin g lar. Hoynahoy, qorovul shu atro fd a bo‘Isa kerak. Lekin eh tiy o t bo‘lin g la r, sezib qolish- m asin. Poyloqchi bor-yo‘qligini an iq lasalarin g bas, qolganini o ‘zim hal qilam an. Lekin, tez q ay tin g lar, q an i jo ‘n a n g la r. Oq yo ‘l! A rslo n q u l o g ‘a, m udrayapsizm i deym an? C harchagan bo‘lsangiz, m ayli, a w a l siz jin d ak m izg‘ib ola qoling. Men poyloqda tu ra rm a n . — E, bek ukam , x o tin i bilan o‘g ‘illa ri garovda tu rg a n odam ning k o ‘ziga uyqu kelarm idi! 0 ‘zingiz m izg‘ib oling. Uch kundan buyon ot u stid a n tu sh - ganingiz yo‘q! Odam bolasi o‘zini bunchalik qiynay berishi ham yaxshi emas. U xlang, bek ukam , ozgi na orom oling. O rom ingizga o ‘zim poyloqchi bo‘lay. Namoz x u rju n id an N asibasidan x o tira bo ‘lib qolgan zaran g tovoqni olib x o tin in in g qabri tomon ketd i. Y echinm asdan oyoq tom oniga cho‘zilib, tovoqni to ‘nk arib , u stig a boshini qo‘ydi. Bu tovoq- ning a jib b ir x isla ti bor. Uch chaqirim naridag i oyoq to v u sh in i ham , o tn in g d u p u rin i ham ilib olib, k u ch ay tirib beradi. Namoz u n i boshiga qo‘ysa bexav otir uxlaydi. Shunga o ‘rg an ib qolgan. K o‘p m ahal asqotgan ham . Lekin bu sirn i hech kim ga aytm aydi. Shunchaki xotin im n in g hidi kelib tu r a di, deb qo ‘y a qoladi. U yqu a lla lay b o sh lad i Nam ozni. Uyqu bilan uyg'oqlik o ‘rta sid a g i faq at alladan ib o rat bo‘lgan, tan g a, to m irlarg a orom b a g ‘ish la y d ig a n b ir ru h iy h o la t b o sh lan d i. T a s a w u rla ri xiralashib , xayolot kuchaydi. Olam bepoyon bo‘shliq, qalin tu m an lik d an ib o ratd ek ... 394 tu m a n lik la r o rtid an N asiba chiqib kela boshladi. Oppoq kiyinib olgan. Qo‘lida chaqaloq, N asiba ozib- to ‘zib ketibdi. R angi ham b ir ahvol. «Qoching, qoch in g, q o ‘lga tu s h a s iz » , deb q ich q irg an d ek bo ‘ld i... Nam oz b ir ch o ‘chib tu s h d i. B oshini ko‘ta rib a tro fg a olazarak qaradi. Tepalik u stida A rslo n q u l tik tu rib d i. T in ch lik k a o ‘x sh ay d i. Namoz zaran g tovoq u stig a yana bosh qo‘yd i... qo‘ygan zahotiyoq uxlab qoldi... «Ey, xudo, ey, p arv ard ig o ri olam , ham m asi o‘zim k u tg a n d ek bo‘ly a p ti-k u , n a h o tk i m enga ko ‘m aklashayotgan bo‘lsang!.. U xladi shekilli, ha, o‘likdek qotib qoldi... O tsam m ikan? Yo‘q, o ‘q ovozi chiqm asligi k e ra k ... K o‘ksiga x a n jar ursam -chi? U y g ‘onib k e tsa o 'z im n i ch av aq lab qo‘y ish i m um kin. Y axshisi a w a l boshiga m ana bu tosh bilan u ram an-u , behush qilib so‘ng bo‘g ‘izlaym an. E, tavba, bu toshni ham xudoning o 'z i yetkazgan- ga o 'x sh a y d i... Oyoqlarim q altira y a p ti, hayajon- lanyapm an. O 'zing qo'llab yubor, ey, p arv ard ig o r, a x ir bu daqiqalarni men yillab k u tg an edim -ku, yil- lab k u tg an im keldi-ku, vujudim da qasos alangasi yonyapti, q altiro q sh u n d an ... lekin m ard eding, oq k o 'n g il ham rahm dil eding, Namoz!.. M eni kaltak- lam aganingda, beklikka in tilg an im d a yo'lim ga g'ov b o 'lm ag anin g da sen yashagan b o 'la rd in g , endi yasham aysan. O 'lishing s h a rt. Sen o 'lish in g kerak! M ana, xudoga s h u k u r, vujudim dagi q altiro q ham to 'x ta d i shekilli, ru h im sokin, fik rla rim tin iq . Sen o 'lish in g kerak, ovm in, oblohu akbar!» Tepalik u stid a soyadek qotib tu rg a n A rslonqul oyog'i o stidagi b ir pudcha keladigan dum aloq to sh n i olib m ushukdek sh arp asiz qadam bosib Namozga bosh to m o n id a n y a q in la sh ib k ela b o sh la d i... V u ju d id a y an a q a ltiro q tu rg a n d e k b o 'ld i, q o 'rq u v g am i, ikk ilan ish g am i o 'x sh ash b ir tu y g 'u oyoqlaridan orqaga to rta y o tg a n in i sezib qoldi. Ehtim ol, shu nin g u c h u n d ir, garch i Nam ozning boshini m o 'ljalga olgan bo ‘lsa-da, tosh unin g naq k o 'k ra g ig a kelib tu sh d i. Tosh tu sh g an zahoti Namoz sak rab o 'rn id a n tu rib ketd i. T urdi-yu, Download 109.17 Kb. Do'stlaringiz bilan baham: 
|