Kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa)
Download 0.7 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Er
kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa) bilan bir taxta- bir taxta qalin qog‘ozga solib bergan edi. Hammasi undan minnatdor. Qarangki, qelib- kelib birgina Arofatning rasmini chizmabdi. O‘zi so‘ragani ham yo‘q bir og‘iz. Ishdan boshqasini bilmay yerga qarab yuradigan, dugonalariga nisbatan xunukroq bu kamgap qizni chizish istagi ham tug‘ilmagan edi. Tavba, Levon amaki u bilan nim a deb gaplashdi, nima va’da qildi (keyin ma’lum bo‘lishicha, quruq gapdan boshqa hech vaqo), ikki kundan so‘ng Arofat xona xoli paytda kirib, gazetaga o‘ralgan pasportini Pakananing yostig‘i ustiga qo‘yib ketibdi. Ertasi kuni Levon amakining o‘ziga o‘xshagan tadbirkor bir og‘aynisi yosh «kelin- kuyov»ni mashinasiga o‘tqazib, xufiya yo‘l bilan birpasda nikohdan o‘tkazib keldi. Qaytganlarida mehribon «ota va qaynota» bir dasta lolayu bir shisha shampanni tayyorlab o‘tirgan ekan… Hammasi osongina hal bo‘ldi. Xuddi tushda kechayotgandek. «Ota-bola» oldinma-ketin shifoxonadan tuzalib chiqishgach, Pakana Arofatning oldiga kelib-ketib, qolgan mayda- chuyda qog‘ozlarni hozirladi. Keyin ularni eltib uy- joy boshqarmasida kattakon bo‘lib ishlaydigan Levon amakining qo‘liga topshirdi. Hafta o‘tmay «kelin-kuyov» asosan qizinikida yashaydigan to‘qson yashar bir o‘ris kampirning hujrasiga rasman ro‘yxatga tirkaldi. Bir xonayu gaz o‘choqli bir dahlizdan iborat bu boshpana shaharning qoq markazida, Inqilob xiyoboniga yaqin qisi r daraxtlarga ko‘milgan sersoya hovlilardan birida edi. Hovlining to‘rt tarafi mana shunaqa pastqam-pastqam uy-joylar, o‘zidan qolgan qari- qartang istiqomat qiladi. O‘rtadagi kattakon quvurdan kun-uzzukun suv shaldirab yotadi — teskari favvora. Birov bilan birovning ishi yo‘q. Boshqa nima kerak bo‘ydoq yigitga! Pakanaligiga qaramay, uni shu yerdagana rasmona odam deb bilishar, hurmat qilishar edi. O‘ziyam ularga o‘rganib qoldi. G‘arib-benavo chol-kampirdan nima ziyon! Vakti-vaqti bilan ularning hojatini chi qaradi: do‘kondan ul-bul keltirib beradi, kuyib qolgan lampochkalarini almashtiradi, dazmol-pazmolni tuzatadi. Kim yaxshi — baraka topkur Pasha yaxshi, Pashavoy yaxshi! Yana nima kerak Pakanaga! Otasi qilmagan yaxshilikni qilgan serhimmat, muruvvatpesha Levon amakiga nima javob qaytarishni bilmay uzoq bosh qotirib yurdi. O‘ylay-o‘ylay, uning kaftdek suratini so‘rab oldi-da, bir quloch matoni dastgohga tortib, ikki hafta mobaynida mehr- hafsala bilan ter to‘kdi. Chakkalaridagi jingalaklaridan tepakal boshiga ham ko‘chirib, xiyla oro berib, atay yashartirib chizdi. Bezakdor qasnoqqa solingan bejirim portretni ko‘rgach, Levon amakining ko‘zlaridan yosh chiqib ketdi. «Rahmat, jigarim, rahmat! — dedi Pakanani quchoqlab ko‘tarib peshonasidan o‘parkan. — To‘ppa-to‘g‘ri chizibsan. Yoshligimda xuddi shunday edim, sochlarim jingala- jingala. Buni hali Marina xolang ko‘rsami!..» Keyinchalik ham talay yil ota- bola bo‘lib, bordi-keldi qilib yurdilar. Belog‘rig‘i qo‘zg‘aldimi, Levon amaki kelib, «Sening qo‘ling yengil, shifobaxsh», deya Pakanani mashinasiga solib uyiga olib ketardi. Qaytishida qo‘liga konyak-ponyak, bunisi Arofatga, bunisi qizaloqlaringga, deb ul- bul berib jo‘natardi. Kampir |
