Jalil rahmat

Ona ruhi faryodi:
Suvlar sizdan o’tinchim,
Toshlar sizdan ilinjim,
Buzmang halovat, tinchim,
Bolaginam qaytaring.

Og’zi yetmayin oshga,

Musibat yetim boshga,
Ne ko’rdi yetti yoshda,
Bolaginam qaytaring.

O’tmishimga guvohsiz,

Guli g’uncham gunohsiz,
Qola qolsin bitta iz,
Bolaginam qaytaring.

Vahshiydan kulfat, vahm,

Rabbimdan shafqat, rahm
Og’rib turgan jon yarim,
Bolaginam qaytaring.

Bir oz yashasin endi,

U ham bir odam tengi,
Alloh karami kengdir,
Bolaginam qaytaring.

Qorishib loy, balchiqqa,

Yem bo’lmasin baliqqa,
Balki bo’lar malika,
Bolaginam qaytaring.

Nurga ochib quchog’in,

Terib olsin munchog’in,
Ko’ray shunday xush chog’in,
Bolaginam qaytaring.

Uzilmay turib joni,

Risqu nasiba, noni,
Jonim ipi marjoni,
Bolaginam qaytaring.
* * *
Toshdan nido chiqmadi,
Suvdan sado chiqmadi.
Bu faryodni tushungan,
Bitta gado chiqmadi.

Toshdan javob bo’lmadi,

Suvdan savob bo’lmadi.
Onai zor ohini,
Yo nazarga ilmadi.

Munisa suv ostida,

Orom olar osuda.
Tashvishsiz shu go’shani,
Istagandir u, juda.

Iliq bir mehr qo’msab,

Toshlar ham ketdi yumshab.
Kulib ko’z ochgan kurtak,
G’uncha ochmay ko’z yumsa...

Toshdan nido сhiqmadi,

Suvdan sado chiqmadi.
Yo’q, Munisaning murg’akkina jussasi balchiqqa botmadi, tanasi tilinmay, sochlari yulinmay katta-kichik toshlar orasida beozorgina panoh topdi. Go’yo, qodir xudo qudrati ila Munisa uchun suv osti qasri bunyod etildi. Munisa bunda foniy dunyo tashvishlaridan xoli, bexavf, bexavotir orom olar, ruhi esa allaqachonlar arshi a’loga, ona ruhi bilan izma-iz ravona bo’lgan edi.

Et jimirlab, esim og’di bu kecha,

Qarog’imdan qonlar oqdi bu kecha.
Ko’ksim og’ir, ko’ngil og’rir, dil yomg’ir,
Bezovta ruh jonim qoqdi bu kecha.

Xotima.

15
Poyingga sochilib kumush kukunlari,
Tilla suvi bezayversin ko’shk oynangni.
Do’stim, chindan chigal umr tugunlari,
Xudo bilar peshomadni, peshonangni.

Siyrating zebu sayqali iymon, insof,

Lafzing halol va yo yarmi yolg’onu lof,
Bir bandayi ojizdirsan emas Alloh,
Xudo bilar peshomadni, peshonangni.

Qora qumg’on qaynatib, tut savob, ro’zang,

Chertib qo’yma, ko’z-ko’z qilib kumush ko’zang,
Mag’rurlanma so’qir ko’zga suqib so’zan,
Xudo bilar peshomadni, peshonangni.

Osmon bo’lsang, bir kun pastga tusharing bor,

Kengliklardan tor qafasga tusharing bor,
Muzda qotib va yo o’tda pisharing bor,
Xudo bilar peshomadni, peshonangni.

Ko’zingga kul sepib, kulib turar dunyo,

Yiqilganni tepib, kulib turar dunyo,
Goh joning chimchilab, yulib turar dunyo,
Xudo bilar peshomadni, peshonangni.

Katta ketma, o’lmaydigan kasga o’xshab,

Chinor bo’lsang, chirqillaysan xasga o’xshab,
Jalil Rahmat, maqtanma ko’p mastga o’xshab,
Xudo bilar peshomadni, peshonangni.
* * *
Zaminni talatib, zamonlar o’tar,
Zamonni aldatib, zabonlar o’tar.

Dunyo yukin ortib, karvonlar o’tar,

Karvonini sotib, sarbonlar o’tar.

Tuproqqa qorishib marjonlar o’tar,

Yoqutday yorishib arzonlar o’tar.

Donolar dod solib, nolonlar o’tar,

Nodonlar ot solib, shodonlar o’tar.

Kumush kosada may, mastonlar o’tar,

Maston hukmiga shay, shaytonlar o’tar.
Gul holiga kulib, kuldonlar o’tar,
Bag’ri kulga to’lib guldonlar o’tar.

Haq yo’lda, qilsang xayr-ehsonlar o’tar,

Bu dunyo bitta sayr, insonlar o’tar.
* * *
Kim o’tmadi bu dunyodan,
Doromi u, shoh Iskandar?.
Kelarda gul kabi odam,
Ketarida xas, tikanday.

Kimlar otda chopib o’tdi,

Kim tayanib aso cho’pga.
Kimlar dunyo topib o’tdi,
Dunyo boqmay o’tdi ko’pga.

Ibodatsiz iblis, itlar,

Huzur qilib, hurib o’tdi.
Tog’ni yiqqan mard yigitlar,
Manglay sho’ri qurib o’tdi.

Kim bosh egib, kim kekkayib,

O’taverdi birin-ketin.
Kim yosh o’tdi, kim keksayib,
Birlari boy, biri yetim.

Kim til bilan yurib o’tdi,

Kim og’ziga solib tolqon.
Ekkanini o’rib o’tdi,
Gadomi u va yo hoqon.

Kim o’tmaydi bu dunyodan,

Qay bir yaxshi yoki yomon.
Sabr so’rab tur xudodan,
Omonat jon toki omon.

Munisaning olamga boqib ulgurmagan ma’sum nigohini, yarmi na’matak shoxida titrab turgan, yarmi qovjiragan giyohlar uzra sochilgan munchoq donalarini xayolimdan ketkizolmadim. Ammo, nima bo’lganda ham, bu ruhiy tushkun holatdan chiqib ketib, o’zimni o’nglab olishim zarur bo’lib qoldi.

Yaratgan egam marhamati ila yaralgan, qaysidir ko’ngilga achchiq yo shirin iztirob tuyg’ulari bo’lib taralgan, qaydadir tanqid ko’zi bilan qaralgan misralarga nuqta qo’yar ekanman, Alloh Taa’loga behisob shukrona, hamdu sanolar, aziz ustozlarga tahsinu tasannolar aytmoqlikni o’zimga ham qarz, ham farz deb bildim.
Aziz do’stim, xayr endi,
Dildan dilni ayir endi.
Ko’ngil olis osmonlarga
Ozod uchar tayr endi

Aziz do’stim, xayr endi,

Ruhni shabnam chayir endi.
Kemtik ko’ngil kengliklarda,
Istar sassiz sayr endi.

Azizlarim, xayr endi.