«k a m o L o t»

ой деяп- 
ман, - такрорлабди Петручио.
41

---

-
Ахир, м ен бу қуёш э к а н и н и кў р и б турибм ан- 
ку, - д ея н о д о н л ар ч а ўз сў зи д а тури б олибди К ата­
рина.
- Шу топда отангнинг уй и га бориш им учун, онам- 
нинг ўтли (яъни, ўзим!)нинг ҳақим -ҳурм атим , айта- 
манки, - дебди Петручио - а н а ў ш а ёриткич ой ёки 
юлдуз, ёки мен и стаган бош қа н а р с а бўлади.
- Мен ҳеч қачон бу ки ш и ни н г кўнглини топ а олма- 
сам керак, - деб ўйлабди К атари н а маъю с тортиб.
- Юр, кетдик! - дебди у Петручиога. - Майли, у ой, 
куёш, ёки сен хоҳлаган н ар са бўла қолсин. Сен билан 
баҳслашмайман.
- Бундай такд и рд а, мен уни ой деяпм ан, - дебди 
я н а Петручио.
- Тўғри, у ой, - деб ж авоб қилибди К атарина.
- Йўқ, унда, сен ёлғон гапиряпсан. Бу - куёш! - деб­
ди эри.
- Ҳа, хўп, у - куёш! - дебди К атарина чор-ночор. -
Нима десанг, розиман.
Шу п ай т уларнинг йўлида бир м ўйсафид учрабди. 
Шунда Петручио К атаринанинг итоаткорлигини тек- 
ш ириб кўриш м ақсади да у қарияга:
- Хайрли тонг, нозик хоним! - дебди. Сўнг К атари­
н а томонга қараб, изоҳ берибди:
- Ростини айт, азизим Кэйт, бундан ҳам нозикроқ 
хонимни ҳеч кўрганмисан?
У қари ян и н г мулойим, наф ис терисини мақтаб, 
кузларини юлдузларга ўхшатибди.
- Азизим Кэйт, гўзаллиги учун бу ажойиб хонимча- 
ни ўпиб кўй, - дебди у.
Катарина бу гал чинакамига сабоқ олибди.
- Гўзал ва ёқимтой хонимча, - дебди у қарияга тан- 
танавор оҳангда. - Қаерга кетаяпсан? Уйинг қаерда? 
Шундай ажойиб қизи борлигидан ота-онанг жуда бах- 
тиёр бўлса керак.
Қария унга ажабланиб қараб қолибди. Шунда Пет­
ручио дафъатан:
42

---

- Нима деяпсан, Кейт, эсинг ж ойидам и? Бу сен айт- 
гандек ёш қи з эм ас, к е к с а чол-ку, ахир.
- Кечирасиз, отахон, - дебди Кэйт. - Қуёш кўзимни 
қамаш тириб, сизни ан и қ кўра олмаган эдим. Илти- 
мос, бемаъни хатой и м учун мени кечиринг.
Исми Винченцио бўлган бу кекса жаноб Паду ага ке- 
таётганлигини айтиб, уларга ҳамроҳ бўлибди. У ўғли Аю- 
ченционинг оддига кетаётгани айтибди. Аюченцио Ка- 
таринанинг гўзал синглиси Бианкага уйланаётган экан. 
(Петручионинг дўсти, мусиқачи Хортенцио Бианка би­
лан келиш а олмай, бош қасигауйланиб кетган экан).
Катарина, Петручио в а чол Б ианканинг айни тўи 
базмига етиб келиш ибди. Петручио дўсти Хортенцио 
Ҳам хотини билан шу ерда эканлигидан ҳурсанд бўлиб- 
ди. Таом ейилиб, аёллар хонадан чиқиб кетгач, эркак- 
лар П етручиога бадф еъ л хотини ҳ а қ и д а гапириб, 
ҳазиллаша бошлашибди. Ҳатто Баптиста ҳам унга маъ- 
юс оҳангда:
- Д арҳақиқат, ўйлашимча, Петручио ўғлим, сен қиз- 
ларимдан энг ж анж алкаши, зфишқоғига уйлангансан,
- дебди.
- Менимча, бунақа эмас! - дебди Петручио ишонч 
билан. —
Ҳозир шуни синаб кўрамиз. Келинг, шу топда 
Ҳар бир эр ўзининг хотинини чақирсин. Ана шунда 
кимнинг хотини энг итоатли эканини кўрамиз.
Аюченцио в а Хортенцио иккови ўз хотинларининг 
итоаткорлигига қатьий ишониб, бу ш артга мамнуни- 
ят билан рози бўлишибди. Аюченцио биринчи бўлиб 
хотинини чақириш учун хизматкор жўнатибди.
Бироқ у саноқли лаҳзалардан сз^нг я кк а ўзи қайтиб
келибди.
- Хоним айтдики, банд экан, шунинг учун кела ол- 
МЭ.С зкан
- Б анд экан, шунинг учун кела олмас экан! Шу ҳам 
жавобми? - кулибди Петручио. Аммо улар Петручио­
га ўз навбатини кугишни, унинг хотини баттарроқ жа- 
воб қайтариш ини айтишибди.
43

---

Навбат Хортенциога келиб, у хизм аткорга:
- Бориб, хотинимни менинг олдимга келишини ёлво- 
риб сўра, - дебди.
- Ўҳў! Ёлвориб сўра! - дебди Петручио. - Албатта, 
сен ёлворсанг, у келади-да.
- Қўрқаманки, сэр, - дебди Хортенцио. - Сенинг хо- 
тининг ёлворсанг ҳам келмайди.
Аммо Х ортенционингхизматкори ҳам ёлғиз қайтиб- 
ди.
- Хотиним қан и ? - сўрабди Х ортенцио ҳ ай р о н
бўлиб.
- Хоним сизни ҳазиллаш аяптими, деб ҳайрон бўлди,
- дебди хизматкор. - Хоним кела олмас экан. Керак 
бўлса ўзингиз унинг ёнига бориш ингиз лозимлигини 
айтди.
- Бундан баттари бўлмайди, у келмас экан! - дебди 
Петручио. - Оҳ, бунга чидаб бўлмайди! - У хизматко- 
рига ўгирилиб дебди: —
Хотинимга бориб, олдимга ке­
лишини буюрганимни айт.
- Унинг ж авоби қан д ай бўлишини биламан, —
деб­
ди Хортенцио.
- Қ андай бўлар экан ? - сўрабди Петручио.
- У келмайди, - деб ж авоб қилибди Хортенцио. 
Б ироқ К атаринанинг отаси тааж ж убдан бақириб
юборгани сабаб гапи оғзида қолибди.
- Ана, К атарина келяпти! - дебди ота қизига ҳай- 
ратланиб қарар экан. Сабаби Катаринанинг ўзини ту- 
тиш ида н а ғазаб, на бадфеъллик бор экан. У тўғри эри- 
нинг олдига келиб, мулойимлик билан сўрабди:
- Буюринг, сэр? Мени чақиртирдингизми?
- Сенинг синглинг ва Хортенционинг хотини қаер- 
да? - деб сўрабди Петручио.
- Улар ўчоқ ёнида гаплашиб ўтиришибди, - жавоб 
қилибди Катарина.
- Бориб, уларни шу ерга чақириб кел, - дебди Пет­
ручио хотинига. Катарина шу захоти уларни чақириб 
келишга кетибди.
44

---

- Ажабо-о! —
хитоб қилибди Лученцио.
- Воажаб! - беихтиёр ун га куш илибди Хортенцио. -
Ҳайронман, бунинг сири н и м ад а экан ?
- Бунинг сири тинчлик-тотувликда, —
дебди кулиб 
Петручио. —
Шу билан бир га, севги в а осойиш та ҳаёт- 
да. Қисқаси, ҳаётн и н г ж ам и к и хайрли в а бахтли ж и- 
ҳатларида. Агар бир оз кутиб турсангизлар, сизларга 
итоаткорликнинг я н а -д а кўпроқ аломатларини кўрса- 
таман.
Тез орада К атари н а боища и кки хотин билан қай- 
тиб келибди. Петручио хотинига пгундай дебди.
- Катарина, анави телпакчанг сенга ярашмабди. Уни 
ечиб, отиб юбор! - дебди.
Катарина шу заҳотиёқ телпакчасини ечиб, ергаулоқ- 
тириб юборибди.
Б ианка в а Хортенционинг хотини ҳайратдан унга 
бақрайиб қолиш ибди.
- Эсинг ж ойидам и?! - қичқириш ибди улар. —
из 
Ҳеч қачон эрларимизнинг бунақанги бемаъни буйруқ- 
ларига бўйсунмаймиз.
- К атарина, - дебди Петручио, - бу калтафаҳм аел- 
ларга эрлари билан қан дай муомала қилиш лозимли- 
гини айт!
Шунда К атарина барчани ҳайрон қолдири 
у аел 
ларга хотиннинг бурчлари ҳақида до нолик в а муло 
йимлик билан гапи ра кетибди. Хотини гапини тугат 
ганида Петручио уни ф ахр билан ўпиб қўии ди.